پایگاه خبری تحلیلی سلام پاوه: دکتر سیروس امین زاده دانش آموخته علوم سیاسی در نامه ای سرگشاده به معاون سیاسی وزارت کشور با انتقاد از وضعیت نامطلوب استان کرمانشاه در شاخصه های فلاکت کشوری این وضعیت نامطلوب کرمانشاه را در شیوه اداره جامعه و نحوه مدیریت استان دانست و خواستار توجه به این مهم و جلب مجدد اعتماد عمومی جامعه و تحول مدیریتی در این استان شد.

معاونت محترم سیاسی وزارت کشور:جناب آقای دکتر محمد باقر خرمشاد

سلام علیکم

آنچه یک دانش آموخته علوم سیاسی را مجاب نموده است تا در برابر رکورد داری شاخص فلاکت کشوری یک استان رنج دیده احساس دغدغه مندی اجتماعی نماید؛ بهره مندی از محفل اندیشه ورزی علمی و عقلایی و جامعه پذیری اجتماعی حضرتعالی و اساتید محترم گروه علوم سیاسی دانشگاه علامه طباطبایی تهران می باشد.

استاد فرهیخته حوزه نظریه و اجرای علوم دانشگاهی:  اینجانب شهروندی از استان کرمانشاه هستم؛ منطقه زیست انسانی که سهمی در حافظه سنتی و مدرن شفاهی و نوشتاری تاریخ جمعی ایرانی دارد، حافظه ای که در ادامه زیست پذیر نمودن داشته های ظرفیت ساز خود مجبورگشته است به جای یاد آوری حافظه  قدم نهادن در وادی توسعه و پیشرفت و درمان دردهای جمعی مسکن فراموشی فرهنگی تاریخی و اجتماعی را ستایش نماید؛ بلکه بتواند گوشه ای از زخم های به جا مانده از بلایای طبیعی و انسان ساز از اشغال سرزمینی در جنگ های جهانی اول و دوم گرفته تا جنگ تحمیلی هشت ساله و حماسه دفاع مقدس و زلزله سرپل ذهاب و غیره را زیر لوای عشق به کشور قابل تحمل نماید. که خون های بر زمین ریخته بهترین جوانان ایران زمین گواهی بر وجود این محرومیت های بیشمار و عشق ورزی های خالصانه مردم کرمانشاه به وطن خویش می باشد.

بدیهی است که یکی از دلائل پیدایش این وضعیت نامطلوب کرمانشاه را می توان در شیوه اداره جامعه و نحوه مدیریت استان جستجو کرد. جایی که به گزارش خبرگزاری فارس “رتبه سلامت اداری در کرمانشاه فاجعه بار خوانده می شود تا شاخص ملی امنیت سرمایه‌گذاری در استان کرمانشاه در زمستان سال ۹۹ در رتبه ۲۴ کشوری قرار گیرد، و حتی ارزیابی فعالان اقتصادی از امنیت سرمایه‌گذاری به مراتب بدتر است و این ارزیابی، استان کرمانشاه را در رتبه سی‌ام کشوری قرار داده است.

به نظر فعالان اقتصادی، نامناسب‌ترین مولفه‌های امنیت سرمایه‌گذاری در استان کرمانشاه شامل اعمال نفوذ و تبانی در معاملات ادارات، عدم عمل مسئولان ملی به وعده‌ها، عدم احقاق حقوق قانونی در ادارات دولتی، میزان شیوع رشوه در ادارات و عدم عمل مسئولان استانی به وعده‌های اقتصادی بوده است. همچنین در نماگر «عملکرد دولت» در زمستان ۹۹ استان کرمانشاه رتبه سی‌ام کشوری، در نماگر «ثبات اقتصاد کلان» رتبه سی‌ویکم (آخرین استان) و در نماگر «شفافیت و سلامت اداری» رتبه بیست و هشتم را به دست آورده است.”

*بحران شناختی مدیریت اجرایی استان کرمانشاه

مدیریت کلان استان در سالیان اخیر و در فقدان بصیرت استراتژیک  در تشخیص و پیش بینی وضعیت نا مطلوب اقتصادی دچار بحران شناختی بوده است تا جایی که نداشتن افق و چشم انداز برنامه محور اجرایی راهبرد های برنامه های پنجم و ششم توسعه کشور ی برای کرمانشاه را با چالش خطا های راهبردی مواجهه ساخته است. رکوردار در صد بالای بیکاری کشوری و تورم افسار گسیخته بالاتر از میانگین کشور از یک طرف و خوش بینی مدیریت کشوری به کسب رتبه های برتر مدیریت بحران و … برای مدیران کرمانشاه منجر به پیدایش بحران شناختی گردیده است که خطای شناختی توهم رشد و توسعه را برای مدیریت استان به همراه داشته است.

*سهم مدیریت بدون بصیرت استراتژیک در خلق رکورد فلاکت کشوری

معاونت محترم سیاسی وزارت کشور: بدرستی حضرتعالی در مقاله ای ضمن آوردن کتاب فهم نظریه های سیاسی توماس اسپریگنز که معتقد است؛ نظریه های سیاسی برای حل کردن بی نظمی های جامعه ضمن دیدن درد ها و شناخت علل به فکر درمان و ارائه راه حل بوده اند تا جامعه ای متصور شده از تلفیق هست ها و باید های اجتماعی به وجود آید که در این زمینه سیاست ورزان و سیاستگذاران و علمای سیاست ضمن کاربردی کردن نظریه های علمی در پی پاسخ علمی و عملی به مشکلات جامعه بر آیند؛ بلکه بتوان به قول حضرتعالی مسیر کار در حوزه سیاسی را با رویکرد ارتقای وفاق و کارآمدی، مشارکت در عرصه سیاسی کشور دنبال کرد. حوزه سیاسی استان کرمانشاه که با بصیرت استراتژیک می تواند از سرمایه‌های علمی و عقلایی و دانشگاهی برای بررسی‌های راهبردی و کاربردی در مورد مسائل کشور استفاده کند در سالیان اخیراسیر بوروکراتیزه شدن قوانین اجرایی گردیده است و به محلی برای استخدام‌های تمام‌وقت و پاره‌وقت بدون بازده و جناحی  و مصرف بودجه‌هایی در قالب فعالیت‌های روتین  تبدیل‌شده‌است.

مدیریتی که در سایه نداشتن افق و چشم انداز که خاص برنامه های توسعه گرا می باشد در دام خطا های راهبردی دچار روز مره گی و کم تحرکی گشته است . به قول استاد شهید مرتضی مطهری مدیریت یعنی تحریک نیرو ها و  آزاد کردن نیرو ها و خلاقیت و برنامه ریزی و کنترل و تفویض اختیار.. موئلفه هایی که در مدیریت کلان و میانه و عملیاتی استان کرمانشاه رگه هایی از آنها دیده نمی شود؛ نه انرژی وجود دارد که تحریک شود و نه انگیزه ای برای آزاد سازی اندک انرژی موجود در بعضی از سطوح مدیریتی و نه خلاقیتی و نه کنترلی بر اوضاع مدیریتی استان دارد.

مدیریت اجرایی استان اسیر ذهنیتی انتزاعی غیر واقعی برتری  مدیریت کشوری گردیده که در سایه برگزاری نشست‌ها و همایش‌های کم‌بازده، افتادن در دام اجرای طرح‌های بدون کارشناسی استراتژیک هزینه زا، عدم آشنایی به قواعد بازی های اجتماعی و اصل هزینه فایده در طرح های اقتصادی و اجتماعی، اقدام به حافظه سازی مدیریتی و مستند سازی های غیر کاربردی، و حتی متولیان امور اجرایی و سیاسی استان  نیاز چندانی به دانش علمی برای سیاست‌گذاری و تصمیم‌گیری در حوزه‌ها و موضوعاتی که برشمردیم احساس نمی‌کنند.

*استاد فرهیخته ام:مردمانی قناعت پیشه رکورد فلاکت کشوری گشته اند

درد های غیر برخورداری جامعه را در سایه شاخص فلاکت ۶۴ درصدی استان کرمانشاه به سهولت و بدون نگاهی به نظریه های علمی صرفا با مراجعه به شیوه زندگی مردم می توان دید و نظاره کرد. ازفقر و نداری جامعه ای می گویم که سرشار از پتانسیل و داشته های توسعه سازی است که تنها نیازمند برنامه ریزی و نهاد مند کردن ساختار های مدیریتی است. زاگرس نشینانی که با  قرار گرفتن در کریدور شرق و غرب، فاصله مناسب با قطب های اقتصادی کشور، تثبیت نقش فراملی کرمانشاه در سند آمایش سرزمینی کشور، مسیر اصلی ترانزیت کالا کشور عراق ، هم جواری با دو استان سلیمانه و دیاله در کشور عراق  و وجود پایانه های گمرکی و بین المللی در مرز عراق و بسیاری دیگر از ظرفیت های قابل استناد رشد و توسعه ازبی تدبیری اداره جامعه رنج می برند تا بر طبق آمار های رسمی کشوری ودر سایه مدیریت نا کار آمد فقر و محرومیت را در خود نهادینه بینند و در اکثر شاخص های منفی توسعه ساز رکوردار کشوری هستند

*تحول در مدیریت محدودیت ساز خواست علمی و عقلایی جامعه است

چشم امید به تحول مدیریتی در سایه دولت سیزدهم اعتماد به بهبود شاخص فلاکت را افزایش می دهد زیرا؛ حضرتعالی به درستی و در یک داوری علمی و عقلایی نه صرفا ارزشی و اخلاقی می دانید شاخص فلاکت از شاخص های مهم اقتصادی است که نمایی کلی از وضعیت تورم، کسب و کار، تولید، رشد اقتصادی و حتی جرم و جنایت را نشان می دهد.این شاخص که از حاصل جمع نرخ تورم و نرخ بیکاری به دست می‌آید، بیانگر وضعیت رفاهی مردم است. استان کرمانشاه که در اکثر شاخص های منفی توسعه رکوردار کشور می باشد در جدیدترین آمار های مرکز آمار ایران بعد از استان هرمزگان مفلوک ترین استان کشور با درصد فلاکت ۶۴ می باشد. برای استان کم برخوردار کرمانشاه شاخص فلاکت یک شاخص مهم تلقی می شود زیرا به اعتقاد اقتصاد دانان تورم بالا در کنار بیکاری رو به افزایش، تبعات نامطلوب اقتصادی و اجتماعی در پی دارد.

در هشت سال اخیر هیچ گاه شاخص فلاکت استان کرمانشاه به میانگین کشوری نزدیک نگردیده است وضعیت نامطلوبی که دغدغه های اجتماعی و اقتصادی بسیاری را متوجه اقشار مختلف جامعه نموده است. سهم ۵/۱کرمانشاه در تولید ناخالص داخلی کشور ۳۷ درصد از جمعیت استان را در طبقه محروم قرار داده است که نسبت به میانگین  ۳۱٫۴کشوری نشان از بی برنامه بودن مدیریت اجرایی دارد. آخرین نرخ بیکاری فصلی اعلام شده برای کرمانشاه ۱۴٫۷ درصد می باشد که از میانگین کشور وضعیت بدتری داریم و نرخ تورم استان کرمانشاه نیز بر اساس آخرین امار منتشر شده ۵۰ درصد شامل ۴۸٫۸ درصد در بخش شهری و ۵۴٫۹ درصد در بخش روستایی است. شاخص فلاکت کرمانشاه با عدد ۶۴، از میانگین کشور با عدد ۵۵٫۴ حدود ۹ واحد بالاتر است. بماند استهلاک زیرساخت‌های اقتصادی استان از جمله راه‌ها، زیرساخت‌های برق و آب و … فقر و محرومیت را چند برابر نموده است که درسالیان اخیر و به دلیل مدیریت های محدودیت ساز و محدودیت‌های بودجه‌ای امکان تزریق اعتبار برای احیا این زیر ساخت ها میسر نبوده است.

آمار و ارقام بیان شده را سازمان های رسمی کشور و متولیان امر در این حوزه بیان نموده اند اما سوال اساسی پیش آمده حوزه عمومی و افکار جمعی شهروندان کرمانشاه از مسئولین کشوری و وزارت محترم کشور این است که؛ آیا مدیریت کلان و میانی و عملیاتی استان کرمانشاه سهم خود را در بدست آوردن مقام اول فلاکت کشور می پذیرند؟ و اصولا نهاد های نظارتی مثل مجمع نمایندگان استان توان پاسخگو نمودن مدیریت استان در این زمینه را دارند؟ و آیا خطا های راهبردی در مدیریت جامعه قابل چشم پوشی هستند و سوالات بیشمار دیگرکه جواب آنها را به حافظه تاریخی استان کرمانشاه می سپاریم

*سخن پایانی

مرحوم دکتر حمیدعنایت با اشاره به سرشت پروبلماتیک و دغدغه محور علم سیاست می‌گفت: «اگر دغدغه و درد مسائل عمومی و اجتماعی را ندارید در این رشته نمانید زیرا بعید است چیزی شوید!» لذا اینجانب دانش آموخته علوم سیاسی با اذعان به اینکه این رشته جای دغدغه‌ مندان جدی مسائل عمومی و سیاسی است و نه طالبان مدرک و اشتغال؛ گوشه ای از درد های جامعه خویش و استان کرمانشاه و نقش مدیریت محدودیت ساز دهه اخیر آن را اعلام نموده ام تا بیان مطالب فوق صرفا توصیف پدیده های سیاسی و اجتماعی و اقتصادی نباشد؛ بلکه رهیافتی انتقادی_ هنجاری و بیان باید ها و نباید های پیش روی ساماندهی اداره عمومی جامعه به منظور خیر عمومی و تفکیک حوزه عمومی از حوزه خصوصی باشد.

لذا در این مسیر اعلام میدارد که مدیریت فعلی استان کرمانشاه از انرژی لازم و مورد نیاز تحرک نیرو ها برخوردار نیست و چون فاقد بصیرت استراتژیک می باشد توان تلفیق خرد علمی ودانشگاهی با خرد عملی و کاربردی را ندارد در نتیجه نه توانایی ادراکی و ذهنی و معنوی کافی برای تصمیم گیری و نه ظرفیت لازم ادراکی و عملیاتی برای اجرای سیاست های عمومی و سیاسی کشوری و منطقه ای را دارا می باشد. لذا در راستای جلو گیری از ریزش بیشتر سرمایه های اجتماعی و کسری اعتماد عمومی در جامعه از یک طرف و به منظور تخفیف و کاهش و حل منازعات نهفته اجتماعی در جامعه باید نسبت به تغییر و تحول اساسی در سطح مدیریت کلان و میانی استان بدون هیچگونه مصلحت گروهی و جناحی اقدام گردد.

امید است که دولت سیزدهم و وزارت محترم کشور با اذعان به اینکه هفتاد درصد تولید ناخالص داخلی کشور در اختیار ده استان می باشد با تعمق و تدبیر در مشکلات و ناکامی های چند سال اخیرکرمانشاه که جزء استان های دارای کمترین تولید ناخالص داخلی و پایین ترین درآمد سرانه، بالاخص رکورداری در شاخص های منفی مانند فلاکت و بیکاری و استهلاک زیر ساخت های اصلی توسعه می باشد موجبات جلب مجدد اعتماد عمومی جامعه را فراهم نمایند.