پایگاه خبری تحلیلی سلام پاوه : نتایج طرح سئوال از رئیس جمهور در مجلس نشان داد که جریان مخالف دولت بسیار جدی تر گام بر خواهد داشت و آنچه روحانی را بیشتر تحت فشار قرار داد همراهی برخی نمایندگان همراه دولت با این برنامه بود .

در مورد تحلیل رفتار دکتر روحانی در مجلس و نحوه پاسخگویی به سئوالات نمایندگان سخن بسیار است و اما و اگر فراوان مطرح گردیده است .اما آنچه مسلم است رئیس جمهور تصمیمی بر ساختار شکنی و بحران آفرینی به دهها دلیل نداشت . 
شاید روحانی نخواست با افشاگریهایی که همه و خود طراحان سئوال هم بدرستی می دانند که مشکلات اقتصادی کشور از کجاست و قطعا دلیل آن فقط دولت نیست ( البته نقد به عملکرد دولت بدرستی وجود دارد ) ، جامعه و همین شرایط ملتهب اقتصادی را دچار بحران و التهاب بیشتری کند .

رئیس جمهور با دعوت به انسجام و همراهی عمومی قوا در حل مشکلات و عبور از بحران ، پیام مهمی را به مردم داد و آن اینکه شرایط کشور شرایط مناسبی برای جدل های جناحی و سیاسی نیست و نباید مردم و سرنوشت کشور را در لابلای بگم بگم های معمول قربانی کرد . روحانی گفتنی زیاد داشت اما بنابرمصلحت عمومی آنها را نگفت.

شاید همه ما بنوعی از این رفتار روحانی ناراحت شدیم اما با تاملی چند متوجه می شویم که بحران آفرینان داخلی و خارجی بدنبال همین تنش آفرینی بودند تا پرده بعدی نمایش را اجرا کنند . مگر نه اینکه این پروسه از فردای انتخابات ۹۶ برای زمین گیر کردن رئیس جمهور ۲۴ میلیونی آغاز و در دی ماه ۹۶ وارد فاز خیابانی شد و آغازگران ماجرا حتی از ساختارشکنان ،برای ضربه به دولت کمک گرفتند .

آنچه مسلم است کشور به آرامش ، بیشتر از دعواهای سیاسی نیاز دارد ، اما روحانی باید متوجه دو آسیب جدی خود و دولتش باشد .اول اینکه : فرایند طرح سئوال و نتیجه آن ، حاصل جدا شدن روحانی از بدنه اجتماعی خود بود .عقبه ۲۴ میلیونی روحانی از فردای انتخابات با منتخب خود فاصله گرفتند و این سرآغاز جسارت یافتن مخالفان برای تخریب و تضعیف رئیس جمهور گردید . روحانی باید تحت هرشرایطی ارتباط خود را با حامیانش ، حفظ و تقویت می کرد . رئیس جمهور نباید روابط مستحکم خود ، با عقبه اجتماعی حامی را قطع و یا تضعیف می نمود .مخالفان از همین نقطه ضعف برای انزوای روحانی استفاده کرده و خود را بر دولت تحمیل نمودند .

خطای تحلیلی مشاوران روحانی این بود که بجای تقویت پایگاه اجتماعی دولت بدنبال جلب حمایت مخالفان قسم خورده او بودند . این در حالی بود که دو امتیاز به رقیب دادند و هیچ امتیازی نگرفتند . امتیاز اول ، عقب نشینی از شعارهای روحانی و در نتیجه یاس حامیان و امتیاز دوم ، تزریق نیروهای مخالف به بدنه دولت به اسم تعامل و اعتدال در حالیکه طرف مقابل هدفی جز عقیم گذاشتن سیاستها و برنامه های دولت ندارد .

اکنون روحانی تنها یک راه در پیش دارد و آن بازسازی و تقویت بدنه و عقبه اجتماعی خود است و این میسر نیست مگر با تجدیدنظر در برنامه ها و نیز دمیدن روح امید در کالبد نیمه جان این عقبه همیشه امیدوار و همراه خود که قطعا سنگر مستحکم و دژ استواری برای روحانی خواهد بود .