به گزارش سلام پاوه: آن هنگام که در گوشه ای از این دیار زنی تنها و دردمند کم کم امید خود را از دست می داد،نسیم مهربانی وزیدن گرفت و گلبوته های عشق و محبت شکفتند.در گوشه ای از این خاک،بانویی تنها،در بستر بیماری افتاد،دردی که به ظاهر ساده می نمود ولی اندک اندک مجال حرکت از او گرفت و بر او گذشت آنچه گذشت (که شرح آن قبلا به تفصیل آمده است.)

در اوج این گرفتاری ها که اندک اندک امید جای خود را به درماندگی می داد خوشبختانه خانواده ای نیکو خصال و نیک سیرت دست همت گشودند و این زن تنها را دریافتند و با تلاش طبیب حاذق و خوش نام «مرحوم دکتر مسعود سابقی» اقداماتی جهت بهبودیش انجام دادند اما عمق مصیبت بیشتر از آن بود که یکباره او را امان دهد و اینگونه بود که «محضر بزن»آن زن دردمند در پناه خانواده «حاج منصور احسانی» روزگار گذرانید و بانویی بس فداکار و انسان دوست در اوج محبت و معرفت تیمار داشت او را تقبل نمود تا از این پس تا همیشه نام «دلبر کاهلی» مرادف بزرگواری و نوع دوستی خالصانه و بی ریا باشد.

بی شک اگر محبت به هیات انسانی در می آمد به شکل انسانهایی بود که خالق صحنه ها و لحظه های نامیرا هستند،لحظات ناب حیات،لحظاتی که انگار حاصل حیاتند همانگونه که حافظ گفت: «حاصل از حیات ای جان این دم است تا دانی»

بسی شایسته تقدیرند آدمهای بزرگی که خالق این لحظاتند،لحظاتی که برای توصیفشان کاری از واژه ها بر نمی آید.روزها و روزگاران می گذرند اما بر تارک هستی یاد و نام اینچنین بزرگ مردان و بزرگ زنان وارسته می درخشد و هر صاحبدل آزاده ای از سویدای دل خویش آنان را تحسین می کند که بی بهانه محبت می ورزند.

هیچ کلامی را یارای پاسداشت آنچه را که شما از انسانیت و بزرگ منشی به منصه ظهور رساندید نیست و امید است که این اقدامات خداپسندانه،الگویی باشد برای فرداها که به یقین بشریت،این روزها بیش از هر چیزی به عشق نیازمند است.آدمی به عشق ورزی زنده است و با مهر ورزی فربه می شود و ضامن دوام هستی محبت است. مگر نه این است که ستاره بخت آدمی صرفا در زندگی فردی نمی درخشد بلکه در زندگی اجتماعی بر دوش کشیدن بار دیگری گویای بخت بلند و خوش اقبالی است و خوشا به سعادت آنانکه باری از دوش دردمندی بردارند…..

به پاس حرمت بزرگواری و بزرگ منشی کسانی که در روزگار عسر و سختی دست یاری به سوی همنوعی نیازمند و تنها دراز کرده و در پی کاستن آلام جسمی و روحی بنده ای دردمند و رنجور گام برداشتند سر تعظیم فرو می آوریم و در برابر همت بلندشان کلاه از سر بر می داریم.سوای خانواده محترم احسانی و بانوی مهربان و مسکین نواز«خانم دلبر کاهلی»،از بن جان سپاس خود را آراسته وجود نازنینانی می کنیم که «کار خیر بی روی و ریا کردند» و پس از بازتاب گرفتاری این زن دردمند در سلام پاوه و چند کانال محلی منطقه،مثل همیشه آستین همت بالا زدند و هر آنچه که توانستند خالصانه در طبق اخلاص نهادند و مبلغی بیش از ۱۲۲ میلیون تومان را جهت جراحی و درمان بیمار مذکور اهدا نمودند مردان و زنانی که از بذل مال خویش ابایی نورزیدند و در حد توان خود بخشیدند.مساعدت دادستان محترم شهرستان و توجه مهندس جلیل بالایی سرپرست فرمانداری پاوه و مدیر بهزیستی پاوه قابل تقدیر است.

در کنار این اقدامات رایزنی و هماهنگی عضو فعال و دلسوز شورای شهر پاوه «دکتر نذیر دولتخواه» با کمپین حمایتی هنرمند محبوب و خوش نام و نوا«محسن چاووشی» و جذب بیست میلیون تومان وجه نقد برای مداوای این بانوی نیازمند،ممتاز و متمایز است. هرچند نباید نام “سرکار خانم حیدری” را در هماهنگی با دکتر دولتخواه و کمپین هنرمند چاووشی نادیده گرفت که این نیز جای بسی تقدیر و قدردانی را دارد.

کار هماهنگی با مراکز درمانی در تهران و همراهی با بیمار و پیگیرهای بیمارستانی را مردی بر عهده گرفته است که جز رضای خالق هدفی نداشته است و ختم این کلام بدون یادکرد ایشان خطایی نابخشودنی می نماید.«محمد مراد فتحی» بیش از دوازده روز مداوم در تهران و در بیمارستان بوده اند و با صبر و متانت و بزرگ منشی،پی گیری کارها را برعهده گرفته اند تا کار پذیرش و جراحی توسط پزشکان زبردست و در بیمارستانی مجهز انجام شود. در این بین اعلام آمادگی تعداد قابل توجهی از پزشکان متعهد و دلسوز برای عمل جراحی این بانوی بینوا قابل تقدیر و ارزشمند است اما این عمل سخت امکانات و توانمندی های بسیار خاصی را می طلبید که در استان ما وجود نداشت.

در خاتمه باید آفرین گفت به همت “دکتر باقرزاده” پزشک تیم ملی وزنه برداری که در اوج انسانیت با کمترین وجه در یکی از مجهزترین بیمارستانهای تهران اقدام به جراحی این بیمار نموده تا در پناه لطف پروردگار و ایثار و از خودگذشتگی بی بدیل و بی نظیر این مردم خیراندیش،امکان ایستادن روی پا و راه رفتن دوباره برای این خانم که مدتها زمینگیر بوده است فراهم شود.

امید است این چنین حرکاتی،ذوق روح و توشه جان شود و چراغی باشد روشنگر ظلمت درون و برون.شاید با شکوه ماندن در زندگی به وسعت معنایی است که بدان بخشیده ایم و چه پر سرور است که در مسیر حیات درخت مهربانی را آبیاری کنیم.

با تشکر از فرهنگی خوشنام دیارمان کاک سابق خسروی در تهیه و تدوین متن این گزارش