پایگاه خبری تحلیلی سلام پاوه: انتخابات ١۴٠٠می تواند به عنوان بازتاب دهنده محرومیت و عدم توسعه یافتگی در‌ استان های کرد نشین و قرار دادن آن در معرض کاندیداهای ریاست جمهوری باشد .محرومیت مدیریتی و اقتصادی در استان ما در چند دهه اخیر پدیده جدیدی نیست و همواره تداوم داشته و تغییری در سال های گذشته در آن شاهد نبودیم مثلا استان کرمانشاه در کشور دارای وضع فلاکت و بالاترین نرخ تورم  است که این باید سبب عذرخواهی از مردم و کناره گیری مسئولان استان به علت چنین کارنامه ای در مدیریت می شد.

ما همواره شاهد نهایت محرومیت هستیم و خواهیم بود دغدغه ها ،محرومیت ها و دردهایی که انعکاس آن در مناسبت های سیاسی به اوج می رسد و بعد از آن دوباره به فراموشی سپرده می شود . مشکل کرمانشاه و استان های کرد نشین کشور بحث گماردن افراد در مدیریت های کلان کشور نیست چنانکه امروزه چنین افرادی در بدنه دولت و حتی هیات رئیسه مجلس داریم که فقط به دنبال حفظ موقعیت شخصی و حیات سیاسی خود هستند و امیدوارم مردم این را به فال نیک نگیرند . عدم توجه به استان های مرزی و رفع محرومیت ها همچنان دیده می شود که نشان دهنده این است که دولت در حوزه محرومیت زدایی و توجه بیشتر به مناطق مرزی و اقلیت ها کار ویژه و زیربنایی انجام نداده است.

به هر ترتیب، به عنوان یک قاعده کلی می توان گفت با وجود آرای بسیار بالا و مشارکت حداکثری در طول دوره های گذشته ما هیچ وقت به دنبال امتیازات جمعی برای منطقه نبودیم و بیشتر افراد دنبال امتیازات شخصی و مانورهای سیاسی جهت اهداف و آینده کاری و سیاسی بوده اند هیچ وقت به منافع منطقه ای و عمومی توجهی نشده است که این رسالت در اصل بر عهده مجمع بزرگان و نخبگان منطقه است که صدای محرومیت و فلاکت مردم باشند و این درخواست ها به صورت جمعی و با بیانیه و به صورت رسمی و شفاف اعلام شود.

در هر صورت برای ما اصول گرا و اصلاح طلب معنا و مفهومی لغوی دارند و ما همه اینها را در معرض آزمایش قرار داده ایم .آنچه که مشخص است به لحاظ آماری تردیدی وجود ندارد که اگر استان های کردنشین در چنین سطح بالایی به منتخبان قبلی رای نمی دادند، انتخابات به مرحله بعدی کشیده می شد و ممکن بود سرنوشت یکسره متفاوتی پیدا کند هم اکنون ما باید از چنین پتانسیلی استفاده کرده و جهت توسعه منطقه از آن بهره برداری کنیم تا باعث نگاه جدی و برداشت درست و برنامه ریزی توسط هرکدام از کاندیداها شود. باید گفت تکرار وعده ها و دامن زدن به مطالبات اقلیتها نه دردی را درمان می کند و نه گوش کسی برای شنیدن آن بدهکار است و این نیاز به درخواست مطالبات از طریق مجمع و خرد جمعی تمامی بزرگان و نخبگان فارغ از منافع شخصی و جناحی است.

عمده ترین درخواست ها می تواند به صورت زیر باشد :

١- برابری حقوقی و شهروندی و تلاش جهت رفع  موضوعات تبعیض آمیز

٢- کمک به تهیه و تدوین طرح های کلان ،توسعه مناطق مرزی و اقدامات عملی در این حوزه براساس شاخصها و آمار های موجود و واقعیت ها هیچ تحولی دیده نمی شود.

٣- بکارگیری بیشتر نخبگان اقلیت ها در مدیریت های کلان کشوری و منطقه ای و آسیب شناسی برخی عوامل چالش زا و بحران آفرین

۴- رفع بیکاری و اشتغال زایی جوانان در این مناطق که طبق آمار متاسفانه رتبه اول بیکاری و رتبه اول فلاکت را در کشور داریم.

۵- ساماندهی مرزها و موضوع کولبری و موانع و مشکلات و آسیب های آن

۶- تورم بالا و تلاش در رفع آن که متاسفانه باز در کشور مقام اول تورم را داریم .

٧- توجه به صنعتی شدن و سرمایه گذاری های کلان در زمینه کشاورزی ، و گردشگری و رفع موانع آن

٨- توجه به راهها و توسعه آن در منطقه که متاسفانه همچنان قربانی می گیرد.

٩- عدم نگاه امنیتی و تبعیض آمیز به این مناطق و….

بنابراین باید به کاندیداهای ریاست جمهوری این موارد را اعلام و به عنوان مطالبه جمعی و منطقه ای در اختیار آنها قرار گیرد و این مطالبات شخصی نیست و نباید افرادی خاص از آن بهره برداری کنند این درخواستها به نظر و خرد جمعی و با تشکیل مجمعی از بزرگان امکان پذیر است .و باید اعلام کنیم که اختلافات و تفاوت ها در سلایق ،دیدگاه،نظرات ،مذاهب و ملیت ها بسیار است و نمیشه آنها را از بین برد و یک واقعیت غیر قابل انکار است و بهترین راه در این برهه زمانی گفتگو ، تعامل،  رعایت حقوق همدیگر و احترام متقابل است.

امیدوارم کاندیداهای ریاست جمهوری به این محرومیت ها و فلاکتی که در مناطق کردنشین است توجهی ویژه و برنامه ریزی خاصی ارائه دهند و مطالبات مردم را مدنظر داشته باشند .