کد ۹۹روایتی ملموس از مشکلات بیمارستان قدس پاوه/تصاویر
به گزارش سلام پاوه:نمایشنامه اجتماعی کد ۹۹ کاری از گروه تئاتر رودان با کارگردانی مازیار رحمان نژاد و همکاری انجمن نمایش شهرستان پاوه با حضور علاقه مندان به هنر تئاتر و نمایش در آمفی تئاتر اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی پاوه در اولین شب به اجرا درآمد. به گزارش خبرنگار سلام پاوه:این نمایشنامه که به لحاظ […]
- ۲۹ آذر ۱۳۹۵
- کد خبر 51697
- 12 دیدگاه
به گزارش سلام پاوه:نمایشنامه اجتماعی کد ۹۹ کاری از گروه تئاتر رودان با کارگردانی مازیار رحمان نژاد و همکاری انجمن نمایش شهرستان پاوه با حضور علاقه مندان به هنر تئاتر و نمایش در آمفی تئاتر اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی پاوه در اولین شب به اجرا درآمد.
به گزارش خبرنگار سلام پاوه:این نمایشنامه که به لحاظ متنی و اجرایی دارای ارزش یکسانی است از سه قسمت متفاوت تهیه شده است:۱-کابوس ظهر پنج شنبه(اپیزود اول)که سرگردانی پدری را روایت میکند بین دو زمان و دو مکان متفاوت.او هم در پترای باستانی،در دمادم زلزله پسرش را گم کرده است و هم در یک بیمارستان کوچک۲-اکسی توسین،که در آن پدری با دختر تازه فوت شده اش به گفتگو می نشیند و می پرسد،تا قطعه های پازل مرگ دخترش را کنار هم بگذارد و سومین قسمت نمایشنامه پزشکی نازنین،انسانی که توانایی روبه رو شدن با خودش را دارد با خود به مقابله پرداخته است.او راز تحول آدمی را میداند و از او می پرسد،چون می داند تحول انسان و جامعه اش تنها با پرسش انجام میپذیرد.
کد ۹۹ در واقع وقایع و اتفاقات و کمبود ها و نارساییهای بهداشتی و درمانی شهر پاوه را به طور خاص با دیدی سازنده و منصفانه نقد و بیان می کند که هدف آن تحلیلی آگاهانه همراه با تماشاگران است،نسبت به مسائلی که بصورت روزمره درگیرشان هستیم.هر چند ممکن است تلخ به نظر برسد.اما در پس این تلخی،دلسوزی و عاطفه‌ای وجود دارد که لازمه عبور از هر بحران و معضلی اجتماعی است.
هرچند کارگردان این نمایشنامه در نشست خبری بعد از این نمایش اعلام کرد کد ۹۹ نگاهی کلی به مسائل و مشکلات بهداشتی و درمانی دارد اما بازسازی چند اتفاق تلخ بیمارستان قدس پاوه برای مخاطبان و همچنین اجرای نقش با لباس محلی و زبان فارسی در اپیزود دوم بیشتر شهروندان را با ماجراهای تلخ بیمارستان قدس پاوه درگیر می کند. آنگاه که مادری به خاطر ی اشتباه پزشکی ساده به کام مرگ میرود و پدری در کشاکش تلخی مرگ فرزند یا گذشت و شکایت و پیگیری این مرگ تلخ قرار دارد.
در تئاتر انتقادی سعی شده است بصورتی منصفانه هم تلاش و وجدان جامعه پزشکی نشان داده شود و هم کمبوده ها و ضعف ها. اشاره به نبود امکانات درمانی در شهری کوچک و گم شده و انتقال بیماران به شهرهای دیگر ، ویزیتهای تلفنی و… موضوعاتی است که برای شهروندان پاوه ای بسیار ملموس می باشد.
کد ۹۹ با کارگردانی:مازیار رحمان نژاد و خانم شنو کریم پور به عنوان دستیار کارگردان و با هنرنمایی هنرمندان:راشد احمدی-شاهین زبانگهر اجرای بی نظیری را رقم زدند.شعیب طاهایی و خانم سونا بهرامی و پژمان رحیمی هم به ترتیب برای موسیقی متن و نورپردازی و صدا برداری گروه تئاتر رودان را همراهی کردند.
گفتنی است از روز یکشنبه ۲۸ آذر ماه ۱۳۹۵به مدت پنج روز در سالن آمفی تئاتر اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی از ساعت۲۰:۰۰ به اجرا در خواهد آمد .علاقمندان میتوانند برای دیدن این نمایشنامه متفاوت با مراجعه به محل فروش بلیط پاوه،تکیه،پاساژ رسولی،نوشت افزار بابک رحیمی مراجعه کنند و یا با شماره تماس ۰۹۱۸۹۳۳۱۸۰۴نسبت به تهیه بلیط این نمایشنامه جذاب اقدام نمایند.
گزارش:صهیب زربان
جناب هنر دوست :
همشهری عزیز بم شهری فراموش شده نیست و الان سر پا و مردم تو بم دارن زندگی میکنن و رودبار و منجیل هم همینطور. بحث چیز دیگری است دوست گرامی ارتباط این موضوع خیلی کار درست و بجایی بود لطفا به تاریخ رجوع کنید. بنظر شما این نمایش نامه ضعیف بود؟ شما تمام نمایش نامه رو متوجه شدین و بعد فهمیدین خسته کننده و یکنواخت بود؟ همشهری عزیز شما بنظر من اصلا متن و دیالوگ های نمایش رو گوش ندادین! من یه سوال از شما دارم که این نمایش نامه رو خسته کننده و یکنواخت میدونین! از این دیالوگ ( آیا آپاندیس اسم با مسمای برای یک شهر است؟) چه برداشتی دارین؟ این دیالوگ پیامش چیه؟
زمستان عزیز:
اولا: لطفا بفرمایید در کدام شب ۲۰۰ نفر در سالن ۱۷۰ نفری کنار هم نشسته بودند. تا جایی که بنده خبر دارم و شبی هم که خودم بودم بیشر صندلی ها خالی بودند. پس لطفا اغراق نفرمایید.
دوما: این همه شهر فراموش شده در گوشه وکنار ایران وجود دارند که ما به قرنها پیش برنگردیم. به عنوان مثال شهر قدیمی وباستانی بم با آن زلزله عظیم که به راستی یک فاجعه طبیعی عظیم بود. وبرای همه ملت ایران ملموس وقابل درک بوده وهست ویا زلزله رودبار ومنجیل. که به دست
فراموشی سپرده شدند. !!! این همه مثال واقعی دربیخ گوش ما آرمیده اند آنوقت من تماشاگر بیایم و یک ساعت درفرهنگ لغات دنبال کلمه پترا یا اکسی توسین بگردم!!! که چی بشه؟!!!! درضمن بر فرض اینکه پیدا هم کردم آیا پترا بیشتر برایم قابل درک است یا ( ارگ بم)!!!!!!!
سوما: اگر تماشا گران سکوت را رعایت کرده وخواهند کرد نشان از فرهنگ ومعرفت بالا ووالای آنهاست نه قدرت نمایش . مردم همیشه اینگونه بوده وخواهند بود در مواقع لازم ودرهنگام تماشای یک نمایش می خندند، کف می زنند، ویا حتی گریه می کنند ولی متاسفانه درحین تماشای کد۹۹ سکوت کردن چون منتظر یک اتفاق یا یک هیجان بودند تا به نحوی از آن لذت ببرند ولی افسوس که هیچ اتفاقی نیافتاد تا آنها با خنده یا گریه یا کف زدن ویا کلمه ای تبادل نظر با بغل دستی سکوت سنگین سالن را بشکنند. تاترهای سنگین ویا حتی طنز را مروری بفرما گاهی وقت تماشا گران برای یک دیالوگ دیا یک حرکت زیبا دقیقه ها کف میزنند و هورا می کشند .
لذا خواهشا سکوت تعدادی تماشاگر خاص آنهم از جنس مشتاق وهنردوست را و آنهم در یک سالن کوچک را به پای قدرت نمایش نگذارید.
زمستان جان: من آنقدرها هم که شما فکر می کنید بی سواد وبی مطالعه نیستم ولی حتی اگر هم کلمه پترا برای من آشنا وقابل درک باشد برا پیر زنی که آمده بود تا ساعتی نظاره گر هنرنمایی فرزندان شهرش باشد قابل فهم نیست، برای دکتری که آمده بود تا هیجانی تازه راتجربه کند قابل فهم اگر باشد قابل درک نیست ونمی تواند با آن ارتباط برقرار نماید.
به امید کاری بهتر از گروه جدید رودان و کارگردان تازه نفس پر انرژی والبته کم تجربه آقای رحمان نژاد.
با عرض سلام و خسته نباشید خدمت گروه رودان
بنده شب اول به تماشای این نمایش رفتم و به شخصه خیلی از نماشنامه و بازیگران راضی بودم خیلی تحت تأثیر قرار گرفتتم و پیشنهاد میکنم که همشریان عزیز از این فرصت استفاده کنند. این نمایش از جنس مردم بود از جنس درد مردم بود به واقع این نام برای نمایش خیلی نام استادانه و زیرکانه ای بود. به راستی که شهر پاوه در تمام قسمت ها در تمام صنف ها در حالت (کد ۹۹) است به راستی این اثر یک شک و یک تلنگری باید باشد برای همه ما برای شهری فراموش شده برای شهری جا مانده به راستی باید برای این شهر گریست. در جواب دوست گرامی که ظاهراً هنر دوست هم هستن بگم که شهر پترا شهری فراموش شده با اون همه عظمت بود لطفا مطالعه نمایید اوج نمایش نامه زمانی است که شما شهر فراموش شده پترا الان به واضح دیده و لمس میکنید شهر شما پترای است در زمان حال..
بازی بازیگران نیز در جای خود باید مورد تامل قرار گیرد، اجرای بی نقس این عزیزان به حدی سالن را به سکوت دعوت کرده بود که کسی فکرد نمیکرد ۲۰۰ نفر در کنار هم نشسته و نمایش میبینند. جناب هنر دوست گرامی به معنای واقعی شما هنر را دوست ندارید و هنر را هنوز درک نکردید.
با تشکر از مدیریت سایت
کاش فیلتری وجود داشت
تا هر کسی اسم بازیگر نمیگرفت
اییین همه تبلیغ و این بود کد ۹۹
بی سر وته بود
بازی هم که واقعا خسته کننده و ضعیف
ای کاش بعضی ها به جای تعریف و تمجیدهای توخالی واقعیتها را دیده و بازگو می کردند.
نمیدانم زلزله قرنها پیش و آنهم در شهر باستانی اردن چه ربطی به اصل نمایشنامه داشت و چه ربطی به بیمارستان پاوه!!!!!!!؟؟؟؟؟؟
نوشته ای بی سر وته وبازی یک نواخت و خسته کننده وکارگردانی ضعیف آقای رحمان نژاد هیچگونه ارتباطی با بیننده برقرار نکرد. ومن هم از هر کسی که پرسیدم از آمدن و دیدن پشیمان بود.
به نظر من نویسنده فقط و فقط می خواسته بگوید من هستم و نه چیزی دیگر
با سپاس از عزیزانی که مخاطب نمایش کد۹۹ بودند و همچنین از عزیزانی که در سه اجرای بعدی به دیدنمان می‌آیند.
گروه تئاتر رودان وظیفه‌ی خود میداند که اثری والا در خور شأن مخاطبانش(سرمایه‌ی اصلی هنر تئاتر) ارائه دهد، با همه‌ی توان و به بهترین شکل ممکن. متشکریم از نگاه دقیق و تیزبین مخاطبانمان.
تلاش ما این است که در عین قدردانی، راه مردان و زنان و هنرمندانی که پایه‌گذار صحنه در شهرمان بوده‌اند را ادامه داده و در کنار دیگر هنرمندان شهرمان و با آنها مسیری را که آغاز کرده‌ایم ادامه دهیم.
ما وضعیت معیشت و اقتصاد همشهریان گرانقدرمان را درک می‌کنیم، چون تمام ابعاد وجودیمان در همین خیابان‌ها و کوچه‌ها و خانه‌ها شکل گرفته است.
باز سپاسگزاریم از نظر بزرگوارانی که کد۹۹ مورد پسندشان واقع نشده است. انتقاد و پیش‌نهادی‌های شما را با روی گشاده پذیراییم.
با تشکر
گروه تئاتر رودان.
نمایشنامه خوب بود
برای پاوه این کارها لازم است.
اما به نظر من برای شروع از اوات ازنب و بازیگران بهتر دعوت می شد شاید بازتاب بیشتری داشت.
دست همگی خوش
سلام
واقعا بازیگران مبتدی بودند.
تئاتر فاطمه معتمد آریا در تهران بیست هزار تومان است. اینجا هفت هزار تومان
نمی دونم ملاک قیمت چی بوده.
برام سوال شده.
پیشتر از هر چیزی کاری حرفه ای و با پشتوانه فکر آکادمیک به روی صحنه رفت.کاری نیست برای دیدن و رد شدن از کنار آن به سادگی کاری است برای دیدن و درنگ کردن و تلنگری و جرقه ایست به مخاطب آنهم نه هر مخاطبی بلکه مخاطب خاص.
صحنه های به روی پرده رفت که باعث ایجاد دیالوگ در درون فکر مخاطب میشود دیالوگ هر فرد با فردیت خویش و دیالوگ است که ابزار تکامل فکر است برعکس
مونولوگ که اکتفا به شنیدن دارد.
مضمون درام تامل بر انگیز است بیمارستانی فراموش شده در شهری فراموش شده و اضافه میکنم با آدمهایی فراموش شده آدمهایی که مجبورند برای اینکه دچار عذاب وجدان نشوند و برای اینکه راحت بتوانند از کنار مسائل رد شوند تن به مقدر می‌سپارند.
تشکر از عوامل کد۹۹ که چنین کار فاخری را به روی صحنه بردند و توانایی بالای هنرمندان در ایفا نقش.
ضمن خسته نباشی به این عزیزان من تا حالا در این مدت چنین کاری تخصصی را ندیدم احسنت به این عزیزان من که با هرکی از نزدیک این نمایشو دیده حرف زدم راضی بوده
هرچند نمیتوانم بعنوان کسی که نمایش را دید نمره ۲۰ بدم اما در کل نمایش معناداری بود البته از هنر نمایی اقای زبان گهر(اگه اشتباه نکنم) هم تشکر میکنم .اجرای خوبی داشت.
هرچند سابقه تئاتر در پاوه به به شکل امروزی به دهه ۶۰ واوایل ۷۰ بر میگردد وکسانی همچون اقای یزدان بخش. انصاری .مبارکشاهی .بابایی .منوچهری واقای معاذی ودیگران برای ان تلاش کردند نمیتوان چشم پوشی کرد بخصوص از این نظر این موضوع مهم است که اقایان نامبرده برای اولین بار در تاریخ هورامانات تئاتر به زبان هورامی داشتند درست زمانیکه توجه به زبان های غیر فارسی به مانند امروز نبود
البته قبلها هم تئاتر هورامی (خیابانی)توسط اقای صفیعی ودوستانشان در پاوه اجرا میشده است
باید بیشتر کار کرد وتئاتر از نوع خیابانی انرا در پاوه به مانند تئاتر خیابانی مریوان نهادینه کرد ومردم پاوه را بیشتر با تئاتر ودیدن ان تشویق کردانشالله
خیلی کلیشه ای بود
بنظر خیلیا که این نمایش رو دیدن اصلا جالب نبود
بر خلاف انتظارها