پایگاه خبری تحلیلی سلام پاوه : جمله‌ ی معروفی وجود دارد که می گوید: این جایگاه ها نیستند که به افراد شأنیت می‌دهند، بلکه افراد هستند که به جایگاه ها شأنیت می بخشند. امروزه که عملکرد،رفتار و گفتار مدیران و نمایندگان را مورد بررسی قرار می دهیم بیشتر به حقانیت جمله فوق پی می بریم.

افراد زیادی را دیده ایم که اگر چه در ظاهر سمت آنها چندان چشمگیر نیست اما با تلاش و عملکرد مناسب و رفتارهای سنجیده شأن ویژه‌ای به آن جایگاه داده اند و همزمان آن افراد با عملکرد مناسب،وزن خود را نشان داده و ثابت کرده اند که لایق مراتب بالاتر هستند.

اما در سوی مقابل کم نبوده و نیستند کسانی که پست های آنچنانی را اشغال کرده اند اما با عملکرد ضعیف،رفتارها و گفتارهای نسنجیده ی خود شأنیت آن جایگاه را نیز به قهقرا برده اند. مجلس شورای اسلامی که یکی از ارکان مهم نظام به شمار می رود و به گفته ی امام راحل باید در راس امور باشد، متاسفانه این روزها با گفتار و رفتارهای نسنجیده بعضی از نمایندگان در رأس حاشیه ها قرار گرفته است و این افراد با رفتارهای نامناسب خود شأنیت نمایندگی را تا آستانه نابودی پیش برده اند.

روزی مشاهده می کنیم که نماینده ای با الفاظ زشت با کارمند و مردم مقابله می کند، دیگر روز خبر می‌رسد فلان نماینده با زبان تهدید و تهمت با مردم حوزه انتخابیه اش سخن می گوید، روزی دیگر از فساد اخلاقی نماینده ای و اتهامات او سخن به میان آورده می شود و قس علی هذا. حقیقت این چنین نمایندگانی به نظر اصلا فراموش کرده اند که نماینده چه جایگاهی دارد و وظایف اصلی آنها چیست.

این روزها که دخالت در انتصابات نیز کار هر روز عده‌ای از نمایندگان شده و حتی کار به جایی رسیده که آنها می گویند استاندار که نماینده دولت و مدیر ارشد یک استان است نباید در انتصابات دخالت کند!! و حق دخالت در انتصابات را از آن خود می‌دانند. حقیقتاً این نوع رفتارها باعث شده است که در نگاه مردم جایگاه نمایندگی بسیار تنزل پیدا کند و این زنگ خطری برای آینده ی کشور است.

امید است این دسته از نمایندگان قدری سنجیده تر عمل کرده و بیش از این شأن مجلس را پایین نیاورند. البته ذکر این نکته ضروری است که هستند نمایندگانی که سنجیده و معقول رفتار کرده و به نمایندگی شأنیت می‌دهند و باید حساب آنها را از نمایندگانی که رفتارهای نامعقول دارند جدا کرد. از سوی دیگر بعضی از مدیران نیز که معمولاً از همان ابتدا با رابطه به پست و مقام می رسند با عملکرد و رفتار نامناسب خود شأن پست انتصابی را پایین می آورند و نگاه مردمی را به آن پست ها تنزل می دهند. این نوع مدیران هم به خود ظلم می کنند چون مردم خیلی زود عیار آنها را می سنجند و می فهمند که لایق آن سمت نیستند، هم به مردم ظلم می کنند چون نمی توانند خدمت مناسبی به آنها ارائه دهند و همچنین این چنین مدیرانی در نهایت به اعتبار دولت و نظام ضربه می‌زنند و مردم را از خدمات دولت مأیوس می کنند.

مدیرانی که در پست‌های سیاسی قرار می‌گیرند بیش از مدیران دیگر زیر ذره‌بین قرار دارند و کوچکترین رفتار نسنجیده ای از آنان به مدد فضای مجازی منتشر می شود و واکنش های مردمی را در پی خواهد داشت لذا می طلبد که ابتدا دولت در انتخاب این مدیران دقت لازم را به کار گیرد و سپس مدیران انتصابی نیز با عملکرد مناسب با رفتار و گفتار سنجیده به آن پست و جایگاه اعتبار ببخشند.