به گزارش سلام پاوه : به همت انجمن ادبی مولوی و با همکاری اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی آئین بزرگداشت زنده یادان محمد یوسف رسول آبادی و غازی خلیلی در سالن اجتماعات اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی پاوه برگزار شد.

به گزارش خبرنگار سلام پاوه : انجمن ادبی مولوی پاوه با مدیرعاملی هادی سپنجی در یکی از اولین گامهای ادبی خود به برگزاری آئینی برای دو بزرگ ادبیات هورامان دو معلم سرشناس و دو فرهیخته این دیار پرداخت.

مرحوم محمد یوسف رسول آبادی متخلص به هاوار که در سال ۱۳۳۱ هجری شمشی به علت دوری اجباری خانواده از پاوه و هورامان در شهر کرمانشاه  چشم به جهان گشود.در این مدت پدر ایشان از طرف نظام حاکم بر هورامان و پاوه که همان حکومت محلی و عشایری(ده ره به گایه تی) بود همانند تعداد زیادی از افراد نامدار و فرهنگی این شهر در تبعید اجباری به سر میبردند.

بعد از پایان حکومت بگزاده ها در هورامان همراه خانواده به شهر پاوه باز میگردند.ودر وطن آبا و اجدادی خود در دامن شاهو وطبیعت زیبا و افسونگر پاوه راه پرافتخار زندگی خود را میپیماید.مقاطع اولیه را در مدارس سعدی و ضیایی به اتمام میرساند و برای گرفتن دیپلم راهی شهرهای کرمانشاه و همدان میشود.بعدازگرفتن دیپلم سربازی خود رانیز به پایان میرساند.در سال۱۳۵۴به عنوان معلم مشغول به خدمت همنوعان خود میشود.در سال ۱۳۵۷برای ادامه تحصیل در دانشگاه ادبیات شهر سنه (سنندج)عازم این شهر میشود.اما در آنجا نیز بعداز مدتی تحصیل و مبارزه و زندان با پیروزی انقلاب مردم ایران بر حکومت شاهنشاهی و تعطیلی دانشگاهها به پاوه بازگشته و تا سال۱۳۶۳ به رسالت معلمی خود ادامه میدهد.لیسانس خود را در رشته ادبیات در سال۱۳۶۵ اخذ نموده و زندگانی خود را تا سال ۱۳۸۷با افتخار فراوان و سربلندانه ( هه لو ئاسا))در زمینه های اجتماعی ادبی و فرهنگی طی نمود.

از او نوشته های فراوانی به جای مانده است .که به کوشش دوست ایشان آقای هادی سپنجی از دیگر شاعران توانمند دیارمان بخشی از اشعار ایشان به کردی(هورامی-سورانی) و فارسی به چاپ رسیده اند.

در کنار زنده یاد مرحوم یوسف رسول آبادی نام دیگری در عرصه شعر و ادب این دیار می درخشد و آن کسی نیست بجز زنده یاد مرحوم غازی خلیلی .

۱۸ خرداد، دیار هورامان خدمتگزاری صادق و نویسنده‌ای متعهد، معلمی دلسوز و پرتوان، ادیبی زبردست و آگاه، شاعری خوش ذوق، روشفنکری دردمند را از دست داد که هیچ‌گاه نمونه‌اش را بخود ندیده بود. او که ادبیات را پله ترقی و ملجأ و پناهگاه خادمین عرصه‌ی فرهنگ و ادب می‌دانست در طول حیات پربار خویش با سعه‌ی صدر و تلاش مضاعف و مستمر لحظه‌ای از اندیشه‌ی کسب معارف بشری و مراتب علمی و بازتاب دردهای جامعه خود و اقشار محروم دریغ ننمودند و همواره حافظ و پایبند ارزش‌های انسانی و اصول اخلاقی و عقیدتی خود بودند.

کاک غازی اهل خودنمایی و خودفریبی نبود. صادقانه به فرهنگ و ادبیات فارسی و کردی و هورامی خدمت می‌کرد.

ماحصل معلومات و تجارب گران‌بهای خود را به رایگان و بی‌منت در اختیار جویندگان علم و پژوهشگران و محققان و دانشجویان می‌گذاشت و از این که این توفیق نصیب او شده بود که به طالب علمی کمک کند بر خود می‌بالید و بر این ایثار و فداکاری افتخار و مباهات می‌کرد. کاک غازی عاشق مطالعه، تحقیق و نوشتن بود و معتقد بود که فرهنگ کردی و هورامی با نوشتن، حفظ و پاسداری می‌شود. و به رشد و بالندگی می‌رسد. در بیشتر سمینارها و همایشی هایی که در مناطق کردنشین برگزار می‌شد با ارائه‌ی مطلبی در آن شرکت می‌کرد و قدرشناس کار فرهنگی بود. قصد او تشویق صاحبان علم و اندیشه بود نه تظاهر و حب ظهور. او هیچ‌گاه نان خشک خود را بر سفره رنگین ریا و تملق نمی‌گذاشت. اهل تواضع و احترام بود. خوش سخن، بذله‌گو، صریح اللهجه، بلندهمّت، کم‌ادعا و حاضر جواب بود. از صاحبان مال و منصب جز به ضرورت دوری می‌کرد و اهل سیاست‌بازی و جناح بندی نبود. اهل خدمت بود و همیشه در فکر رفاه و آسایش دیگران بود. خادمان فرهنگ را دوست می‌داشت و زحمات آنها را ارج می‌نهاد و به خاطیان فرهنگی وقعی نمی‌گذاشت.

کاک غازی در مدت کوتاهی توانست با مطالعه‌ی مستمر، پژوهش، شرکت در سمینارها و همایش‌های علمی، فرهنگی، آموزشی و مطالعه‌ی منابع کهن کردی و هورامی، خود را در میان پیش‌کسوتان عرصه فرهنگ و ادب مناطق کردنشین جای دهد به طوری که در ۲۴ اردیبهشت ۱۳۸۱ از طرف مرکز نشر فرهنگ و ادبیات کردی رسماً به عنوان عضو برجسته شورای نویسندگان، ادباء و هنرمندان کرد برگزیده شد.

او عضو هیأت مؤسس انجمن شعر و ادب پاوه و از صاحب نظران و اندیشمندان به نام هورامان بود. در زمینه‌ی ادبیات، تاریخ و فرهنگ و هنر تألیفات و تحقیقات متعددی از خود به یادگار گذاشته است که متأسفانه به خاطر عدم تمکن مالی قادر به چاپ آن‌ها نشد. از جمله کتاب‌ها و تحقیقات آن عزیز کتابی درباره زنان کردستان به زبان کردی، جمع‌آوری دیوان «محزون» میرزا محمود مستوفی و مقابله و تصحیح و تفسیر به زبان سورانی، کتاب شاره میر و یاره میر به فارسی (چاپ شده در بهار ۷۸ – انتشارات طاق بستان)، ترجمه کتاب پیام بیماران استاد سعید نورسی به زبان فارسی، بررسی آثار شعرای لر که به زبان هورامی شعر سروده‌اند، همکاری با انجمن شعر و ادب پاوه در جمع‌آوری خزان حلبچه و دیوان میرزاعبدالقادر پاوه‌یی و چندها اثر دیگر که مجال باز نوشت آنها نمی‌باشد.( برگرفته از یادداشتی از حسن قادری )

در مراسمی که با استقبال شهروندان و علاقمندان به شعر و ادب هورامان و شخصیت این دو بزرگوار برگزار شد . ضمن رونمایی از لوگوی انجمن ادبی مولوی پاوه توسط حاج ماموستا قادری امام جمعه پاوه از آثار این دو زنده یاد نیز رونمایی شد.

سخنرانی حاج ماموستا قادری امام جمعه پاوه ، دکتر هدایت محمودی رئیس اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی ، هادی سپنجی مدیر انجمن ادبی مولوی پاوه ، محقق و نویسنده صباح جباری ، دکتر جزا راهکان ، حبیب اله مستوفی ، خانم روشنا رسول آبادی ، عدنان مرادی نویسنده ، شاعر و ادیب و مدیر مسئول انتشارات ئارو ، خانم ها  مهناز نقشبندی و نصرت جباری همسران مرحومان رسول آبادی و غازی خلیلی ، حسین وفایی فعال فرهنگی و ادبی ، ماموستا ملا مومن نوری محقق و فعال ادبی ، عبدالله کاکابرایی فرهنگی بازنشسته و همکار با این دو عزیز ، محمد سپنجی ،  آقایان جهانگیر محمود ویسی ، پرویز بابایی ، عثمان رحیمی،  همایون محمدنژاد از ادیبان و فعالان فرهنگی ادبی  به ایراد سخنرانی ، شعر و بیان مطالب در خصوص این دو ادیب شهرستان پاوه پرداختند.

اجرای گروه موسیقی نوانس با سرپرستی پیمان حسن زاده و صدای هنرمند کریم رحیمی ، پخش کلیپی تهیه شده توسط مظفر ولدبیگی مدیر مسئول سایت دنگی نوریاو و طیفور حاتمی مستند ساز پاوه و تجلیل از همسران این دو شاعر و نویسنده زنده یاد از دیگر بخشهای این مراسم بود.

گفتنی است بدلیل کسالت خبرنگاران پایگاه خبری تحلیلی سلام پاوه نتوانستند در مراسم حضور پیدا کنند و پوشش این مراسم بصورت جزئی و با تاخیر صورت گرفت.

تصاویری از این مراسم با شکوه را از دریچه عکاس هنرمند شهرستان پاوه آقای خدر رمضانی مشاهده فرمایید.