پایگاه خبری تحلیلی سلام پاوه:سالهاست از وحدت می گوییم و گفتنیها گفتیم،اما آنچه جای تامل دارد اینست که چرا پس از این همه سال و این همه هفته وحدت ها بازهم به هفته وحدت نیاز داریم؟چرا جای خالی وحدت را حس می کنیم؟چرا علی رغم آنکه می دانیم و بر مزایای وحدت و برادری واقفیم بازهم وحدت را نیافتیم؟ این چرا ؟ و چراهای دیگر ؟ ذهنم را بدجوری به خود مشغول داشته اند.آنقدر از خوبیها و بایدهای وحدت گفتیم که شاید گفتنش دیگر محلی از اعراب نداشته باشد .

براستی مگر فلسفه وحدت چیست؟چرا باز هم حس وحدت کم رنگ است؟از نظر مفهومی وحدت بمعنای باهم و در کنار هم بودن است.اما چرا وحدت؟؟مسلما الزامات جهان اسلام تفرق و چند دستگی مسلمان،رواج خشونت های داخلی،شیوع تفکرات انکار دیگری و خودحق پنداری،افول همگرایی و رشد تضادهای مذهبی در جهان اسلام را می توان از عوامل چرایی ضرورت وحدت اسلامی دانست.

اما چرا وحدت در ایران اهمیت بسزا و خیلی بیشتری هم دارد؟ایران سرزمینی متشکل از ایرانیانی با اقوام و مذاهب مختلفی است که بسان قطعات یک پازل زیبا، سازنده ایرانیت ایرانند.اگر وحدت در ایران نهادینه گردد ، قطعا بر یکرنگی ها ، همدلی و تقویت ایران موثر است و هم بر منازعات و تنشهای جهان اسلام تاثیر مثبتی خواهد گذاشت.ازآنجائیکه وحدت مذاهب شیعه و سنی محور این همگرایی بوده و ایران نیز تنها قدرت مسلط شیعه در جهان است تحقق وحدت در داخل ایران بدون شک بر مناسبات برادران شیعه و سنی در سایر کشورها تاثیر خواهد داشت .

اگر سنی در ایران به تمام معنا احساس وحدت کند قطعا منادی آن در جهان خواهد بود.اگر نخبه سنی در ایران احساس کند که نگرانی بابت ارتقای علمی و اداری اش ندارد قطعا برادری را با تمام وجودش فریاد می زند.اگر نگرانی علمای دینی اهل سنت رفع گردد مطمئنا منبرهای ما جز بانگ مهر و همدلی نخواهند نواخت.اهل سنت ایران همه این برادری ها را اثبات و همیشه راویان یکدلی و منادیان وحدت بوده و هستند.

بنظر میرسد مفهوم وحدت زمانی تعبیر خواهد شد که قدمهای نزدیکی بیشتری از طرف گروه مسلط بسوی گروه اقلیت برداشته و دست برادری دراز گردد .ما در ایران هم ایرانی و هم مسلمان هستیم.حافظان سرزمین و مدافعان آرمان های انقلاب هستیم . یاران نظام و رهبری و همدلان ملتیم.برادران دینی و منادیان وحدت هستیم . در واقع تمام بسترهای یک وحدت کامل را داریم و بساط برادری را سالهاست گسترده ایم . سهم خود را در این وحدت ادا نموده ایم.منطقی آنست که وحدت در عمل هم محقق شود نگرانی ها پرچیده و حس تبعیض ها رفع گردد .

زمان آنست که دهان تفرقه افکنان را گل گرفت و بذر برادری ها کاشت. زمان آنست که مسئولین ما نگاه مذهبی به انتصابات نداشته باشند.مگر در همه این سالها مقام معظم رهبری بر لزوم وحدت و ضرورت برادری ها تاکید نکرده اند؟پس چرا هنوز برخی ها با خط کش مذهبی راه را می پیمایند؟چرا علی رغم اینهمه بسترهای فکری و قانونی برخی ها هنوز به نیروهای اهل سنت به دیده تردید می نگرند.چرا به مطالبات اهل سنت علی رغم تمام الزامات امنیتی و نگاه مثبت مقامات کشوری و امنیتی به این مقوله، کم توجهی می گردد؟

قطعا کم کاری ناشی از سلیقه و بی مسئولیتی مسئولینی است که هنوز اهمیت مفهوم وحدت در نظام اسلامی را درک نکرده اند.اینها هنوز نگاه سلیقه ای ، باندی و جناحی را بر منافع عمومی مصلحتهای نظام و امنیت پایدار کشور ترجیح می دهند.بنظر می رسد بیش و پیش از آنکه به برگزاری هفته های وحدت بپردازیم باید به آموزش و الزام مدیران و متولیان امر بپردازیم که وحدت را از مرحله مفهوم و نماد به مرحله اقدام و عمل برسانند.نگران وحدت شیعه و سنی نیستم چراکه معتقدم شیعه و سنی واقعی هر دو یکی هستند این حس تبعیض است که باید رفع گردد ، چرا که همین حس منفذ نفوذ دشمنان و چاره کار هم همانی است که گفتم.