پایگاه خبری تحلیلی سلام پاوه: در دهم دسامبر ۱۹۴۸ میلادی ( 19 آذر ماه 1327 ه.ش) اعلامیه جهانی حقوق بشر با اندیشه آزادی، عدالت و برابری برای تمام انسانها، در مجمع عمومی سازمان ملل‌متحد در پاریس تصویب و این روز به عنوان روز جهانی حقوق بشر نامگذاری شد .این اعلامیه در یک اقدام تشریفاتی توسط همسر رئیس‌جمهور وقتِ آمریکا ( النور روزولت) در سانفرانسیسکو رونمایی شد. اعلامیه جهانی حقوق بشر یکی از مهمترین اسناد بشریت است؛ که شامل یک مقدمه و سی ماده است که به تشریح دیدگاه سازمان ملل متحد در مورد حقوق بشر می‌پردازد. این اعلامیه ـ علی رغم وجود برخی ایراد و نواقص جزئی در آن ـ در صورت نهادینه شدن و وجود ضمانت اجرایی، می تواند نقش مهم و موثری در گسترش عدالت و صلح و امنیت جهانی داشته باشد؛ که در اینجا به ذکر چند ماده ای از آن بسنده خواهیم کرد:

ماده 1 ـ تمام افراد بشر آزاد زاده می‌شوند و از لحاظ حیثیت، کرامت و حقوق با هم برابرند.
ماده ۲ـ هرکس بدون هیچ‌گونه تمایزی ازحیث نژاد، رنگ، جنسیت، زبان، مذهب، باور سیاسی یا هر باور دیگری، خاستگاه ملی یا اجتماعی، دارایی و ولادت یا هر موقعیت دیگری، از حقوق و آزادی‌هایی که در این اعلامیه برشمرده شده‌ برخوردار است. ..
ماده ۷ـ … همه حق دارند تا در برابر هرگونه تبعیضی که ناقض این اعلامیه باشد و نیز در برابر هرگونه تحریکی که به هدف چنین تبعیضی صورت گیرد، از پشتیبانی یکسان قانون برخوردار شوند.
ماده ۲۵ـ بند اول ـ هرکس حق دارد از سطح معیشتی کافی برای سلامتی و رفاه خود و خانواده‌اش از قبیل خوراک، پوشاک، مسکن و مراقبت‌های پزشکی و خدمات اجتماعی ضروری بهره مند گردد …
بنددوم: مادران و کودکان حق دارند از مراقبت‌ها و کمک‌های ویژه برخوردار شوند…

ماده ۳۰ـ هیچ‌یک از مفاد این اعلامیه نباید به گونه‌ای تفسیر شود که برای دولت، گروه یا شخصی، حقی قائل شود که به‌موجب آن بتواند به اقدامی در جهت پایمال کردن هریک از حقوق و آزادی‌های مورد اشاره در این اعلامیه اقدام کند.شعار روز جهانی حقوق بشر در سال ۲۰۲۳ میلادی نیز «آزادی، برابری و عدالت برای همه» انتخاب شده است.

روز جهانی حقوق بشر امسال در حالی گرامی داشته می شود که حملات همه جانبه و ددمنشانه ی رژیم اشغالگر صهیونیستی با همکاری تمام قد و حمایت های همه جانبه نظامی، اقتصادی، سیاسی و رسانه ای آمریکا و متحدان غربی اش و همراهی یا سکوت اکثریت قریب به اتفاق کشورهای جهان از جمله کشورهای اسلامی ( عرب و غیر عرب) به غزه؛ و همزمان با آن حمله و کشتار در کرانه ی باختری، وارد شصت و چهارمین روز خود شده است. جنگ و قتل عامی که نه بین دو کشور، بلکه بین بزرگترین قدرتهای نظامی و اقتصادی جهان علیه ملت مظلوم و فاقد کمترین امکانات نظامی و دفاعی. جنگی یک طرفه به قصد ژنوساید مردم غزه. دو ماه و چهار روز از نسل کشی مردم غزه توسط رژیم اشغالگری می گذرد که بارها مقامات بلند پایه اش به صراحت اعلان کرده اند که: قائل به انسان بودنِ این مردمِ مظلوم و حق حیات برای آنها نیستند.

در این مدت کشورهای مدعیِ دموکراسی و حقوق بشر که سنگِ مراعات و گسترشِ این دو ارزشِ انسانی را نیز به سینه می زنند، همراه رژیم غاصب صهیونیستی تا لحظه نگارش این یادداشت 17800غیر نظامی که نزدیک 70 درصد آنها زنان و کودکان می باشند ( بدون احتساب حدود هفت هزار نفر مفقودی که اکثر آنها زیر آوار مانده اند) را به خاک و خون کشیده ؛ و 48780 نفر را زخمی کرده اند. این قصابانِ خون آشام همزمان در کرانه ی باختری نیز 275 فلسطینی و از آغاز سال جاریِ میلادی تاکنون 483 فلسطینی را با همکاری و همراهی شهرک نشینانِ استعماری به شهادت رسانیده و چندین هزار نفر را زخمی و زندانی کرده اند. حدود 52 هزار تن بمب بر سر این مردمِ بی دفاع ریخته اند؛ انسان های بی گناهی که تنها جرمشان مقاومت در برابر اشغالِ سرزمینشان و اراده ی ِ زندگی آزاد و کریمانه در آن است. انسانهای آزاده ای که مرگِ با عزت را بر زندگیِ با ذلت ترجیح داده؛ و نزدیک به 17 سال است در بزرگترین زندانِ غیر مسقفِ جهان (غزه) محصور هستند.

در جریان این تجاوز غیرانسانی تمام زیرساخت های غزه، منازل مسکونی، بیمارستانها، مراکز بهداشتی، آتش نشانها، خبرنگاران، نیروهای امدادگر، آمبولانس ها، مدارس، دانشگاهها، مساجد و کلیساها و… نیز از زمین، هوا و دریا با سلاح ها و بمب های ممنوعه مورد حمله قرار گرفته اند. با کمک و همراهیِ «مصر» ورود آب، برق، سوخت، مواد غذایی، کمک های دارویی و بشردوستانه را به غزه ممنوع کرده اند؛ هر چند در ایام آتش بس چند روزه و پس از آن، مقادیری بسیار اندک و ناچیز، صرفا جهت مانور خبری وارد غزه شده است.

در حالی که صدای شیون و زاری هزاران کودک و طفلِ معصوم و مادران و پدرانِ جگرسوخته و داغدیده در جهان پیچیده است و مردم جهان به صورت زنده از شبکه ی الجزیره شاهد محنت و مرارت آنها هستند؛ و حدود دو میلیون و چندصد هزار نفر با فجیعترین شیوه ها در برابرِ دیدگانِ جهانیانِ متمدنِ قرنِ 21 آواره و به صورت جمعی زجرکش می شوند، همنوایی و دست یاری از سوی کسی برای نجات آنها دراز نمی شود. در حالی که تمامی خبرنگاران و سازمانهای مستقل حقوق بشری و خود یونیسف تجاوز رژیم صهیونیستی به غزه و قتل عام مردم آن را نسل کشی و جنایت جنگی می نامند؛ جوزف بوریل در کنفرانس مطبوعاتی در قطر در پاسخ به سوال یکی از خبرنگاران، بدون درنگ بیان کرد که « آنچه حماس در هفتم اکتبر به نسبت اسرائیل انجام داد جنایت جنگی بود»؛ اما در پاسخ همین سوال نسبت به رژیم صهیونیستی، که آیا کشتار غیر نظامیان توسط آن جرم و جنایت جنگی است، اعلان کرد: « این تشخیص بر عهده ی حقوقدانان است و من قاضی نیستم»! آنتونی بلینکن وزیر امور خارجه آمریکا نیز هفته گذشته به صراحت اعلان کرد که« هیچ گونه دلیلی نداریم که اسرائیل در غزه غیر نظامیان وخبرنگاران را به صورت عمد می کشد؛ در حالی که مطمئن هستیم حماس غیر نظامیان[اسرائیلی] را می کشد ». این همه در حالی است که روزنامه ی هاآرتص رژیم صهیونیستی بیان کرد: در روز هفتم اکتبر هلی کوپترهای این رژیم به اشتباه شرکت کنندگان در جشنواره ی موسیقی در شهرک صهیونیستی ریعیم در نزدیکی غزه را بمباران کرده و 364 غیر نظامی را قتل عام کرده اند.

راستی اگر به جای غزه کشوری غربی یا کشوری متحدِ غرب مورد تجاوز و اشغالگری واقع می شد، همین موضعگیری را اتخاذ می کردند؟ به عنوان نمونه موضع گیری این کشورها و سازمانها را درباره ی جنگ کنونی روسیه و اکراین در نظر بگیرید. گویا در فرهنگ این کشورها کودکان و زنان و غیر نظامیان فلسطینی بنا به گفته ی مقامات ارشد رژیم صهیونیستی انسان نیستند، بلکه حشراتی دوپا یا حیواناتی انسان نما هستند که باید نابود شوند.

یک روز مانده به روز جهانی حقوق بشر قطعنامه ی شورای امنیت سازمان ملل متحد مبنی بر لزوم آتش بس فوری در غزه، توسط آمریکا با وقاحت و بی شرمی تمام وتو شد؛ با این بهانه که در صورت آتش بس دائم، امکان تکرار حملاتی مشابه هفتم اکتبر به رژیم صهیونیستی وجود دارد. مگر این تضمین از سوی رژیم صهیونیستی وجود داشته و دارد؟ مگر تاکنون بارها و بارها نسبت به فلسطینی ها مرتکب جرم و نسل کشی و تجاوز نشده است؟ چه تضمینی وجود دارد که این رژیم اشغالگر و سفاک باز هم دست به نسل کشی فلسطینی ها و حتی کشورهای همسایه نزند؟ کشوری که به هیچ قانون بین المللی و به هیچ اصل و ضابطه ی اخلاقی پایبند نیست؛ و با پشت گرمیِ آمریکا، کشورهای خواهان صلح و رئیس سازمان ملل را تحقیر و تهدید می کند. پس از اینکه آنتونیو گوتریش ( رئیس سازمان ملل متحد) از ماده 99 استفاده کرده و خواهان آتش بس در غزه و حمایت از غیرنظامیان شد؛ و درباره به خطر افتادن امنیت و صلح جهانی سخن گفت؛ نماینده ی رژیم صهیونیستی در سازمان ملل با وقاحت تمام بیان کرد « شخصی که تروریسم را محکوم نکند، لیاقت این منصب را ندارد» و در ادامه گفت: « رئیس سازمان مللی که دولتِ دموکراتیکی را که با تروریسم می جنگد، حمایت نمی کند، از لحاظ اخلاقی فاسد است».

متاسفانه در روز جهانیِ حقوق بشر همچنان شاهدِ پایمال شدنِ حقوقِ بشر و قصابی شدنِ مشمئزکننده یِ بشر در غزه و فلسطین، به دستِ مدعیانِ حقوق بشر هستیم. با کمال تاسف شاهد نقض تمام قوانین بشردوستانه و اخلاقیِ بین المللی و اعلامیه ی جهانی حقوق بشر در غزه هستیم. دردآور اینکه تاکنون نفسِ تجاوز رژیم صهیونیستی (نه کشتار غیر نظامیان) و دولت های آمریکا و متحدان غربی اش که مستقیما در این قتل عام و نسل کشی شریک هستند، از سوی سازمان ملل، سازمان همکاری های اسلامی، اتحادیه عرب و… و همچنین از سوی هیچ کشوری ( بجز ایران) به صورت لفظی نیز محکوم نشده است.

متاسفانه علاوه بر فلسطین در بسیاری از کشورهای دیگر نیز همچون روسیه، چین، عربستان، امارات متحده ی عربی، بحرین، سوریه و… شاهد نقض حقوق بشر و ظلم و ناعدالتی هستیم.در این ظلمتکده ی جهانی با دیدن اعتراضات صدها هزار نفری و میلیونی در آمریکا و کشورهای غربی و اسلامی از سوی مردم آزادیخواه جهان، بارقه ی امیدی در دلها جوانه می زند؛ و نوید بخش روزی است که تلاش مردم و سازمانهای مدنی و حقوقِ بشری در گوشه و کنار جهان که چون جوی و رود به جریان افتاده اند، به هم متصل شده؛ و چونان سیلی بنیان برافکن، بنیان ستم و ناعدالتی در جهان را برکنند. امید که روزی فرا رسد همگی جهت نهادینه شدنِ کرامت و حقوق انسان ها ـ انسان بما هو انسان ـ و برپایی قسط و عدالت که هدف ارسالِ رسل نیز بوده است تلاش کرده؛ و این شعرِ شیخِ اجلّ را آویزه ی گوش و جان خود قرار دهیم؛ که می فرماید:

بنی آدم اعضای یکدیگرند که در آفرینش ز یک گوهرند
چو عضوی به درد آورد روزگار دگر عضوها را نماند قرار
تو کز محنت دیگران بی غمی نشاید که نامت نهند آدمی

پاوه، حیدر غلامی 19/9/1402