به گزارش سلام پاوه : کتاب ‌‌‌‌هه‌ناسێو په‌ی پڕای نوشته نویسنده هورامان امید حبیبی به زیور چاپ آراسته شد.

به گزارش سلام پاوه : کتاب ‌‌‌‌هه‌ناسێو په‌ی پڕای نوشته امید حبیبی به نقد اشعار شاعر نودشه مومن برومندی می پردازد. این کتاب که در ۱۰۴ صفحه با دو زبان هورامی و فارسی در قطع رقعی توسط انتشارات بهمن کرج و به همت آقای فاتح شمس به چاپ رسیده است ، هفته آینده به بازار می آید .

نویسنده در این کتاب بطور موشکافانه ضمن  معرفی اجمالی شاعر و آوردن مختصری از بیوگرافی وی ، به  اهداف ، دیدگاه ،سبک شعری و تاثیر شعر شاعر بر جامعه مورد نظر وی  می پردازد ضمن اینکه در ابتدای کتاب به بررسی شعر هورامی از آغاز تا عصر حاضر نیز  اشاره ای دارد .

 اعتقاد نویسنده بر این است که شاعر در  بیشتر اشعارش مرزهای شعر کلاسیک را در نوردیده و بسمت رئالیسم حرکت کرده است . در قسمتی از این کتاب در مورد شاعر می خوانیم :

مومن نودشی شاعری است که در اکثر اشعارش از تنگناها و رنج و مشقت فقرا و تفاوت های رایج در زندگی مردم اجتماعش می گوید و در لابلای اشعارش بانگ و ندای برابری انسان را سر می دهد. در داستان شعری به نام «هه تیمی» از این زحمت، درد و نابرابریها سخن به میان می آورد:       

نحوه ی نگرش به جهان توسط شعرای کلاسیک گوی هورامی بیش از اندازه محدود بوده و این شعرا کمتر یا بهتر است بگویم تمام و کمال وضعیت اجتماع زمان شان را به تماشا ننشسته و تمایلی به آگاهی از چگونگی زندگی مردمانشان نداشته اند و تنها نکته ای که در اشعارشان نمود داشته، طبیعت بوده و قامت رعنای یار و جرعه ای شراب دوری!، آن دسته نیز که اندیشه ای متفاوت داشته اند از عرفانی ساده گفته اند!. شاعران عادت به مونولوگ کرده و حرف زدن از حقوق انسان در شعرهایشان هرگز رنگی نداشته است. شاعر بزرگ استاد شیرکو بیکس در مصاحبه ای می گوید:«هنر برای هنر دنیای کوچکی است، جهان شعر اگر بخواهد بایستی وسعت دیدگاه داشته باشد و برای همه زندگی باشد، به نظر من شعر زندگی است(وب سایت کردپرس۱۳۹۲،مصاحبه ای منتشر نشده از شیرکو بیکس). شعر مومن نودشی برخلاف بقیه به جامعه اش توجه نشان می دهد،مترصد کاستی های زندگی مردمش است تا با صدایی رسا آنها را فریاد کشد. سروده های شاعر نکته هایی را برجسته می نماید که برای پیشرفت در آینده ی اجتماعش باید باشند و نبودشان پسرفت را به دنبال خواهد داشت:

با کنکاش در اشعار نمایان می شود که دانایی و گستره ی بینش مومن نودشی به اندازه ای بالا است که می تواند چنین نکات ظریفی را ببیند و به شیوه ی شعر به ما نشان دهد. مومن نودشی از نکات قوت سرزمینش و هنرمندی مردمش می گوید اما در همان حال نکات ضعف را نیز بازگو می نماید. اکبر اکثیر می نویسد شاعر اگر از باغ ارم می گوید بایستی از ویرانه های اطراف شهر نیز سخن به میان آورد، مومن نودشی هم هورامان را در شعرش باغ ارم می کند اما حرف از ویرانه هایش هم می زند!، در داستان شعری که بدون شک حداقل در ادبیات هورامی بی بدیل است با زبانی اعتراضی و مالامال از درد، از وضعیت شهر نودشه، اهمال شهرداری شهر و اوضاع نابسامان نودشه می گوید. شاعر با چشمانی تیزبین و تفکری عمیق با زبان شعری خودمانی و بی غل وغش از گرفتاری های جامعه اش می گوید جامعه ای که صبح و عصر قلبش برای بیماری اش می تپد و سخت نگران است. مومن نودشی حرف از کوچه های شهر نودشه می زند که چطور رسم زمانه آنها را به ورطه ی ویرانی کشانده است .

متاسفانه تا به حال هیچ کدام از داستان های شعر مومن نودشی به مرحله ی چاپ نرسیده و به صورت کتاب در نیامده اند تا عزیزانی که محقق ادب هورامان بوده و به دنبال چنین کارهای باارزش فرهنگی هستند بتوانند تفکر والای این شاعر گرانمایه را نشان دهند(که به باور این قلم اکثریت اشعارش در ادبیات هورامی بارز هستند)مومن نودشی با اراده ای راسخ بسیاری از اشعارش را در کاست ضبط نموده و بدین شیوه توانسته آثار شعری اش را از خطر نابودی نجات دهد. هرچند مردم هورامان آثار شعری شاعر را از طریق کاست شنیده اند اما به دلیل چهارچوب رئالیستی آنها در بسیاری از محافل به جای کنایه از آنها استفاده می نمایند .