پایگاه خبری تحلیلی سلام پاوه:اگر انسان از همه داراییها وتواناییها و امکانات بر خوردار باشد ولی تربیت نشود واز یک شخصیت سالم بر خوردار نگردد، به هر چیز برسد به خوشبختی واقعی نخواهد رسید. رفتارهای انسان را تصورات ونوع بینش او تعیین می‌کند.آدمی هر طور که به امور زندگی نگاه می کند، متناسب با آن رفتار خواهد کرد ونگاه او به زندگی را تعلیم و تربیت شکل میدهد. بنابر این می توان گفت :آنان که سعادتمندی میخواهند ومایل هستند از همه استعدادهای فطری خود در جهت رسیدن به قله های رفیع کمال استفاده کنند باید در فکر تربیت خود باشند واگر نقش پدری و مادری را به دست گرفتند، به تربیت فرزند خود اهمیت دهند.

این کار عظیم تعلیم و تربیت بنا به‌ ماهیتی که دارد، نیازمند هماهنگی است. افراد، مؤسسات وسازمانهایی که به‌ کار تربیت مشغول هستند باید همسویی داشته باشند وبا ایجاد پیوند وهماهنگی بین فعالیتهای تربیتی، به‌ افراد شخصیت سالم بدهند. اگر چنین وحدتی بین عوامل تربیتی شکل نگیرد، پیامهای تربیتی تنوع پیدا میکند ودر ذهن و فکر متربّی تعارض به‌ وجود می‌آید وتعارض مانع تحقق هدفهای تربیتی است. هماهنگی خانه ومدرسه در تحقق اهداف تعلیم و تربیت نقش مؤثری دارد. اگر این دونهاد مهم با یکدیگر تضاد داشته باشد، نه خواسته های والدین عملی میشود ونه برنامه‌های مدارس به‌ جایی میرسد.

« اسپنسر»یکی از متقدمان جامعه شناسی بر این اعتقاد است که جامعه تنها به‌ مشارکت تحقق می یابد در واقع انسانها بر حسب شرایط اجتماعی و علاقه‌مندی فردی در پی یافتن بسترهای مشارکتی مطلوب اند. یکی از عوامل اصلی در راه بهبود وضعیت مشارکتی اولیاء از وضعیت موجود به‌ وضعیت مطلوب، وجود زمینه فعالیت مناسب در انجمن های اولیاء و مربیان است.

انجمن های اولیاء و مربیان فضایی برای تعاطی افکار وتبادل تجربه وبحث وگفتگوی خردمندانه فراروی اعضاء واولیای دانش آموزان در کنار اولیای مدرسه قرار میدهند. یکی از عواملی که مؤید اقبال زیاد مردم برای امر مشارکت است، رفتار مشارکت جویانه آنان برای عضویت و شرکت در این انجمن هاست. در حقیقت مشارکت برای عضویت در انجمن اولیا و مربیان به‌ نوعی سهیم شدن در آموزش و پرورش فرزندان است واین استقبال عمومی، کم سابقه ودر بعضی مناطق بی سابقه بوده است البته ناگفته پیداست که سهم عوامل دیگر مانند شوراهای آموزش و پرورش نیز در جلب وگرایش مردم به‌ آموزش و پرورش قابل مطالعه است.

همچنین قابل ذکر است یکی از عوامل مهمی که به‌ دخالت در سرنوشت تربیتی فرزندان وسهیم شدن اولیاء در فعالیت‌های مدرسه جان بخشیده، آنرا کم و بیش به‌ یک باور نهادی مبدل میکند مسئله آموزش خانواده است، اما باید مجموعه عوامل وزمینه هایی را که باعث تحول در نگرش اولیاء نسبت به‌ مسئله مشارکت در انجمنهای اولیاء و مربیان شده است مرتبط با یک عامل محوری، بنیانی وارزش آفرین دانست در حقیقت حلقه اتصال بین تعلیم و تربیت و حرکت مردمی که میتواند در اتصال مطلوب وموثر آنها تاثیر اساسی داشته باشد مدیر مدرسه است. مدرسه قائم به‌ مدیر است ومدیر قائم به‌ برنامه ونقش آفرینی مدیریتی وشناخت مطلوب امکانات در کنار نیازهاست.

بدون تردید مدیر مدرسه مهمترین متغیر مستقل است که بسیاری از عوامل را می تواند در بهبود وضع مدرسه با خود همراه کند ویا اینکه با ایفای نقش منفی خود مدرسه را در رکود و رخوت وسستی نگه دارد. خانه و مدرسه به‌ یک میزان پایگاه و محیط تربیت اند،با صمیمیت و فداکاری هردو محتاج لطف و تقویت اند/