پایگاه خبری تحلیلی سلام پاوه:جنگ داخلی سوریه بعد از پنج سال که از خواسته مسالمت‌آمیز مردم سوریه در تغییر بافت قدرت و خواسته مشروع آنان در تحقق مردمسالاری،با مشت آهنین سران حاکم بر آن کشور مواجه شد،زمینه حضور و جولان و تخاصم افراد،گروها،سازمانها،کشورها و قدرتهای منطقه‌ای و بین‌المللی گردید به گونه‌ای که اصل خواسته و بحران ناشی از آن که کاملا مسالمت‌آمیز بود فراموش گردید و بده بستانها و قدرت نمایی دول منطقه و حامیان قدرتهای جهانی آنان نه تنها کمکی به حل اصل بحران ننمود بلکه به تبع آن بحرانهای دیگری از آن به وجود آمد که شاید بزرگترین بحران انسانی و زخم چرکین آن بعد از گذشت پنج سال از شروع آن می باشد،

نفوذ و ورود افراد و گروهها و احزاب سیاسی و مذهبی در دو سوی بحران،منافع متضاد قدرتهای منطقه‌ای و بین‌المللی در حمایت از یکی از طرفین منازعه،نبود توان و قدرت قهریه کافی در حذف یکی از طرفین به نفع دیگری،نبود عزم جدی در خاتمه دادن به بحران از سوی دو ابر قدرت نظامی یعنی روسیه و آمریکا و جنگ نیابتی قدرتهای منطقه‌ای،بحران را عملا از کنترل بازیگران دخیل در آن خارج نموده و هر روز ابعاد جدید از خشونت و نسل کشی و فرقه گرایی به خود می‌گیرد، مسلمان و علوی و دوروزی و کرد و عرب و از همه شدیدتر شیعه و سنی به نام خدا و برای خدا همدیگر را کشته که مثله کردن و در یدن امعاء و احشاء مقتول،همه و همه نشان از عمق فاجعه بود که مسلمانان را از دشمن اصلی یعنی اسرائیل غافل نموده و کشتن همدیگر را به نام تکفیری و رافضی و مزدور توجیه می نمایند که در این گیر و دار کودکان و زنان و دختران و پیران بیشترین صدمات را دیده اند که نمونه آن الان پسربچه کرد معصوم در کنار ساحل با بدن بی جان و غرق شدن مادر و خواهر و آوارگی و حسرت پدرش تنها یکی از هزار درد و رنجیست که مردم سوریه در قرن بیست و یک بدان گرفتار شده و امیدی به حل بحران در کوتاه مدت نمی رود،

کشتار کوبانی و محاصره آن به دست ملحدان از خدا بی خبر،بمباران روستا و شهر و محله‌های غیر نظامی به بهانه وجود تروریست‌ها عملا فرار را بر قرار ترجیح دادند، انتخابی دیگر را برای این ملت بخت برگشته و دل به دریا زدن و نعش بیجان و غرق در دریا و خوراک کوسه ها شدند،شاید بهتر از سکوت معنادار مدعیان حقوق بشر و سازمان های بین‌المللی باشد که وصله ناجور را این دوستان به اصطلاح امروزی سوریه یعنی فرانسه و انگلیس در تشکیل سوریه ناهمگن در پیمان سایکس پیکو ریخته و چیدن ثمره آن را بعد از صد سال چنین درو کردند.و بذر نفاق،کینه،تعصب،برادرکشی و دشمنی را چنان در میان این مردم با زمینه تعصب مذهبی و قومی پاشیده اند که سخت باشد بار دیگر این کشور در جهان منطقه حرفی داشته وحتی کمترین تصادم را برای امنیت اسرائیل ایجاد کند،

به گفته کارشناسان مسائل سیاسی و نظامی این کشور می توانست با حداکثر بیست هزار کشته بلندی های جولان را از دست اسرائیل خارج نموده و چون قهرمان جهان عرب افسانه شکست ناپذیری اسرائیل را از بین برده در حالی که با پانصد هزار کشته و ده میلیون آواره و ویرانی صددرصد کشور حرفی برای گفتن نخواهد داشت.بحران انسانی این روزهای حلب تداعی کننده آلام بشر در جنگ جهانی دوم بود که نازی ها بر جهان تحمیل نموده و سر انجام راهی جز خودکشی برای خود ندیدند و نیافتند. همگان با تروریسم می جنگند اما این کودکانند که مات و مبهوت بر صفحات رسانه های دنیا گله مندند که چرا از بازی کردن محرومند،حال آنکه بازی جهان در مورد آنان چیز دیگر باشد و مرگ و نقص عضو و محاصره و گرسنگی سهم آنان از این بازی پیچیده روابط رئالیستی و ماکیاولیسم قدرت در صحنه بین‌الملل خواهد بود،

این روزها حلب شهر مجروح و بیمار و محاصره شده و گلوله باران از زمین و هوا است،شهری که آزمایشگاه قدرت،توان،برد و تخریب سلاح های ساخته شده دو قدرت جهانی یعنی شرق سابق به میراث داری روسیه و غرب و آمریکای جنایتکار که با توافق ضمنی در نابودی کامل سوریه جهت آسودگی اسرائیل،اما در ظاهر جنگ زرگری راه انداختند،آنان در بوق و کرنا زدند که در مبارزه با تروریسم هر آدم عاقلی را به اندیشه وا میدارد که تروریسم کدام است،مزدورانی که مردم سوریه را می کشند یا خود مردم سوریه به قول خودشان تروریست‌ها از خارج آمده و مردم سوریه نیستند،اما چرا این همه از سوری ها کشته می‌شوند و تروریسم همچنان جولان می زند،در حالی که مردم سوریه آخرین نفس های خود را می زند مدام طرح های آتش بس، طرح صلح ژنو یک و دو و…..شکست می‌خورند که مسبب آن قطعا ملت نگونبخت سوریه نبوده و سر مار را در جای دیگر باید جست،

آمدن ترامپ به راس هرم قدرت در آمریکا و تشکیل تیم همراهش متشکل از کهنه سربازان و ژنرالهای تندرو و جنگ طلب نه تنها نویدی از صلح و امنیت و همکاری در سوریه و خاورمیانه را رقم نمی زند بلکه نشان از تندروی و جنگ طلبی آنان و حمایت و حتی درگیری مستقیم آن کشور خواهد بود که این خود طرف دیگر یعنی روسیه را با آن همه سرمایه‌گذاری در بحران سوریه به واکنش خواهد کشاند که بده بستانها و معاملات زیر پرده آنان بازنده ای جز ملت سوریه نخواهد داشت، آنچه برون داد حوادث چند سال اخیر در این کشور جنگ زده می باشد بی اعتمادی در میان فرق مختلف و قومیت های آن کشور است که بار دیگر بتوان سوریه ای متحد،منسجم و یکپارچه را تصور نمود که مورد پذیرش همگان باشد،در هر صورت برنده واقعی جنگ سوریه اسرائیل و مزدوران تروریست خارجی و حامیان آنان بوده و متضرر و زیان دیده واقعی جز ملت سوریه نباشد.