ی 30 اردیبهشت 1403 ساعت 04:19

یادی از دو معلم خوشنام و مرحوم پاوه / سیده لیلی احمدی

یادی از دو معلم خوشنام و مرحوم پاوه / سیده لیلی احمدی

پایگاه خبری تحلیلی سلام پاوه : به بهانه گرامیداشت مقام معلم و تقارن آن با روزهای ماه مبارک رمضان و به یاد مرحومان محمد عارف قادریان و ماموستا حبیب کریمی معلمان خوش نام دبیرستان قدس شاهد. تقارن زیبای بهار طبیعت و بهار قرآن و روز و هفته ی گرامیداشت مقام معلم ذهنم را به سال […]

پایگاه خبری تحلیلی سلام پاوه : به بهانه گرامیداشت مقام معلم و تقارن آن با روزهای ماه مبارک رمضان و به یاد مرحومان محمد عارف قادریان و ماموستا حبیب کریمی معلمان خوش نام دبیرستان قدس شاهد.

تقارن زیبای بهار طبیعت و بهار قرآن و روز و هفته ی گرامیداشت مقام معلم ذهنم را به سال های دور دبیرستان قدس شاهد برد روزهایی که معلمانی اندیشمند، پرتوان، با اخلاص و با انگیزه در کنار امام جماعتی دلسوز و مهربان در حال آموزش و پرورش دانش آموزانی بودند که اینک به عنوان انسان هایی شایسته در خانواده و اجتماع و به عنوان معلمانی متعهد و پزشکانی متخصص و کارمندانی نمونه در مناصب و مشاغل مختلف مشغول به خدمت هستند.

وجود چنین دانش آموزانی نشان از تلاش معلمانی بود که آن چه داشتند در طبق اخلاص نهادند و خوبی هایشان برای همیشه زبانزد خاص و عام شد.
و توانستند نسلی را پرورش دهند که مایه ی مباهات و افتخار همیشگی ما باشند.

نمونه بارز معلمان توانمند و با انگیزه و با جذبه، مرحوم محمد عارف قادریان دبیر شایسته و دلسوزی بود که افتخار خدمتگزاری و همکاری با آن بزرگوار از جمله افتخارات دوران خدمتم می باشد و برای همیشه آن سال های زیبا که در محضر ایشان وسایر همکاران درس ها آموختم بر لوح ذهنم باقی خواهد ماند.

یاد باد آن روزگاران یاد باد

من و دانش آموزانم در دبیرستان قدس خیلی وقت ها پیش گریه هایمان را نثار رفتنتان کردیم آن زمانی که به افتخار بازنشستگی نایل شدید نداشتن شما در آموزشگاه برایمان قابل تصور نبود چرا که حضور شما در دبیرستان و به عنوان دبیر و نماینده دبیران بسان ستونی بود که گاه و بیگاه برای رفع مشکلاتمان برآن تکیه می زدیم.

استاد بزرگوار درس ها از محضرت آموختیم که مجال پس دادنش در این نوشته نمی گنجد اما چند نمونه را یاد آوری می کنم که می تواند سرمشقی باشد برای همه کسانی که می خواهند نامی نیک از خود برجای گذارند:

حضور به موقع آن بزرگوار مثال زدنی بود من به عنوان مدیر ساعت هفت وده دقیقه صبح جهت به موقع رسیدن از منزل خارج می شدم و هربار با رسیدنم متوجه می شدم که زودتر از من ساعت هفت و بیست دقیقه معلمی با انگیزه و آماده بر صندلی های دفتر تکیه زده و حتی خستگی راه را هم به در کرده است.

آری بی دلیل نام کسی ماندگار نخواهد شد، نظم و ترتیب از جمله باید های هر حرفه و شغلی و به خصوص معلمی است که این بزرگوار به تمام معنا آراسته به آن بودند.

و اما پرورش دانش آموزانی که بفهمند و یاد بگیرند که آموخته هایشان وقتی ارزش دارد که متعلق به خود آنان باشد کاریست دشوار که کمتر معلمی از پس آن بر می آید، این خصلت زیبا را وقتی متوجه شدم که پس از شروع کلاس های درس به رسم وظیفه برای اطمینان از شروع خوب کلاس ها سری به کل آموزشگاه می زدم و آقای قادریان را در سالن و در حال قدم زدن می دیدم.

آری متوجه شدم که ایشان در کلاس های پیش دانشگاهی امتحانی را برگزار کرده و جلسه را ترک کرده و با این کار می خواهد نسلی را پرورش دهد که یاد بگیرند معنی و مفهوم تقوا را و خود مراقب و ناظر خود باشند، برونداد این رفتار قبولی های چشمگیر در رشته های عالی دانشگاهی بود چرا که دانش آموزان یاد گرفتند که آموخته و داشته هایشان باید از خودشان باشد و…

نکته قابل تامل دیگر به روایت دانشجویانی بود که پس از ورود به دانشگاه و به رسم وفاداری به آموزشگاه محل تحصیل سر می زدند و اقرار می کردند که در بین دانشجویان مدارس تیز هوشان شهرهای دیگر نه تنها از نظر علمی کم نداشتیم بلکه خیلی بیشتر از آن چه باید می آموختیم در محضر دبیران آموزشگاه و به خصوص درس شیمی آقای قادریان آموخته بودیم و این علم واطلاعات ما گاهی باعث تعجب اساتید در دانشگاه شده بود.

واما روزهای ماه مبارک رمضان و به خصوص روزهای پایانی آن در دبیرستان قدس شاهد حال و هوای معنوی خاصی حاکم بود که حضور ماموستای مرحوم ملاحبیب کریمی ماموستایی که به حق معلم اخلاق بودند در ایجاد این فضای معنوی نه تنها بی تاثیر نبودند بلکه فضای ایجاد شده کاملا متاثر از حضور ایشان بود، چرا که ایشان در دبیرستان قدس شاهد فقط امام جماعت نبودند بلکه در کنار نماز خواندن به آموزش قران و احادیث و مسائل دینی و اخلاقی و برگزاری جلسات قرآنی و… می پرداختند و آموزش های ایشان نقش موثری در پرورش و تربیت دانش آموزانی مومن و با اخلاق داشت.

از جمله رسم زیبایی که در ماه مبارک رمضان با همراهی دبیران ارجمند و کارکنان آموزشگاه و دانش آموزان عزیز و نقش موثر ماموستا هر ساله برگزار می شد جلسه ختم قرآن در یک روز در نمازخانه آموزشگاه بود که پایان بخش جلسه ختم قرآن، دعاهایی بود که ماموستا باصدای دلنشین خود قرائت می کردند و روح معنوی حاکم بر جلسه را دو چندان می کرد و همگی برای ساعاتی فارغ از هر دغدغه ای دل به دعاهای زیبای قرآنی می سپردیم و روحی تازه می کردیم.

براستی دیارمان خرم از نام کسانی است که سبز آمدند و سبز رفتند تا دیارمان خرم بماند، درود وهزاران درود به روان پاکشان

در این روزهای پایانی ماه مبارک رمضان درود می فرستیم به روان پاک پیامبر حضرت ختمی مرتبت محمد مصطفی’ص’ و همه کسانی که معلم اخلاق و اندیشه اسلامی هستند.

مغفرت و غفران الهی بدرقه راه دبیر فرزانه مرحوم محمد عارف قادریان و مرحوم ماموستا ملا حبیب کریمی که با آموزه های خود جاودان و ماندگار شدند.

یادتان بخیر، روحتان شاد.

سیده لیلی احمدی اردیبهشت ماه ۱۴۰۰

یک پاسخ برای “یادی از دو معلم خوشنام و مرحوم پاوه / سیده لیلی احمدی

  • Sadeghi در تاریخ اردیبهشت 21, 1400 گفت:

    باسلام
    باوجود دبیری همچون شما درآن‌زمان علم ودانش درقدس شاهد صفایی عجیب داشت چند شب پیش خوابی دیدم مبنی براین که نمازخانه دبیرستان شلوغ بود واتفاقا موقع ادای نماز که بنده گفتم امام کی هست گفتین ملاحبیب خدارحمتشون کنه