پایگاه خبری تحلیلی سلام پاوه:در چند روز گذشته تصاویری در دنیای مجازی دست به دست و منتشر شده که گروهی گورخواب در گورستان نصیرآباد شهریار از توابع استان تهران در این هوای سرد زمستانی در کنار پایتخت روزگار به سر می برند.که دل هر انسان با انصاف و با وجدانی را به رحم می آورد.چرا باید شاهد اتفاقاتی باشیم که واقعا دور از انتظار است.

این همه انجمن ها و موسسات خیریه این همه هیئت امنای مساجد،خیرین،افراد کارخانه دار و تجار بسیار ثروتمند،این همه افراد کار به دست و مسئول این همه ارگان و نهاد و….. آن هم در کشوری اسلامی و بسیار غنی و ثروتمند که بزرگترین منابع نفت و گاز جهان را در اختیار دارد.باید شاهد این گونه حوادث و اتفاقات تلخ و ناگوار باشیم. این یک نمونه ازمشکلاتی است.که ما شاهد آن هستیم.

چه بسیارند از هم وطنان ما در شهرها و روستاها محروم این مملکت با هزاران سختی و مشقت روزگار می گذرانند.در کنار این همه زندگی مرفه و خوش گذرانی های عدّه ای،حیف و میل ها و ریخت و پاش ها،اسراف و تبذیرها،باید عده ای هم،از آن همه ناز و نعمت محروم باشند و نتوانند برای خود و خانواده شان سر پناهی و یک زندگی آبرومندانه ای فراهم نمایند.

(سعدی شیرین سخن)

بنی آدم اعضای یکدیگرند// که در آفرینش زیک گوهرند
چو عضوی به درد آورد روزگار// دگر عضو ها را نماند قرار
تو کز محنت دیگران بی غمی// نشاید که نامت نهند آدمی

افراد متمول و متمکن و غنی و ثروتمندان و مال جمع کن هایی که مال اندوزی و ثروت اندوزی های افراطی آن ها را چنان بیخود کرده که با معنی واژه انسانیت و خدمت به هم نوع بیگانه هستند.چرا باید نذر و نیازها و سفرهای آن چنانی برای ریا و خودنمایی برپا کنند ولی در خدمت به هم نوع خود عاجز و ناتوان باشند البته این یک نوع بی لیاقتی است که نمی توانند در خدمت به هم نوع خود ایثار و گذشت و بخشش وکرم داشته باشند.به راستی وجدان ها در خوابند که زنده های ما باید شب های سرد زمستان را در گورستان ودر گور سپری نمایند.

چرا مسئولین و افراد ذی ربط ما باید زمانی به خود بیایند که حتما اتفاق تلخی بیفتد وعده ای قربانی شوند،تصور این که شب را در گور به سر کردن تجربه تلخی است که کاخ نشینان و جاه طلبان و راحت طلبان آن را به آسانی درک نمی کنند و شاید اصلا نپذیرند که چنین اتفاقی می افتد و یا در حال افتادن است همان طور که عرض کردم این یک نمونه از مشکلات افراد جامعه ما است.چه بسیارند خانواده های با عزت که روزگار خود را با چه سختی و درد و رنجی سپری می کنند.

امیدوارم این اتفاق نامیمون تلنگری باشد برای بیداری وجدان های خوابیده و بیدار باشی باشد برای همه ما و افراد توانمند و مسئولین که به فکر افراد ضعیف و ناتوان جامعه هم باشیم.برای حفظ آبروی مملکت و رضای خدا هم شده نباید گذاشت که کار به این جاها کشیده شود.این که گفته شود این افراد با اعتیاد گرفتار هستند توجیه پذیر نیست مگر اعتیاد بیماری نیست پس باید برای این بیماری چاره ای اندیشید تا شاهد جامعه ای پاک و سالم از هر نظر باشیم.