طرح مطالعاتی شهر نودشه تدوین می‌شود
به گزارش سلام پاوه:سرپرست معاونت میراث فرهنگی اداره‌کل میراث فرهنگی،گردشگری و صنایع‌دستی استان کرمانشاه گفت: «طرح مطالعاتی ضوابط میراث‌فرهنگی شهر نودشه از توابع شهرستان پاوه تدوین می‌شود. به گزارش خبرنگار سلام پاوه:علیرضا برشاهی سرپرست معاونت میراث فرهنگی امروز دوشنبه ۹ دی در شورای فنی این اداره‌کل که در دفتر وی برگزار شد، اظهار داشت: […]
- ۰۹ دی ۱۳۹۸
- کد خبر 87925
- دیدگاه
به گزارش سلام پاوه:سرپرست معاونت میراث فرهنگی اداره‌کل میراث فرهنگی،گردشگری و صنایع‌دستی استان کرمانشاه گفت: «طرح مطالعاتی ضوابط میراث‌فرهنگی شهر نودشه از توابع شهرستان پاوه تدوین می‌شود.
به گزارش خبرنگار سلام پاوه:علیرضا برشاهی سرپرست معاونت میراث فرهنگی امروز دوشنبه ۹ دی در شورای فنی این اداره‌کل که در دفتر وی برگزار شد، اظهار داشت: «موضوع بررسی طرح مطالعات ضوابط اختصاصی شهر نودشه مورد بررسی قرار گرفت و مکاتباتی با دفتر حفظ و احیا وزارت و شرکت مشاور طرح انجام شده است.
وی افزود: «متأسفانه شرکت مشاور تاکنون توجهی به این طرح نکرده و مقرر گردید آخرین اخطار کتبی به او داده شود.
برشاهی گفت: «شرکت مشاور باید در اسرع وقت نسبت به طرح مطالعات اهتمام ورزد و در غیر این صورت ضمن فسخ قرارداد واحد حقوقی نیز پیگیر تخلفات او خواهد شد.
وی ادامه داد: «سیاست معاونت میراث‌فرهنگی حفاظت از آثار باارزش فرهنگی بوده و تدوین حرایم مواریث فاخر فرهنگی و همچنین ساماندهی بناها و محوطه‌های تاریخی جهت جذب گردشگر و ایجاد اشتغال پایدار در اولویت قرار دارد.
نودشه شهری از توابع شهرستان پاوه است و سال‌هاست که بیشتر مردم آن از طریق گیوه‌بافی درآمد دارند. بیش از ۵هزار نفر صنعتگر در زمینه گیوه‌بافی در این شهر مشغول به کار هستند و حدود پنج تعاونی فعال در این شهر وجود دارد که یکی از تعاونی‌ها در زمینه طراحی روی گیوه فعالیت می‌کند. با توجه به مستنداتی که درباره گیوه‌بافی شهر نودشه توسط اداره‌کل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی استان کرمانشاه ارائه شد، این شهر به‌عنوان شهیر گیوه ایران به ثبت ملی رسید و پرونده آن برای ثبت جهانی نیز آماده شده و در دست بررسی است.
در زمینه ی گیوه بافی نودشه می بایست به جای مریوان ثبت جهانی می شد چون اکثر مریوانی ها که در کار گیوه هستند نودشه ای هستند و این که پنج هزار نفر مشغول صنایع دستی باشند درست نیست چون کل جمعیت نودشه کمتر از پنج هزار نفر است و این به خاطر عدم توجه به این شهر مرزی است که در طول جنگ خود نوعی اسطوره است شهری که از توپخانه ایران کیلومتر ها جلوتر باشد و با خط مقدم عراق بسیار نزدیک بود به طوری که در زمانی شبها می توانستی صدای سربازان عراقی را بشنوی ولی متاسفانه بعد از پایان جنگ این همه از خود گذشتگی وسلحشوری مردم بی پناه نودشه فراموش شد و فقط در سخنرانی های مسئولین برای یک لحظه خاطرات را مرور می کنند که بسیاری هم نا آگاهانه است به طوری که جاده نودشه هم به خاطر از خود گذشتگی باغداران بود و الا همچنان در بن بست قرار داشت ولی انصافا مردم نودشه به اندازه ی یک لشکر به اداره ی جنگ کمک کرده اند و اگر دولت جانب انصاف را رعایت می کرد سزاوار بود که برای تمام مردم آن زمان نودشه حقوق و مستمری تعیین می کرد تا گوشه ای از آلام این مردم مرز نشین و آسیب دیده از هشت سال دفاع از سرزمینش جبران می شد ولی افسوس