پایگاه خبری تحلیلی سلام پاوه:تقریبا ازچهار پنج سال پیش بحث مزایای نوار مرزی برای فرهنگیان شاغل در مناطق مرزی برای نخستین بار به این شکل مطرح شد و تفاوتی آشکار در حقوق همکاران شاغل در شهر و روستا پیش آمد.از همان روزها اعتراض رسمی به این مسئله صورت گرفت و مکاتبات و رایزنی ها شروع شد که بسیار برحق و مناسب بود عزیزان بسیاری در این راه زحمت کشیده و پی گیر مطلب شدند اما مدتها این مبحث بین وزارتخانه ها و ادارات کل دست به دست می شد و نتیجه روشنی از مذاکرات عاید نمی شد تا اینکه در روزهای اخیر این حق آشکار به کارمندان شاغل چندین شهرستان در چند استان مرزی برگردانده شد.

در روزهای اخیر نقل محافل و خبر مشترک اکثر سایتهای اطلاع رسانی حول این محور بود که”احکام فرهنگیان صادر گردید و حق نوار مرزی اعمال شد”در این جا لازم است تا چند نکته به صورت مجمل و مختصر تبیین شود:

اول اینکه این مزایا مال تمام کارکنان شاغل در سطح این شهرستانها گشته و تنها مختص به فرهنگیان نیست اما در کمال تاسف تنها نام معلمان و فرهنگیان است که نقل محافل است و هرکسی به نوعی می خواهد افتخار این کار را به نام خود سند بزند و انگار کار شاقی همچون کشف قاره ای جدید صورت گرفته است و باید به آن نازید و بر فرهنگیان منت نهاد نمی دانم آیا متولیان دیگر ادارات هم این چنین شروع به پخش اخبار درون سازمانی خود کردند و صدور حکم همکارانشان را رسانه ای نمودند؟این کار در حالی صورت می گیرد که مدعی هستیم حکم کارگزینی همکاران محرمانه است و نباید دیگران از آن مطلع شوند و البته منظور از دیگران همکاران خودمان هستند و اگر غیر از این باشد مفهومی ندارد که در سایتها و رسانه ها روزی چند بار خبر صدور حکم همکاران با جزییات ۲۰ و ۲۵ درصدی اعلام شود و این امر البته از رسانه ملی شروع شده و تا خبرکزاری های محلی ادامه می یابد.

دومین نکته این است که برخی از ادارات قبل از معلمان حکم مذکور را دریافت کرده اند و مابه التفاوت این مدت هم به حساب آنها واریز شده است و البته این حقی است مغفول مانده و معلوم نیست آیا می توان برای آموزش و پرورش هم چنین انتظاری داشت یا خیر؟وقتی می گوییم که شان معلمان باید رعایت شود منظور این است که همچون دیگر ادارات به آنها نظر شود نه اینکه با بزرگنمایی صدور احکام و رسانه ای کردن آن بیشتر از هر زمانی بحث آنها را عمومی کرد و به قولی به نام آنها و کام همگان تمام شود.

سومین نکته ای که در این نوشته لحاظ می شود این است که از سه چهار سال پیش که چنین بحثی پیش آمده و اختلاف حقوق و مزایا در شهر و روستا نمود یافته است بیشترین اجحاف به دانش آموزانی شده است که در شهر تحصیل کرده اند چرا که همکاران فعال و مجرب-با احترام به همه همکاران عزیز-روستا را انتخاب کرده و دانش آموزان شهری از وجود آنها کمتر بهره برده اند و طبیعی است که از لحاظ توان و پایه علمی آنگونه که باید بار نیامده اند و اکنون کسی جوابگوی این ضعفها هم نیست.

در پایان امیدوارم که کمتر شاهد چنین بزرگنمایی هایی باشیم و حق مسلم فرهنگیانی که سالها از آنها دریغ شده است وسیله ای برای زیر منت بردنشان نشود که این عزیران خود بر همه چیز بیشتر و بهتر از راقم این سطور واقفند و قطعا در پس سکوت هر کدام دنیایی سخن ناگفته پنهان است.

نیمه ای گفتیم و باقی نیم کاران بو برند
یا برای روز پنهان نیمه را پنهان کنیم