پایگاه خبری تحلیلی سلام پاوه : غروب ۱۹ دیماه ۹۵ پایانی غم انگیز و با عزت بر عمر مردی بود که بدرستی می توان ایشان را یکی از ستونها و پایه های انقلاب اسلامی و نظام جمهوری اسلامی دانست. آیت الله هاشمی رفسنجانی شخصیتی بود که به اندازه عمر نهضت اسلامی سابقه فعالیت سیاسی و انقلابی داشته و بعد از پیروزی این نهضت نیز در طراحی ٬پی ریزی ٬استحکام و تثبیت این نظام نقش کلیدی و اصلی را داشته است .

هاشمی به سبب درک بالای سیاسی ٬ اعتماد حضرت امام (ره) به ایشان ٬ سابقه روشن مبارزاتی ٬ همواره در تمام مقاطع و دورانهای حساس انقلاب حضوری موثر و مفید داشته و باید گفت که تمام این نقشها و مسئولیتها را هم بنحو احسن به سرانجام رسانده است .

ازجمله نقشهای ماندگار ایشان می توان به نقش ایشان در فرماندهی جنگ ٬ پروسه تعیین رهبری پس از رحلت حضرت امام ٬ بازسازی خسارتهای جنگ و سازندگی کشور٬….و صد البته انتخابات ریاست جمهوری ۹۲  اشاره کرد.

مرحوم هاشمی با نقش آفرینی مثبت و حیاتی خود در این انتخابات زمینه پیروزی دکتر روحانی یار دیرین و همسنگر قدیمی خود را که نماد خط فکری اعتدال و میانه روی بود فراهم و به همراه بزرگان اصلاحات کشور و راهبردها و راهبری های مقام معظم رهبری کشور را بسوی آینده ای پرامید رهنمون شدند.

برکسی پوشیده نیست که دکتر روحانی همیشه و همواره از راهنماییها و تجارب آیت الله هاشمی در اداره امور کشور و نیز تصمیمات حیاتی دولت استفاده می کرده و هیچگاه خود را از پشتیبانی این پیرفرزانه خود بی نیاز ندیده است .

حال سوال اینجاست که عاقبت روحانی پس از هاشمی چه می شود؟

با نگاهی به شرایط سیاسی حاکم بر دولت تدبیر و امید و اینکه این دولت همیشه آماج حملات و دشمنیهای ناجوانمردانه طیف سیاسی مخالف خود بوده و هست و نیز با توجه به شرایط خاص اقتصادی کشور و سنگ اندازیهای خارجی در مسیر رشد و توسعه ایران اسلامی می توان گفت که شاید ۵۰% درصد توان و انرژی دولت در این سه سال و نیم عمر خود صرف خنثی کردن این قبیل حملات و نیز توجیه شرایط شده است و در تمام این صحنه ها ٬ دولت  با دلواپسان داخلی و خارجی مقابله کرده و همواره سعی بر حفظ آرامش جامعه داشته است .

دکتر روحانی در شرایطی حساس و بحرانی  دولت را تحویل گرفت و با پی ریزی مجدد بسیاری از برنامه های توسعه ای کشور و نیز آواربرداری از خرابه های دولت گذشته و با نگاهی روشن  و امید بخش به آینده کشور  شروع به کار کرد . همه ما بر شرایط حاکم بر کشور در سال ۹۲ و شرایط فعلی مملکت واقفیم و می دانیم که اگر مدیریتهای رهبر فرزانه انقلاب و سیاستهای مدبرانه دکتر روحانی نمی بود کشور درگیر بحرانهای خیلی جدی می شد .

بحرانهایی که نتیجه ای جز ویرانی و عقب ماندگی مملکت نداشته و هر انسان عاقل و دردمندی از عواقب آن برحذر است . ( تحریم های همه جانبه بین المللی٬ تورم بسیار بالا٬ ائتلاف های بین المللی بر علیه ایران٬ اقتصاد بسیار شکننده٬ دشمن تراشی های متعدد ٬ نرخ بالای بیکاری و… ).

حال با علم به اینکه شرایط فعلی مطلوب نبوده و با جانفشانیها و ایثارگریهای ملت گرانقدر ایران فاصله زیادی دارد اما با مقایسه شرایط و با رعایت شرط انصاف می توان گفت که دکتر روحانی کارنامه موفقی داشته و هر چند کاستی های فراوانی هست ولی در مقابل نقاط مثبت و اقدامات بسیار فراوانی در عملکرد ایشان وجود دارد .

برجام نمونه بسیار واضح و موفق کارنامه روحانی است . این توافق در شرایط فعلی کشور شاید یک نسخه شفابخش نباشد٬ اما بدون شک یک مقدمه خوب برای گذار از شرایط بحرانی است که با مدیریت منطقی و حمایتهای عمومی می تواند پایان خوبی باشد بر بسیاری از فضاسازیها و بحران آفرینی های دشمنان این کشور در جهت تحمیل شرایط نامطلوب بر ایران و نیز می تواند زمینه ساز گشایشهای مثبت اقتصادی بر اقتصاد محصور ایران بشود .

لذا در این شرایط بهترین و شاید عاقلانه ترین مسیر حمایت از دولت و برجام خواهد بود چراکه فعلا نسخه جایگزین و یا شرایط بهتری برای تغییر مسیر این حرکت به چشم نمی آید .

همچنین مهار تورم دو رقمی نزدیک ۵۰% درصدی ۹۲سال  و کاهش آن به زیر ۱۰% در سال ۹۵ نشان از احاطه و اشراف دولت بر شرایط اقتصادی کشور و اتخاذ تدابیر مثبت اقتصادی دارد. چراکه اگر شرایط قبلی تداوم می یافت امروز شاهد تورم قریب به ۱۰۰% درصد بودیم .

رشد مثبت اقتصادی به اقرار و تایید مجامع و سازمانهای معتبراقتصادی دنیا گواه بر وجود رویکرد علم بنیاد بر اقتصاد کشور بجای رویکرد سلیقه ای و مبتنی بر تشخیص فردی می باشد.

با نبود مرحوم هاشمی در کنار روحانی٬ روزهای سختی در انتظار دولت است . روزهای آینده روزهای پرالتهاب و پرهجمه ای برای دولت خواهد بود و اگر حامیان دولت در حمایت از دولت خود کمترین کوتاهی به خرج دهند قطعا انتخابات ۹۶ را به رقیب پراشتها واگذار کرده و بر تمام ثمرات و برنامه های دولت تدبیر و امید مهر ابطال خواهند زد .

اجماع طیف های مختلف سیاسی حامی روحانی که در انتخابات ۹۲ حماسه ساز پیروزی ایشان شدند حاصل گذشت و ترجیح مصلحت عمومی کشور بر منفعت گروهی و شخصی بود. با توجه به شرایط فعلی حاکم بر کشور و نیز فقدان آیت الله هاشمی در انتخابات آتی ریاست جمهوری این اجماع و اتفاق نظر و حمایت قاطع و فعالانه بزرگان سیاسی و احزاب همسو با دولت ٬بی نهایت  ضروری بوده و نیز  لازم است که در فرصت باقی مانده تا انتخابات همه دلسوزان مسئولانه در میدان عمل حضور به هم رسانند .

دولت هم باید در این مجال چند ماهه بر تلاشهای مضاعف در خدمتگزاری بی منت به مردم ٬ عمل به وعده های محقق نشده خود و همچنین شنیدن صدای دلسوزان این نظام و کشور ٬گامهای جدی در ایجاد این همدلی و همراهی بزرگ بردارد.

اگرچه هاشمی نیست اما روحانی با تجربه بیش از ۳۰سال همراهی با هاشمی می تواند خود نیز تبدیل به هاشمی دیگری شده و با محوریت خود و سایر همراهان همدل حماسه ساز انتخاباتی شگفتی ساز گردد .