پایگاه خبری تحلیلی سلام پاوه : خسته از روز مره گی های همیشگی؛از دویدن ها و کم خوابی ها و کم خندیدن ها و کشتار بی رحمانه لحظات زیبای زندگی ناگهان چشمم به این عکس افتاد که حکایت از قهوه خانه قدیمی سراب هولی این میراث ماندگار مظلوم دیارمان داشت.

چقدر گذر ایام و دور شدن از آن فضای زیبا و آن مردم یک دل و یک رنگ برایم سخت و‌ گران است .برای دقایقی خیره به عکس شدم که براستی آن زیبایی درونی و بیرونی کجاست؟ چه برسرش آمده زادگاه یلان و گذرگاه مردان واقعی چرا اینگونه شده است؟

سراب هولی و قهوه خانه سنتی اش این میراث زیبای پاوه را چه کردند ؟ چرا کسی به فکر آن نیست ؟

سراب هولی این آنجایی است که به تکه ای از بهشت ملقب بود چگونه شد که اینگونه به قصه ها پیوسته است ؟و از دلها و دیده ها برون شده است؟ و شاید دیگر نسل امروز حتی نامش را فراموش کنند و دیگر حتی این میراث در یادها نیز نماند.

هرگز به این نقطه از کره خاکی فکر نکرده بودم چرا که فضای انسان های امروزی ما را از این ارزش ها و زیبایی ها دور کرده است . زود عصبانی می شویم؛تند رانندگی میکنیم ؛سریع قضاوت میکنیم؛ساعت ها خیره به صفحه جادویی گوشی هایمان، بهترین دقایق عمر خود را تلف می کنیم اما بر گذشته ی خویش چشم فرو می بندیم .

با دیدن این عکس چقدر بهم ریختم این همه غفلت و بی توجهی در حق شهر و سراب هولی رو به خاموشی و فراموشی شهرمان!!!!!!!!!

سرابی که شعر زندگیش سالهاست در بی توجهی های مسئولان و شاید من شهروند به خاموشی رفته است. و باید گفت ای انسان بی مقصد و بی توشه به کجا چنین شتابان؟

کاش می شد گاهی در نقطه زیبای و با شکوه زندگی ترمز زندگی را عمیق بکشیم تا زمان در آنجا متوقف بماند و ما اکنون شرمنده سراب پر از ناگفته های هولی نشویم چقدر برای آن نسل طلایی سفر کرده در تصویر سخت است امروز پاوه را بی سراب هولی ببیند. براستی بسیاری در نابودی این سراب شرمنده اند و باید شرمنده باشند. باشد که حداقل ما شرمنده آیندگان نشویم که چنین به زیبایی های شهرمان بی توجه و نا سپاسیم.

امیدواریم برای زنده کردن این میراث ماندگار همه دست در دست هم گامی اساسی برداریم …