پایگاه خبری تحلیلی سلام پاوه : در روزهای اخیر و بعد از بارشهای پاییزی و تغییر رنگ برگ درختان و سبز شدن گیاه در دشت و دمن و کوه و جنگل و هزار رنگ شدن طبیعت و شسشتوی سیاهی ناشی از آتش سوزی های عمدی و غیر عمدی شاهد بتصویر کشیده شدن این طبیعت رنگاو  رنگ و بی نظیر بودیم. تا آنانکیه نمی توانند با حضور در طبیعت از این الطاف بی نظیر الهی و هدیه گران قیمت خداوند به ما از آن لذت ببرند حداقل در قاپ تصویر نظارگرش باشند. براستی منطقه شهرستان پاوه و باینگان و هورامان در هر فصلی زیبایی خاص خودش را دارد. و باید گفت الحمد لله علی کل حال .

اما باید پرسید وظیفه نگهداری از این طبیعت زیبا بعهده کیست؟ آیا این طبیعت زیبا که با اتکاء به آن هروز برای جذب گردشگر تلاش می کنیم تا بخشی از این زیبایی را به معاش برای مردم دیارمان تبدیل سازیم تا کی می تواند در برابر بی مهری انسان مقاومت کند؟  آیا فضای سبز شهر پاوه و درختان مثمر آن تا چه وقت استوار می مانند و خودنمایی خواهند نمود؟

فقط یک لحظه صبر کنید! پاوه را بدون فضای سبز تجسم کنید! این شهر که هر روز بر جمعیت آن و ساختمانهای بلند مرتبه بدقواره اش افزوده می شود و آب باغات صرف شرب مردمانش می شود تا کی این زیباییهای به تصویر کشیده را به فرزندان این مرزو بوم تقدیم می کند. میدانیم روستاهای اخیرا ملحق شده به شهر از زیباترین نقاط بودند که بزودی با تغییر چهر جدی روبرو خواهند شد.

البته رویکرد گردش محوری را که در آن باغات حذف و در آنها رستوران چه سنتی و چه صنعتی احداث شود و هدف اصلی باغ نادیده گرفته و بخشی از تولیدات ارگانیک حذف گردند را عقلایی نمی دانم. چرا که گردشگری دارای مولفه های متعددی بوده و با حذف زیبایی ها  نیز رابطه معکوس دارد. هرچند اکثر کسانیکه برای تفریحات یک روزه به منطقه شرفیاب می شوند جز افزایش حجم پسماند وبعضا تخریب طبیعت و زیاد شدن تعداد تصادفات جاده ای نفعی برای منطقه ندارند.

تا چه هنگام دوستان ما در یکی دو سمن محیط زیستی با مشارکت جوانان از خود گذشته می توانند آتش های خانمان سوز مراتع و جنگل ها را مهار سازند.

لطفا فقط بیاد بسپارید!  نقاط آتش گرفته در سال جاری در اطراف روستای سریاس و غار قوری قلعه بزودی شاهد حضور انسان برای تملک آنان خواهد بود.

حضور انسان با خودرو در بالاترین نقطه تامین آب و هوای سالم یعنی شاهو  و همه مراتع منطقه و انقراض پیاز کوهی و سایر گونه های گیاهی آن مصیبت آفرین است. کافیست به اطراف محورهای مواصلاتی نظری بیندازیم. حجم عظیمی از نخاله و خاک و پسماند مناظر زشتی را به تصویر می کشند که عکاسان و علاقمندان نهایت سعی خود را می نمایند تا  عکسشان را خراب نسازند. اگر بخواهیم نقطه ای بکر که در آن اثر دست انسان بر رخش خودنمایی نکند بیابیم تا به تصویرش بکشیم , یافت نمی شود. مسیر انتقال نیرو از سد دارایان تا دو راهی باینگان هرگز ترمیم نشد و این خط بدقواره در برابر دیدگان خودنمایی می کند.

بعضا گویا قصدی برای حفظ بافت سنتی و زیبای شهر وجود ندارد و همسایه دیگر حاضر نیست بامش حیاط دیگری باشد.

افزایش ناخواسته برخی از گونه های حیوانات وحشی مانند گراز و شغال و … حکایت از بهم خوردن تعادل محیط زیست  ما دارد.

ای کاش در این تصاویر ترسیم شده عکسی از یک گونه حیوان بومی مشاهده می کردیم!

نایاب شدن برخی گونه ها از جمله کل و بز و آهو و مرال فرصت تبدیل شدن خودنمایی آنها به درآمد را برای منطقه به هدر داده است. گویا هیچ شورای شهری یا روستایی و سمن محیط زیستی قصد احیاء آنها را ندارد. تا گردشگران را برای دیدن آنها به منطقه فراخواند. چگونه است که برای باز شدن مرز شوشمی بدون وجود یک راه مواصلاتی مناسب این همه تلاش می کنیم , ولی برای احیای دامداری و باغداری که در تهدیدات امنیتی احتمالی  و دوران تحریم ها به کشور و منطقه کمک می کنند بی توجه هستیم.

مسئله آب و کمبودش و انتقالش به زودی به چالش بزرگ باغات مثمر و دامهای شیرده منطقه تبدیل خواهد شد. زلزله های مداوم و اثرات مخربشان – حداقل در کوتاه مدت-  دست بدست کارهای توسعه ای نامتوازن داد و بر حجم آبدهی بسیاری از چشمه های منطقه اثرات منفی داشته و دارند.

 بهرحال باید دست همه آنانیکه تصویری از طبیعت منطقه برای ارائه به نسل محروم بعد به یادگار گذاشتند می فشاریم و جا دارد برای حفظ این زیباییها, زیبا بیندیشیم. قطع به یقین آین فرش خوش رنگ و خوش نقش بشدت لکه دار شده است و رفوگری ماهر می طلبد تا بازار پسندش کند. آموزش محیط زیست به کودکان و همگان برای درست زیستن و خوب زیستن ضرورتی اجتناب ناپذیر است. منفعت محیط زیست را درنظر بگیریم که منافعش همچون باران رحمت ما را منتفع می سازد.

محمود رستمی تبار آبان ماه ۹۷