پایگاه خبری تحلیلی سلام پاوه :گرمای تموز و شعله های آتش نفس را از زمین گرفته بود . لحظه به لحظه این شعله های زرد و سرخ و دود سیاه آتش بود که بی رحمانه سبزی جنگل ، لانه کبک و نفس قُقنوس های دیارم را در بر میگرفت.

آتش بود و سیاهی دود و فریاد استمداد زمین و طبیعت ! که فریاد می‌زدند آیا یاری رسانی هست! زاگرس بود و سختی راه ، بی تدبیری بود نا مهربانی انسان، این حکایت ۸ تیر ماه ۱۳۹۹ بود. روز سیاه و تلخ هورامان.

جایی که نفس از طبیعت زاگرس گرفته شد. و فریاد رسی بجز قُقنوس های سبز پاوه نداشت.

انگار شراره های آتش به یکدیگر وعده داده بودند تا قُقنوس های هورامان را نبلعند دست از سر زاگرس و جنگل هورامان برندارند!چقدر شراره های بی رحمی بودند، چقدر نامهربان بودند !

قُقنوس ها (کاک مختار، کاک بلال ، کاک یاسین ) پرواز را آغاز کردند. شجاعت را در معنی واقعی کلمه صرف کردند و زاگرس و مره خیل و شوکا را تنها نگذاشتند. قامتشان ، نفسشان را ایستاده و استوار فدا کردند تا قامت جنگل خم نشود و نفس درختان مره خیل باز نایستد

بالهایشان سوخت تا عقاب طلایی مره خیل و شاهین های زیبای زاگرس دوباره بال بگشایند.

کاک مختار خندانی ، کاک بلال امینی کاک یاسین کریمی شهیدان طبیعت هورامان بودند که رفتند جان دادند تا جان ببخشند ، رفتند تا مدیران بحران بیش از پیش شرمسار درگاه خداوند شوند . رفتند تا سبزی جنگل و چهچه بلبل و پرواز عقاب در آسمان هورامان همچنان جاری باشد‌.

نوای شما ،نفسهای به شماره افتاده یتان و صدای قدمهایتان را در عمیق ترین دره های هورامان و مرتفع ترین کوهها و در جای جای این دیار خواهیم یافت .شما عاشق بودید .عاشق خورشید،عاشق خاک ، عاشق درخت و گیاه و… و عاشق هر ستاره ای که در آسمانها میدرخشد. شما عاشق زندگی بخشیدن بودید چونان باران…

روحتان شاد و یادتان گرامی و پر رهرو باد.