پایگاه خبری تحلیلی سلام پاوه : فرهاد صالحی :ایران با ۲۶ اثر به عنوان ۱۰ امین کشور دنیا با بیشترین اثر ثبت شده در سازمان یونسکو است که آخرین مورد آن منظر فرهنگی اورامانات است، بدون شک ثبت جهانی منظر فرهنگی منطقه اورامانات در سازمان یونسکو رویداد مثبت و مبارکی است که سال گذشته با زحمات فراوان افراد زیادی صورت گرفت که شاید بسیاری از آنان در پشت صحنه و در گمنامی و صرفا از سر علاقه و دغدغه در این خصوص فعالیت نمودند اما در این بین پیگیری و اهتمام استاندار سابق ، مسئولان سابق و فعلی میراث فرهنگی کرمانشاه ، نماینده سابق اورامانات و همچنین همراهی نماینده فعلی و تاکید و استقبال امام جمعه پاوه از نماینده یونسکو تمام کننده کار بود چرا که هر کشور در هر دوره یک ساله صرفا امکان طرح یک پرونده برای ثبت جهانی را دار است.

هرچند نفس کار اتفاق بسیار مبارکی است که میتواند منشا نتایج مثبت برای منطقه باشد اما کاستیها و ایراداتی در پرونده از همان ابتدا که پرونده توسط سایت سازمان یونسکو منتشر شد مشهود بود که بارها توسط فعالین و افراد آگاه به انحاء مختلف تذکر داده شد البته تا قبل از انتشار توسط سازمان یونسکو اطلاعاتی در این خصوص در دسترس نبود به طوری که اداره میراث فرهنگی استان کرمانشاه و شهرستانهای اورامانات و بخصوص پاوه نیز از جزئیات کار و نقشه های ارائه شده اطلاع نداشتند.

با مطالعه مطالب منتشر شده در سایت یونسکو ملاحظه میشود که منطقه به دو قسمت عرصه و حریم تفکیک شده به نحوی که حریم نقش حصاری برای عرصه را داراست، ۶۵ درصد کل محدوده ثبت در استان کرمانشاه است اما این موضوع در عرصه برعکس شده بطوریکه ۳۵ درصد عرصه ترسیمی در اورامانات کرمانشاه قرار گرفته است. سوال اساسی که مطرح میشود اینست که اصولا چرا باید منطقه ای با فرهنگ و میراث یکسان و مشترک به دو قسمت عرصه و حریم (درجه ۱ و درجه ۲) تقسیم و مرزبندی شود ؟ به جرئت میتوان گفت که این تقسیم بندی در این پرونده کار صحیحی نیست چراکه عنوان پرونده منظر فرهنگی است که فرهنگ کل منطقه یکسان بوده و صرفا موضوع معماری نمیتواند ملاک باشد. البته پس از تذکرات مکرر و با پیگیری فرماندار پاوه، در جلسه اخیر که در مورد همایش هورامان شناسی دانشگاه رازی در فرمانداری پاوه برگزار شد، مدیر پایگاه بر وجود اشتباه در نقشه و پرونده اذعان نمود که لازم است پیگیری لازم تا برطرف نمودن آنها صورت پذیرد. همانطور که عنوان شد حریم صرفا نقش حصار و محافظی برای عرصه بوده و اکثریت مطلق مطالعات پرونده بر عرصه تمرکز دارد و گنجینه های طبیعی ، فرهنگی و تاریخی موجود در خارج از عرصه تعریف شده به عمد یا به سهو نادیده گرفته شده، تنها دو روستای نجار و شرکان از شهرستان پاوه در عرصه ترسیمی قرار گرفته و آن هم با نام هورامان تخت در نقشه ثبت شده است که نوعی اجحاف در حق این شهرستان است.

آنچه انتظار میرفت که مهمترین دستاورد ثبت جهانی باشد این بود که ثبت جهانی منطقه در دو استان کرمانشاه و کردستان موجب اتحاد و نزدیکی بیشتر شود و نه مرزبندی و اختلافات جدید در منطقه بر سر این موضوع. سال گذشته در دانشگاه کردستان همایش بین المللی هورامان شناسی تعریف شد و پس از مدتی مسئول پایگاه منظر فرهنگی و مسُولان دانشگاه رازی از برگزاری همایشی با موضوع یکسان در دانشگاه رازی خبر دادند و گویی رقابت و اختلافاتی در میان است. چرا دانشگاهیان نتوانستند بر سر برگزاری مشترک همایشی با یک موضوع اتفاق نظر کنند که قطعا کیفیت کار بالاتر میرفت. مگر موضوع و منطقه مورد بحث یک موضوع نیست. سال گذشته نیز در نمایشگاه گردشگری تهران در غرفه پایگاه منظر فرهنگی در پی عدم درج نام کرمانشاه و عدم استفاده از حتی یک تصویر از اورامانات کرمانشاه در این نمایشگاه که مشترکا به دو استان قرار داشت اعتراضاتی توسط فعالین گردشگری صورت گرفت و حواشی بوجود آمد.

لذا آنچه مشخص است با توجه به نقایص موجود در پرونده تهیه شده، حواشی و اختلافات اخیر، عدم شفافیت مناسب، عدم حضور کافی در منطقه و موارد دیگر توسط مدیریت فعلی پایگاه منظر فرهنگی اورامانات لزوم تغییر در مدیریت این پایگاه و استفاده از افراد متخصص و آگاه به فرهنگ و جغرافیای منطقه بیش از پیش احساس میشود. همواره نفس تغییر و حضور افراد جدید میتواند پیامدهای مثبت و انگیزه در پی داشته باشد، امید است که با توجه مسئولین مافوق و مسئولین منطقه روبرو شود.