3 پاسخ برای “مینهایی که نترکیدند اما مراتع را آتش زدند“

• دلسوز در تاریخ شهریور 28, 1396 گفت:

  جناب آقای صالحی وجداناً تیتر موضوع را یک بار خوانده اید؟ نترکیدن یعنی چی؟ قضاوت با حضرتعالی.

  پاسخ
• ئه مین در تاریخ شهریور 27, 1396 گفت:

  باز هم تکرار یک سخن از صدام ملعون در این رابطه :

  خبرنگار بعد از پایان جنگ تحمیلی ایران و عراق و مقصر شناخته شدن صدام به عنوان آغازگر جنگ با صدام مصاحبه کرد و گفت :

  شما قرار بود پس از ۴۸ و نهایت ۷۲ ساعت بعد از شروع حمله به ایران و تهران و آغازگر ی جنگ در انجا مصاحبه کنید .
  ایا این تمام قدرت نظامی شما و هم پیمانانتان بود ؟!!!

  صدام با تمسخر وعصبانیت پنهان رو به حبرنگار کرد و گفت سربازهای من تا ۱۰۰ سال دیگر در ایران برای من می جنگند .

  منظور ان ملعون همان مینها و گلوله های عمل نکرده بود
  که اکنون در استانه سالروز شروع جنگ تحمیلی پس از حدود ۴ دهه در مناطق مرزی ، از جمله روستای زاور که یکی از اولین قربانی های تجاوز ادوات بولدوزر و احداث جاده و تصرف عدوانی زمینها و باغات مناطق مرزی بود به تحمیل انجامید .

  اکنون پس از چهار دهه ویرانی در روستای دزاور هنوز تکلیف باید و نبایدهای جنگ تحمیلی در هاله ای از ابهامات سیاسی و امنیتی مسئولین دلسوز قرار دارد .

  هنوز بنیاد مسکن و کمیته ستاد بازسازی و نوسازی مناطق جنگی که سالها است اسمش و رسمش فراموش شده … تکلیف زمینها و خانه های ویران شده در اثر جنگ تحمیلی را معلوم نکرده و مردم بیشترشان بی خانه و کاشانه اند …

  هنوز بسیاری از اهالی به واسطه نداشتن خانه در زادگاهشان و عجز از ساختن منزل مسکونی تخریب شده … بنا به دهها دلیل مشخص و نامشخص … بصورت فصلی و روزانه به وطن خود می ایند و خدا میداند تاچه زمان …؟!!!!

  خدا میداند که امروز و فردا نوبت کدام باغبان یا مرد و زن و کودک باشد که ناخواسته در اثر انفجار مین یا گلوله های عمل نکرده ( همانگونه که باز هم امروز در زاور شاهدش بودیم ) بینجامد و خانواده های متعدد دیگری را داغدار کند ..

  این بجای خود ..

  ما به واسطه نزدیکی با روستای طویله عراق که اکنون به شهر زیبایی تبدیل شده … شاهد ساخت و ساز و رسیدگی کامل و مطلق حکومت عراق در این مناطق با چشمان غیر مسلح خود هستیم

  و در عوض الان با دلی شکسته گلایه های خود را بعد از هزاران هزار بار مراجعه و مکاتبه با مسیولین محلی و حتی رده بالای کشوری مطرح و تکرار میکنیم

  اقای مسئول محترم

  ما چه از مردمان شهر طویله عراق کم داشتیم و داریم؟ !

  جوی های انتقال اب ما اکثرا دستی و داغان و ابتدایی است و پرت و اتلاف اب بسیار زیاد است .

  تراس و سنگ چین ( کلک ) های باغات در اثر جنگ نابود شده و تعمیر و بازسازی ان بعلت نا امنی در روند کار بسیار سخت و یا عملا م مطلقا غیر ممکن است

  بازسازی خانه ها و سرپناه کسانی که منزلشان در اثر جنگ نابود شده ، سخت و هزینه بر و حتی برای اکثر مردمان فقیر غیر ممکن است و مردم انتظار یاری و مساعدت کامل دارند نه سنگ اندازی بعضی مسئولین محترم محلی به دلیل هضم نشدنی برای اهالی …

  درختان اکثرا پیر و پر از ترکش های حاصل از جنگ شده و عملا کیفیت و کمیت باردهی محصولات باغی از بین رفته و جنبه اقتصادی ندارد …

  جاده دسترسی به باغات و تاکستانها و … نداریم و داشت و برداشت محصول با مذیقه های فراوان و سختیهای منحصر به فرد خود همراه است که عملا باعث به حال خود رهاکردن باغات و نابودی کامل انها توسط مردم منجرب گردیده …

  تلفن همراه و انتن دهی داخل روستا بسیار ضعیف است و عملا خطوط تلفن های کورک و اسیاسل و زین و…متعلق به کشور عراق در اینجا انتن دهی کامل دارند بعلت صعیفی انتن دهی شبکه مخابرات ایران و پرش و قطع شبکه تلفن همراه ملی … باعث ایجاد هزینه های رومینگ فراوان در موارد خاص و اضطراری تماس و بحرانی برای ساکنین و حتی غیرساکن گردیده …

  جاده داخل روستا را به حقیقت شرمم می اید که بحثش و وضعش را بر زبان و قلم بیاورم و جاری کنم .

  با وجود این همه اب و چشمه سار مردم اب شربشان شان به دلایل ضعف مدیریتی سهمیه بندی و جیره است …

  خانه بهداشت تنها یک روز در هفته و ان هم ، اکثرا برای فشار خون گیری ، پیرزنان و پیرمردان محروم و بدبخت ساکن روستا انجام میپدیرد و دیگر هیچ . خدا نکند یکی مریض شود که نه امبولانس داریم و نه …

  جوانان روستا بیکار هستند و عملا و اشکارا در زندگی روزمره شان هیچ سودی بجز برداشت و لمس ضرر و زیان مرز نشینی در منطقه نداشته و ندارند … بجز یکی و چند نفر نورچشمی که همگان میدانند کیستند

  در اینجا و با صدای رسا ما با توکل برخداوند و توسل به قانون محترمجمهوری اسلامی ایران ، درخواست مطالبه به حق خسارات و تبعات حاصل از جنگ را از کشور دوست و همسایه عراق بصورت قانونی و مسالمت امیز هستیم .

  چرا انها میتوانند خانه و کاشانه و باغات و زمینهای خود را اباد کنند .

  حتی دره های داخل و خارج محل اسکان خود را سنگ فرش و بتن ریزی کنند جوی اب و … جای خود .

  اما … از پرداخت مطالبات قانونی ما در ازای جنگ تحمیلی که باعث نابودی مطلق خانه و کاشانه و حتی زندگی ما شدند … عاجزند .

  چه کسی جوابگوی زندگی مردمان و جوانان محروم روستا در این همه فقر و بیکاری و … است .

  ایا مسئولین محترم مربوطه گمان میکنند که روزی در ازاء پاسخ به این سوالات و هزاران حق و حقوق برباد رفته این مردمان و حتی مردگانی که حقشان فنا شد …جوابگو نیستند و حسابرسی نخواهند شد ؟ !!!!

  ما خودمان را در جنگ تحمیلی و سالها بعد از ان تا کنون برای امام و انقلاب اسلامی ثابت کردیم .

  اکنون منتظر بالا رفتن استین های صادقانه و احقاق حق بی چون و چرای این مردم جنگزده که هنوز مهاجر و مستضعف حاصل از تبعات جنگ تحمیلی هستند …می مانیم .
  ان شاءالله
  سپاس

  پاسخ
  • سیاوش قادری در تاریخ شهریور 28, 1396 گفت:

    ضمن تشکر از انتخاب موضوع و متن زیبای جناب آقای ” ئه مین “، با توجه به اینکه روستای دزآور پتانسیل های کافی برای سرمایه گذاری در خصوص جذب توریست را دارد، مسئولین محترم حتی اقدامات اولیه در خصوص آبادانی و رفاه و بازگشت دائم اهالی محترم و رنجکشیده دزاور را انجام نداده اند! تنها اقدام تردد با کارت در این منطقه است! این منطقه با توجه به موقعیت و ساختار جغرافیایی از جمله : قرار گرفته در دامنه کوه و وجود یخچال های طبیعی تا اواسط تابستان، وجود باغات، دره ها، صغره ها و تبادل تجاری با کشور همسایه و … می تواند به یک مکان توریستی و سودآور تبدیل گردد که تبعات آن نیز برای شهرستان پاوه قابل چشمگیر است.
    شیخ تبریز جناب صائب چه زیبا می فرمایند :
    یوسف ما در ترازو چند باشد همچو سنگ؟ ای به همت از زلیخا کمتران، غیرت کنید!

    پاسخ