پایگاه خبری تحلیلی سلام پاوه :مسئولیت پذیر کردن دولت در حوادث و اتفاقات ناشی از قصور و سهل انگاری انسانی و الزام به پاسخگویی و جبران خسارات این احتمال را افزایش می دهد که مسئولیت مدنی دولت می تواند؛ در جلو گیری از حوادث مشابه انفجار گاز شهری در نوسود کار ساز بوده و ضمن این که مدیریت بحران را پاسخگو می نماید نهاد های مسئول را از ناهماهنگی بین دستگاهی خود نیز برحذرمی دارد. پاسخگو نمودن در برابر مسئولیت می تواند دستگاه های دولتی و نیروی انسانی ذیربط را وادارنماید از نا کار آمدی به سمت و سوی مدیریت موثر و یکپارچه درپیشگیری یا مواجهه با حوادث با هدف حفاظت از مال و جان شهروندان که وظیفه ذاتی هر دولتی است گام های مفید و عملی بردارد.

بدون تردید دولت در مقام حاکمیت وظیفه دارد با هدفمند کردن قوانین راهکار هایی را برای جلوگیری از ورود خسارات به شهروندان اعمال نماید. مثلا با تصویب قوانینی سختگیرانه ای در جهت بهینه سازی سیستم گاز رسانی شهری از بروز حوادثی مانند انفجار گاز ساختمان چندین طبقه در نوسود جلو گیری نماید. چنانچه دولت به عنوان حاکمیت و دارنده قدرت اداره جامعه به کسی یا شرکتی پروانه پایان کار و افتتاح پروژه ای را می دهد که رعایت دقیق نکات مهندسی در جهت جلو گیری از بروز خسارت مورد اعمال قرار نگیرد به عنوان صادر کننده مجوز ساخت و بهره برداری مسئولیت پاسخگویی خواهد داشت.که این مسئولیت در جوامع دینی و مذهبی علاوه بر مسئولیت حقوقی و مدنی دارای مسئولیت اخلاقی برای دولت نیزخواهد بود.

لذا در باب مسئولیت قانونی دولت می توان به ماده ۱۱ مسئولیت مدنی اشاره کرد؛ که کارمندان دولت و شهرداری ها و موسسات وابسته به دولت به مناسبت انجام وظیفه عمدا یا در نتیجه بی احتیاطی خساراتی به اشخاص وارد نمایند شخصا مسئول خسارات وارده می باشند ولی هرگاه خسارات وارده مستند به عمل آنان نبوده و مربوط به نقص وسائل ادارات و موسسات مزبور باشد در این صورت جبران خسارات بر عهده دولت و اداره مربوطه می باشد در باب مسئولیت اخلاقی دولت نیز باید اذعان داشت که مسئولیت یعنی  شخص یا دولت در در برابرخداوند و وجدان فردی و جمعی جامعه نسبت به اقدامات و رفتار و قوانین موضوعه خود پاسخگو باشد تا بتواند همواره اعتماد جامعه را نسبت به خود که از عوامل اصلی بقاء دولت می باشد را حفظ نماید.

حادثه تلخ انفجار گاز ساختمان مسکونی در نوسود را می توان از زمره اتفاقات بسیار تلخ ودردناکی برشمرد که حافظه تاریخی جامعه آن را بعنوان نقطه سیاه در مسیر زندگی انسانی مرزنشینان محرومی قلمداد خواهد کرد؛ که بی صبرانه در انتظار بهره وری از نعمت گاز سالیان متمادی از مطالبه گری خود را به وعده وعید های انتخاباتی نمایندگان مجلس و شورا های اسلامی شهر و روستا گرفته تا مدیران و مسئولان اجرایی کشوری و استانی و محلی گره زده بودند، شاید بعنوان آخرین شهر از استان مرزنشینی محروم از داشته های اولیه زندگی بتوانند شعله های اجاق معیشت حداقلی را روشن نمایند. غافل از این که خطا های انسانی شعله های رنج را برایشان به ارمغان آورد. رنجی که در یک لحظه چنان ماتم واندوهی را بر ویرانه های به جای مانده از ۸ سال جنگ تحمیلی نوسود بر جای گذاشت که تراژدی خلق شده آن ترمیم زخم بر پیکر شهروندان نوسودی و بخصوص بازماندگان این حادثه دلخراش را سخت نموده است.

حادثه ۱۹ خرداد ۱۴۰۱ شهر نوسود را راویان سوگوار سیاه پوش تاریخ حتما به حافظه جمعی خواهند سپرد تا قضاوت بماند برای تاریخ …. اما آنچه در شرایط کنونی بعنوان مطالبه ایی انسانی، ملی و محلی مد نظر است؛ مشخص شدن سریع و بدون اغماض و چشم پوشی مقصران حادثه ویرانگری می باشد که؛ حق زیستن را از یک خانواده و طایفه و شهر گرفته است. وجدان جمعی و مطالبه ملی پاسخگویی مسببان ناقوس مرگی را می طلبد؛ که در هفته گذشته هر روز آرامش قبرستان نوسود را لرزانده است. ندای مظلومیت یک خانواده و یک ملت داغدار را حتما گوش شنوایی خواهد بود تا برطبق قوانین موضوعه جاری حقی از کسی ضایع نشود گرچه احقاق حق هم برای نفس بند آمده خاندان سهرابی نوسود چه سود….

بر طبق مسئولیت حقوقی، اخلاقی و مدنی دولت بعنوان حاکمیت حفظ جان ومال شهروندان اولین وبزرگترین ومسئول ترین نهادی است که باید پاسخگو باشد، و نماینده محترم مردم در مجلس شورای اسلامی بعنوان وکیل ملت اولین کسی است که باید دولت را مجبور به پاسخگویی نماید. و یقینا دادستانی محترم بعنوان مدعی العموم ضمن نظاره پرسش نماینده ملت و پاسخ دولت در جهت کشف حقیقت نهفته در دل این تراژدی تلخ و احقاق حق و حقوق انسان های محروم از زندگی ورود می نماید.

گر چه جبران خطا های انسانی برای کودک چهار ساله ای که در اغوش مادر بی جان نگاهش به آینده تاریک شد و مادری که نبض زندگی خود را در پیوند با سکوت نبض فرزند به خاک سپرد، تا دختر وپسری که رویا های شیرین جوانی را در زیر آوار بر جای مانده از جهالت خطای انسانی به قبرستان رویا های نوسود سپردند و تا اجساد دفن شده در کلبه آرزو های پدر و مادری که مهربانانه آشیانه ای را برای حفاظت فرزندان خود مهیا نموده بودند محال است؛ اما وظیفه انسانی، قانونی واخلاق حکم می کند که مسببین وعاملین انسانی این حادثه هرچه سریعتر شناسایی و به افکار عمومی معرفی گردند.

لذا اینجانب در مقام یک شهروند مسئولیت پذیر، بدور از تعارفات کلیشه ای ابراز همدردی های زبانی تسلیت و کنش های احساسی،  مطالبه خود را مستند بر قوانین موضوعه کشوری و بر مینای یک داوری عقلایی در زمینه روشنگری و معرفی مسبببان و عاملان این خطای انسانی از جناب آقای دکتر لهونی نماینده محترم اورامانات در مجلس شورای اسلامی اعلام می دارم تا در راستای سوگندی که برای وکالت از ملت و خانواده محترم سهرابی نوسود و بخصوص آن کودک چهار ساله در مجلس شورای اسلامی قرائت نموده است در جهت تحقیق و تفحص در حادثه انجار گاز شهری در نوسود از هیچگونه کوشش و تلاشی دست بردار نباشند و کلیه مسئولین در این زمینه را وادار به پاسخگویی نمایند.

سخن پایانی

بدون شک این حادثه جگر سوز نه اولین ونه آخرین حادثه غیر طبیعی در جامعه سنتی ما می باشد؛ اما اذعان به این که در خلق این چنین رویداد هایی نقش خطا های انسانی بعنوان عامل اصلی ونه تقدیر الهی مد نظر مطالبه گری اجتماعی قرار گیرد می تواند سهم خطا های انسانی را در برابر خلق حوادث ناخوشایند کاهش دهد. خطا هایی که بر اثر سهل انگاری یا ریزش اخلاق حرفه ای کار به دستانی اتفاق می افتد که اگر یک جرعه از وجدان انسانی خود را به قضاوت تاریخی گره بزنند شاید اکنون خانواده مرحوم سهرابی نوسود از گاز شهری تازه رسیده به اجاق منزلشان برای پختن کیک جشن تولد کودک چهار ساله خود استفاده می کردند نه برای پختن آش عزای دسته جمعی شان و خاموش شدن اجاق منزلشان…..

امید که مسئولسن محترم شهرستان و استان با تدبیر و درایت از کنش های احساسی و عجولانه نسبت به طرح های زیر ساختی و افتتاح های ناقص در دوران محدود مسولیت خود دوری نمایند و نسبت به پاسخگویی در برابر خداوند متعال و مطالبه گری جامعه و روح به عرش رفته فوت شدگان حادثه انفجار گاز شهری نوسود متعهد باشند.

سیروس امین زاده دانش آموخته علوم سیاسی