پایگاه خبری تحلیلی سلام پاوه: در روزهای گذشته شاهد بودیم که موضوع پایان کار فرماندار پاوه دوباره بر سر زبان ها افتاد. این بار بر خلاف گذشته که چندین بار این موضوع طی سالهای گذشته مطرح و رسانه ای شده بود کسی نه تکذیب کرد نه مخالفتی با ان کرد و نه افسوسی خورد و نه اندک حامیان همیشگی ایشان در مقابل این خبر موضعی گرفتند چرا که همگان می دانند با پایان کار دولت روحانی امیدی برای ادامه کار مدیران فعلی و ضعیف اصلاح طلب دولت تدبیر و امید و همفکران و یاران ایشان برای کار در دولت مردمی و اصولگرای آقای رئیسی نیست.

ایده پور که در اوج نارضایتی مردم از عملکردش در حال رفتن از پاوه است خوب میداند که دیگر اندک دوستانش هم حمایتی از او و عملکردش نخواهند کرد مردم هم به شدت از عملکرد ضعیف فرماندار ناخرسند هستند .علل مختلفی بر عملکرد چند ساله اقای ایده پور تاثیرگذار بود که خود مطلبی اختصاصی میطلبد.

مهمترین و موثرترین آنها ، اعتماد ، ارتباط و خط گیری ایده پور از کسانی بود که سالهای سال است مدام بر طبل پوسیده ای از عقاید کهنه و تفکرات سنتی بی ریشه میکوبند، نه تخصص و تجربه و ایده ای دارند و نه عملکردی که مردم سراغ داشته باشد و از آن یاد کنند.این افراد و تفکرات سنتی بی حاصل و خط مشی های غلط شان به فرماندار پاوه،عامل اصلی تضعیف عملکرد ایده پور در طول چند سال اخیر شد.

اینان همواره برای خود و فرماندار محدوده و دایره ”دوستی و ”دشمنی تعریف کردند و سعی کردند ایده پور را با ترفندهای کذایی از بسیاری از متخصصان امور،جوانان دانشمند و شخصیت های بنام منطقه دور کنند و گاها حتی ما بین ایشان و شخصیت های منطقه اختلاف بیاندازند.

تفکرات پوسیده ایشان در طول بیست سال گذشته عامل اصلی بسیاری از عقب ماندگیها بوده است. عاملان اصلی تضعیف فرماندار و عاملان اصلی عقب افتادگی شهر با ترفندهای بچگانه و ساده لوحانه همیشگی شان این بار هم میخواهند  با مطرح کردن بحث فرماندار بومی نه تنها در تصمیم گیری این نهاد سیاسی باقی بمانند بلکه صندلی اول شهر را نیز تصاحب کنند و تیر خلاص را به پیکره ویران شهرستان بزنند.اینکه با چه رویی و با چه اعتماد به نفسی جرات این ادعای واهی را آنهم در دولت مردمی اقای رئیسی دارند در ذهن نگارنده و مخاطبان چیزی جز آفتاب پرست مجسم نمیشود .

فرمانداری پاوه که میتوانست محلی برای حساب بردن سایر ادارات و نهادهای کم کار باشدمتاسفانه با عملکرد ضعیف و روزمرگی خود تبدیل به کم کارترین نهاد شهرستان و محلی برای سرپوش نهادن به کم کاری ادارات دوست (و البته گاها هم بالعکس ) شده است.که ماحصل نفوذ و عملکرد چند ساله این افراد و تفکرات پوسیده است .

جدای از این موارد رنگ باختن سیاسی این افراد و از هواداری ۸ ساله یک حزب تا یک شبه هوادار و هواخواه حزب حاکم شدن هم، خود قصه ها و تحلیل ها دارد که در مطلبی با عنوان فحشای سیاسی بعدها به آن خواهم پرداخت.

جالب تر اینکه همین افراد و مبلغانشان که اکنون سودای متوهمانه فرماندار شدن در سر دارند و شعار بومی بومی سر می دهند زمانی نه چندان دور شهردار غیر بومی را تا سرحد مرگ حمایت کردند و اکنون برای حصول منافعشان ندای بومی بومی سر میدهند.

همه ما میدانیم که این تلاشها و شعارهای بیهوده و متوهمانه بویی جز منافع شخصی نمیدهند و در طول دورانهای متمادی خیال خام آفتاب پرستها و آبله های سیاسی هم به جایی نرسیده است.

 امروز شعار دولت اقای رئیسی دولت مردمی است و قطعا مردم نه تنها اجازه نخواهند داد بیشتر از این شهر قربانی آمال و منافع شخصی عده ای شود بلکه آنها را سر جای خود خواهند نشاند .بهترست یادآور شوم گاهی ضربه قلم از ضربه سیلی صدایش بسیار محکم تر است.