مولود ؛ شکرانه خلقت پیامبر ( ص)/ ابراهیم یوسفی
پایگاه خبری تحلیلی سلام پاوه : ئازیزم , ئامای ئای بی قه رار ویم ئای ئای چه مه را ئای ئینتزار ویم***مه و ته نه که ی چه م دیده ش هانه ریت غه ریبی تا که ی , بووه ماوای ویت***ئه رسه د هه ر که س په ی ویش وه راوه ن وه […]
- ۰۳ دی ۱۳۹۳
- کد خبر 11737
- 28 دیدگاه
پایگاه خبری تحلیلی سلام پاوه : ئازیزم , ئامای ئای بی قه رار ویم ئای ئای چه مه را ئای ئینتزار ویم***مه و ته نه که ی چه م دیده ش هانه ریت غه ریبی تا که ی , بووه ماوای ویت***ئه رسه د هه ر که س په ی ویش وه راوه ن وه قیمه ت نیه ن ؛ ئیخلاس حه ساون***با کلافه بوو ؛ ئاخر له وانم خاک پای حه زرت پیر مغانم
“مولوی کرد ”
سخن آرایی دشوار است و چیدن کلمات در کنار هم در وصف منزلت و شان ذاتی وزین و مقدس , بسیار نفسگیر ؛ سخنی را نگاشتن در وصف آن 
کس که خدا وصفش کرده و نامش را مشهور و بر میلاد و تولدش شادمان و مسرور ؛ از سوی عبدی ضعیف در پیشگاهش ” فقط بسان پای ملخی را به پیش سلطانی بزرگ بردن است از سوی موری ناچیز “.
چه گویم من ثنای او؛خدا گفت که نام اوست با نام خدا جفت
محمد بهترین هر دو عالم نظام دین و دنیا فخر عالم
محمد صادق القولی امینی جهان را رحمه للعالمینی “عطار”
لیکن پرداختن به وصف سجایای حضرتش پیوستن به دریای نور است و به قول مولانای بلخی : مدح کننده خورشید مداح خویش است . خورشید؛ نور افشانی و گرمابخشی را جوهره لاینفک خود میداند ؛ هرکس دل وجان به خورشید نسپارد خود زیان کرده و خسارت دیده ؛ نه خورشید عالم تاب .
ای خواجه عالم همه عالم به فدایت چون کرده خدا خلقت عالم ز برایت
ذات تو بود علت و و عالم همه معلول در حق تو لولاک از آن گفته خدایت
شد ختم رسالت به تو این جامه زیبا خیاط ازل دوخته بر قد رسایت “عطار”
برای عطای هر نعمتی شکری واجب است و برای هر منتی ممنونیتی لازم . ویکی از بزرگترین و بهترین نعمت ارزانی شده توسط خداوند به بشریت و عالم هستی ؛ خلقت پیامبر و ارسال ختم رسل است . رحمتی برای عالمیان (زنده و جامد و دنیا و مافیها ) که مگر خداوند حکیم خود بر کنه معنی آن آگاه باشد .
لقد من الله علی المومنین اذ بعث فیهم رسولا من انفسهم یتلوا علیهم آیاته و یزکیهم و یعلمهم الکتب و الحکمه وان کانوا من قبل لفی ضلال مبین .
: براستی که خداوند بر مومنان منت نهاد ؛آنگاه که در میان آنان از میانشان رسولی بر انگیخت که آیاتش را بر آنان می خواند و پاکشان می دارد و به آنان کتاب و حکمت می آموزد و بی گمان پیش از آن در گمراهی آشکاری بودند . فلذا فلسفه خلقت پیامبر کاملا روشن است : ” رهایی بشریت از جهل و نادانی و رهنمون شدن به دنیای حکمت و دانایی و شکوفایی فکر و اندیشه و یافتن راه سعادت “.
پس بر این منت بی منتها و بر این رسول افخم و اکمل؛به نوبت آخر وبه رتبت اول ؛ و بر این احسان بزرگ بر جهانیان و این رحمت بی پایان به عالم امکان ؛ به هر زبان و قلم وفکری , شکری واجب و مدحی بایست که :
ای شه سوار ملک هستی سلطان خرد در چیره دستی
ای ختم پیمبران مرسل حلوای پسین و ملح اول
زین دل به دعا قناعتی کن و ز بهر خدا شفاعتی کن
ای کار مرا تمامی از تو نیروی دل نظامی از تو “نظامی”
معجزه ای جاوید در خلقت و ارسال آن در میان مردمی گرفتار در جاهلیت و ایجاد کامل ترین و اخلاقی ترین برنامه اصلاحی و دینی بشری و پرچمداری یکی از مهمترین ادیان الهی .
یتیمی که ناکرده قرآن درست کتب خانه چند ملت بشست
پیامبری امی و ناخوانده درس که والاترین درسهای اخلاقی و انسانی و ماورایی را از آدم (ع) تا عیسی (ع) جمع و به بهترین وجه تبلیغ و تدریس نمود .
امی ؛ گویا به زبان فصیح از الف آدم و میم مسیح
در سراسر دهر از ازل تا ابد روزی شریف تر از تولد این دردانه ی عالم هستی وجود نداشته و ندارد . شریعت غرای نبوی نه تنها نجات بخش و سعادت بخش قوم عرب که و ما ارسلناک الا رحمه للعالمین ؛ رحمتی بود و بشارت رستگاری برای تمام عالمیان ؛ به سیما بشر بود وبه سیرت فرشته ؛ خلقتش آدمی بود و صفاتش خدایی (…بالمومنین رئوف رحیم) ؛ جمیع خصال نیکو پیامبران بود تا حد اعلای اسوه حسنه اخلاقی و ذاتش موجب نثار سلام وصلوات خدا و ملائک بی شمارش در هر آن و وقتی .
بو چی بگه ریم بو موعجیزاتت تو خوت موعجیزه ی به به رزی سیفات
شیوه ی شیرین و روخساری پاکت قه ت وینه ی نه بوه له روی سه ر بیسات
هه ر که سی به حه ق توی ببینیایه ده ستی به ر ئه بوو له به ندی حه یات
بی ده نگ بم چاکه شه رحی خولقی تو . . . . “خلق عظیم” ته فسیری ئه کات
عشق به این ذات مبارک نه از سر افراط و نه از سر اغفال که بر اساس دستور الهی است که خداوند عز و جل و ملائک قدیسش هر ساعت و لحظه بدون انقطاع سلام و صلواتش میدهند ومومنان را بر این روش داعی و بر این رمز و راز حیران .
سلام ما بدان ذاتی که باشد عقل از او شیدا درود ما به آن نوری که گشته جمله ی دنیا
رسول اول و آخر ؛ حکیم باطن و ظاهر زقدرش عقلها قاصر ؛ زنورش دیده ها بینا
کرا بودست این عزت ؛ کرا بودست این قدرت وجودت معدن رحمت ؛لباست خلعت “لولا”
هژبر بیشه عرفان ؛ پلنگ صفدر ایمان طبیب درد بی درمان ؛ نهنگ قلزم اوحی
” طاهر بگ جاف ”
آن خداوندی که بدون هیچ قصوری کلام قرآنش را آکنده از ذکر و وصف و تمجید حضرت محمد (ص) نموده و بر سرش تاج لعمرک نهاده است . نامش را قرین نام خود در نماز و تشهد گردانیده و ایمان هر کسی را جز ایمان به او باطل . وبر متابعت از شریعت و همراهی و دلدادگی به او وعده باغ عدن و حور و لب جوی
خواجگی هر دو عالم تا ابد کرده وقف احمد مرسل احد
یا رسول الله بس در مانده ام باد در کف ؛ خاک بر سر مانده ام
حاجتم آن است ای عالی گهر کز سر فضلی کنی در من نظر
داروی درد دل من مه توست نور جانم آفتاب چهر توست “عطار”
پس حضرت محمد(ص) یعنی انسان کامل و کمال اخلاقیات , رحمت تمام و فضیلت اکمل و مظهر تمامی ارزش های متعالی و گفتار و رفتار و کردار سنجیده و پسندیده .
هر چند تکریم و بزرگداشت تولد پیامبر در قالب عقد مراسمات سرور و شادی و جمع شدن در شکر گزاری این نعمت الهی و سرودن اشعار و نشید و نعت صفاتش در هم صدا شدن ذکر و صلوات با خدا و سپاه فرشتگان آسمانی سابقه ای دیرین در شریعت ندارد لیکن اولین کسی که در تاریخ شادی خود را از تولد حضرت ابراز نمود ابی لهب عموی پیامبر بود که بر آن مژدگانی ؛کنیز خود ثویبه نامی را آزاد نمودو در حدیث صحیح از امام بخاری – کتاب نکاح – باب ۲۱ حدیث ۵۱۰۱و هم چنین جزء نهم صفحه ۱۸۰ کتاب فتح الباری ابن حجر از این ابراز شادمانی ابی لهب که در روز دوشنبه ماه ربیع الاول بوده در روزهای دوشنبه از عذابش کاسته میشود پس هرگاه کافری مثل ابولهب که درباره او در قرآن چنین نازل شده ( تَبَّت یَدآ أبی لَهَبٍ وَ تَبَّ : هلاک باد دو دست ابی لهب و هلاک باد ابی لهب) در روزهای دوشنبه از عذاب قبرش کاسته می شود به سبب شادی و سرور او از ولادت پیامبر اکرم (ص) ؛ پس گمان ما چیست درباره کسی که در تمام عمرش به أحمد (ص) و مومن بوده و با ایمان و موحّد مرده است ؟ اما حسب گواهی تاریخ در زمان سلطان متعبد و متدین هولیر ؛ سلطان مظفر الدین و علاقه مندی ایشان به برگزاری اجتماعات دینی و گرد هم آوری عالم و امی از امت و تبلیغ و آداب شریعت ؛ و به سبب مطابقت آن با عقل و شرع در تکریم مشروع بزرگترین موهبت الهی در رستگاری بشریت آخر الزمان و بلندی نام و جایگاه مردمان منسوبش به امت محمدی (ص) در دنیا و آخرت و شکرانه گزاری به بارگاه ارزانی دهنده این رحمت للعالمین ابتد ا در عراق و سپس در بسیاری از ممالک اسلامی مرسوم و معمول گردیده است و این سنت حسنه متاخرین همواره باعث اعتلای نام حضرت محمد ( ورفعنا لک ذکرک ) و تبلیغ و ارشاد و راهنمایی امت به متابعت از سیره و روش و اخلاق و سلوک و حیات سیاسی و اجتماعی حضرت رسول(ص) گردیده است . و وسیله و بهانه ای شد برای تقویت ارادت و محبت و عشق بیش از پیش به آن رسول اعظم و اکرم .
شاعران و نازک خیالان دنیای شعر و ادب ؛ شور انگیز ترین و احساسی ترین تراوشات ذهنی هنری خود را در مدح و نعت حضرت رسول (ص) سروده اند جمله( یارسول الله ) در ناب ترین اشعار آنان شور و حالی دیگر در خواننده ایجاد میکند تا آنجا که شاعری چه حداقل در زبان هم پارسی و کردی کمتر سراغ داریم که با بهترین اشعار و کلمات موزون دل به آن خواجه دوعالم نسپرده باشند که به ادعا و جرات می توان گفت اشعار پارسی و کردی یکی از مقدس ترین زبانهای ادبی است . که شاهد این مدعا هزاران ابیات و سروده در گفتگو با حضرت رسول و مناجات و درد دل و التماس دعا و شفاعت و… که عزیزان از بنده بیشتر به این واقعیت واقف که مجال ارائه آن نیست .
عارفان و راهیان سلوک عرفانی یکی از مراحل طریق الی الله را مرحله فنای فی الرسول میدانند که در آن مقام سالک بایست محو در عشق و ارادت و سر سپردگی به ذات مصطفی و متابعت از سنت و شریعتش شود تا به مقام قرب الهی برسد .
و عالمان و خطیبان محراب و منبر موعظه خود شروع نمی کنند مگر با ذکر خدا و سلام وصلوات رسولش و هر گاه موعظه آنان گوشه ای و یا نغمه ای و یا سوزی در عشق به آن رسول محبوب باشد تاثیرات سخنان صد برابر میشود.
و بر تمام آحاد امت محمدی است به محبتی هم طراز با عشق او ؛ به شوق و ذوقی همطراز با دلدادگی و شیدایی به او ؛ عشقی همطراز با فنای در دریای نور او و در متابعت و التزام بر سیره و روش و اخلاق و عقیده او وبر برگزاری مراسمات سرور و جشن و شادی به بارگاه الهی در ارزانی دادن این موهبت الهی در دنیا و آخرت .
فلسفه برگزاری مراسم مولود
محتوای مجلس مولودی : ذکر و صلوات و تلاوت و نصایح که “الدین النصیحه” است که هر کدام از آن موضوعات از تاکیدات شریعت است که عقلا اگر جزء موضوعی صحیح باشد کل آن نیز صحیح خواهد بود .
برپایی مجلس شریف مولودی سبب می شود که بر آن حضرت صلی الله علیه وسلم صلوات و سلام فرستاده می شود و بدیهی است که صلوات و سلام فرستادن بر حضرت صلی الله علیه وسلم را قرآن کریم از ما طلب نموده است . (إن الله و ملئکته یصلون علی النبی یأیها الذین امنوا صلوا علیه و سلموا تسلیماً ) سوره احزاب آیه ۵۶
مجلس مولود ، اقدامی است در جهت جبران ذرّه ای از زحمات وخدمات حضرت رسول اکرم صلی الله علیه وسلم به جامعه بشریت و ادای مراتب سپاس و شکر از بارگاه الهی و آن حضرت با انجام دادن بعضی از آنچه نسبت به ایشان که بر ما واجب است .
مجلس مولودی ، عملی است که علماء و مسلمانان در همه کشورهای اسلامی آنرا نیکو دانسته اند و بدین ترتیب در همه نواحی و بلاد مسلمین برپا شده و تا امروز ادامه یافته است . بنابراین نتیجه گرفته می شود که مولودی مطلوب شرعی است یعنی خواسته ی شریعت است و این نتیجه از قاعده معروفی که از حدیث زیر گرفته شده است منتج گردیده.
حدیث از حضرت عبدالله بن مسعود رضی الله عنه که:
( ماراه المسلمون حسناً فهو عندالله حسن و ماراه المسلمون قبیحاً فهو عندالله قبیح) :
یعنی هر آن چه را که مسلمانان نیکو دانستند پس آن عمل در نزد خداوند نیکو و پسندیده است و هر آن چه را مسلمانان زشت و ناپسند بدانند پس آن در نزد خداوند قبیح و زشت است . ( فضائل الصحابه – امام احمد حنبل-حدیث۵۴۱ ؛ المعجم الاوسط امام طبرانی حدیث ۳۶۰۲؛ المستدرک علی الصحیحین –امام حاکم حدیث ۴۴۶۵ ؛ البدایه و النهایه –ابن کثیر- جلد ۱ –ص ۳۲۸)
خداوند می فرماید: قل بفضل الله و برحمته فبذالک فلیفرحوا . “یونس ۵۸″
بگو ای پیامبر به فضل و رحمت خداست که مومنان باید شاد شوند .
فضل خدا قرآن و رحمت آن پیامبر است که باید بر این موهبات الهی بر مومنان شادی و سرور نمود .
خداوند تبارک و تعالی در سوره هود آیه ۱۲۰ می فرماید : (وَ کُلّاً نَقُصُّ علیک من أنباء الرسل ما نُثَبّتُ به فؤادک )
: و یکایک می خوانیم بر تو از اخبار پیغمبران آن اخباری که ثابت می گردانیم به آن دل تو را ؛ از این آیه شریفه آشکار می شود که حکمت از نقل و بیان نمودن اخبار و داستانهای پیامبران علیهم السلام ، تثبیت قلب مبارک حضرت رسول صلی الله علیه و سلم به وسیله آن ها می باشد و هیچ شکی نیست که امروزه ما مسلمانان محتاج تریم به تثبیت قلبهایمان و عقایدمان به وسیله بیان سیره و زندگی و اخبار آن حضرت صلی الله علیه وسلم.
جشن مولود ؛ زنده نگه داشتن یاد و خاطره حضرت رسول الله (ص) و تجدید بیعت دو باره با شریعت و محبت آن جناب است و این عمل در اسلام
مشروع است و ما می بینیم که اکثر اعمال و افعال حج ؛ همانا زنده برپا داشتن خاطرات فراموش نشدنی و مکانهای ستوده شده می باشد . مثلاً سعی بین صفا و مروه و پرتاب کردن سنگریزه ها و قربانی کردن در صحرای منی و …. همگی حوادثی بودند که در زمان گذشته انجام شده اند و پایان پذیرفته اند اما مسلمانان خاطره آنها را با تکرار کردن صورت آنها در همان مکانها زنده می کنند و دلیل قاطع بر آن قول خداوند متعال است که در سوره حج آیه ۲۷ می فرماید ( و أذن فی الناس بالحَجّ ) و همچنین قول او تعالی است که حکایت ازحضرات ابراهیم واسماعیل علیهما السلام می کند که می گویند( و أرنا مناسکنا ) سوره بقره آیه ۱۲۸
خداوند معز میفرماید : و اما بنعمه ربک فحدث .
از نعمت پروردگار خویش با مردم سخن بگوی .
و بدون شک یکی از بزرک ترین نعمت در دین اسلام ؛ محمد مصطفی (ص) است که امت محمدی در این زمان لازم است به ذکر نعمت و سپاس از خداوند بپردازند هم چنانکه در جای دیگر خداوند میفرماید : اذکروا نعمه الله علیکم “فاطر ۳″ یعنی : ای مردم نعمت خدا را بر خود یاد کنید .
روزی پیامبر به یهودیان مدینه فرمودند که شما چرا روزهای دوشنبه را روزه میگیرید ؟
عرض کردند: در چنین روزی بود که موسی(ع) از دست فرعون و فرعونیان نجات یافت . پیامبر (ص) فرمود : برادرم موسی از شما به ما نزدیکتر است ما هم این روز را روزه میگیریم .
بنا بر آن پیامبر به خاطر این واقعه تاریخی شادی خود را با روزه گرفتن ابراز نمودند و با این حجت عقلی ما مسلمانان شادی خود را در برگزاری مجلس ذکری و صلوات و تلاوت و نصایح مولود رحمه للعالمین جایز و بایسته میدانیم و این مهم صورت می پذیرد با بیان اوصاف کامله و اخلاق فاضله آن حضرت صلی الله علیه وسلم
خداوند متعال در آیه ای مبارک هم به پیامبر و قسمتی از آن به مومنان میفرماید :
انا ارسلنک شاهدا و مبشرا و نذیرا لتومنوا بالله و رسوله وتعزروه و توقروه و تسبحوه بکره و اصیلا (فتح ۸,۹) .
یعنی : ای پیامبر ما تورا به گواه و بشارتگر و هشدار دهنده فرستادیم . و او را یاری کنید و ارجش نهید و خدا را بامدادان و شامگاهان به پاکی بستائید .
مجلس مولود و ذکرای پیامبر مجلس ارج نهادن به مقام والای رسالتش است و یاری نمودن دین و شریعت نبویش .
از فرموده ا ی از حضرت رسول الله صلی الله علیه وسلم درباره فضیلت روز جمعه اقتباس می شودکه آن حضرت از جمله مزیّت ها و برتری هایی را که برای روز جمعه برشمردند یکی این بود که :
( فیه خُلِقَ آدم)
(حدیث شماره (۱۸-۸۵۴ ) صحیح مسلم و حدیث شماره ۴۸۸ سنن ترمذی)
یعنی آفرینش حضرت آدم علی نبینا و علیه الصلاه و السلام در روز جمعه بوده است و این تشریف و بزرگداشت برای آن روزی است که ثابت شده است میلاد پیغمبری از پیغمبران الهی علیهم السلام بوده است پس این گونه است آن روزی که در آن بهترین انبیاء و شریف ترین رسولان خداوند ولادت یافته است یوم الله و قابل احترام و بزرگداشت .
ودر واقع امر نه تنها تولد و رسالت پیامبر واقعه بس عظیم و قابل تکریم در بین مسلمانان که جای داشته و دارد که در بین جهانیان و ادیان و دیگر مذاهب از این شخصیت منحصر بفرد که این چنین دینی اخلاقی را به جهانیان معرفی نموده است بنحو شایسته تجلیل بعمل آید .
و در خاتمه این گفتار :
که سی وابی له نوری حه ق به ده ستی حه ق جیا بووبی
چ موحتاجه به تعریفی من و توو یاوه رو ئه غیار
که سی وابی به سه ر په نجه ی موباره ک مانگ دوو له ت کا
وه یا ئاهو له خزمه تیا به زمانی پاک بکا هاوار
که سی وابی که دار خورما له بن ده ر بیت و بی بو لای
که سی وابی که زیخی چم له ده سیا بیته ئیستغفار
که سی وابی که جه ننه ت چاووه روانی مه قده می ئه و بی
که سی وابی که سه د روحولئه مین بوی بیته خزمه ت کار
ئیتر موسته غنیه “قانع” له تحریراتی عه مر و زه ید
….. سکوتت لازمه هه رتا بنوسی دفتر و ئه شعار
وسلام علیکم و رحمه الله و برکاته
پاوه ربیع الاول ۱۴۳۶ هجری قمری
ابراهیم یوسفی
چه گوییم ما ثنای او ,خدا گفت که نام اوست با نام خدا جفت . محمد بهترین هر دو عالم نظام دین ودنیا فخر عالم . محمد صادق القولی امینی جهان را رحمت للعالمینی . میلاد مسعود فخر عالم بر تمام ارادتمندان و عاشقان حضرتش مبارک .
به کوری دشمنان صلوات بر خاتم انبیاء حضرت محمد (ص)
تقریباً با تمامی نظرات شهرک ویمیر موافقم
اما در جواب برخی از دوستان که نظراتی را نگارش نموده اند
اهل دل جان به تحقیق جنابعالی هم قبول دارید که این چنین قضایایی (همانند مولود) در دین مبین اسلام جزء اصول نمی باشند بلکه در دسته فروع دین و حتی کمتر ازآن محسوب می شوند. براساس نص صریح شریعت اسلام در اصول دین تحقیق و بررسی لازم است اما در فروع دین چنین چیزی اصلاً لازم نیست و بلکه کسی که تحقیق نمود و پس از بررسی اصول دین را پذیرفت بایستی به اجرای بی چون و چرای فروع که همان عبادات و … می باشند بپردازد. پس بنابراین نحوه دید ما که همان جهان بینی است در مورد اصول دین صدق می نماید نه فروع آن. یعنی همه ما می توانیم در مورد اصول هر دینی نظرات متفاوتی داشته باشیم اما هنگامی که آن دین را پذیرفتم این دین چهارچوب و قوانینی دارد که بایستی آنها لازم الاجرا بدانیم و از آنها تبعیت نماییم. به عبارتی در انتخاب دین اختیار داریم اما پس از انتخاب، ملزم به رعایت موازین آن بدون قید و شرط می باشیم. پس در خصوص مواردی همچون مولودی که از فروع است ملزم به پیروی از پیامبر و سنت ایشان می باشیم و خود حق هیچگونه دخل و تصرفی و یا این مصلحت است و یا اشکالی ندارد که به دین اضافه شود یا کم شود و یا موارد از این دست را نداریم.
در جواب مطلع جان ؛ در بین این نظرات هیچگاه کسی خود را در حد شافعی، غزالی و یا این ندانسته است اما برخی افراد که به ایجاد مولودی دامن می زنند ظاهرا خود را از خلفا، غزالی ها ، شافعی ها و … بالاتر و داناتر می دانند زیرا هیچکدام از این بزرگان و امامان مراسم مولودی را برگزار نکردند اما این افراد خود را عالم تر دانسته و به برگزاری آن اقدام می نمایند و عملاً می گویند که آنها نمی دانستند و درک درستی از دین نداشتند زیرا مدیحه سرایی و وصف پیامبر که ایرادی ندارد و بدین صورت در توجیه اقدام خود هستند.
با صلوات بر خاتم انبیاء (ص)
احترام وافر و آرزوی توفیق و سلامت در این دنیای پر درد و بیماری برای تمامی کاربران و نکته سنجان و نظر دهندگان مطلب حقیر را دارم . نظرات ارائه شده چه انتقادی و چه تایید محتوای گفتار ؛ یقین دارم از طرف اهل ایمان و غمخواران به شریعت پاک محمدی (ص) نگاشته شده است که هرکدام از آن قابل احترام و تامل و تعمق در آن است . وسپاس پروردگار که ارائه چنین گفتارهایی منتج به رد وبدل افکار ودیدگاههای مختلف اما در لفافه ای از ادب و نزاکت و احترام به نظر دیگران گفته شده که در خصوص استنباط از موضوعی اعتقادی ویا موضوعی اجتماعی اسلامی رد و بدل شده است . اما آنچه که هر کدام از طرفین اختلاف نظر باید بیش از هر چیزی غمخوار آن باشیم کم رنگ شدن شریعت و دین مداری جامعه یمان بدون هیچ اغراض و شکی , مصمم و مسلح شدن دین ستیزان و دشمنان خدا و رسول در ضدیت و تمسخر گرفتن شریعت , ترویج و گسترش اجتماعات غیر دینی با ضدیت آشکار با مبانی اخلاقی دینی ؛ مراسمات شراب خوارگی و عروسی های سراسر منافی با اخلاق و مبانی خانواده و جذب صدها جوان وفرزندان ما به این برنامه های آنچنانی ؛ وخالی شدن مساجد از جوانان و زدودن مظاهر دینداری و وجهه اسلامی در بازار و اجتماعات و محافل و …است که بایستی به فکر آنان بیش از هر چیز دیگری باشیم . وهر آنچه را که در چهار چوب شریعت و سنت و نظر بزرگان و علمای دین در زنده نگه داشتن شعائر دین ؛ رونق و جذابیت دادن دین وشریعت و مصلحت اندیشی دینی را مناسب دیدیم در اجراء و گسترش و تبلیغ آن کوتاهی نکنیم . با احترام مجدد
باسلام خدمت همه شما.ضمن تشکرازآقای یوسفی لازمست مطالبی را نسبت به نظرات کاربران عزیزبیان کنم.نخست این راعرض نمایم که نظرهرکسی واسه خودش محترمست.امادلیل براین نیست که هرنظری صحیح باشد.چرا افرادی که درزمینه ی مسائل دینی اطلاعاتی ندارندوهمواره نظرات خودرابیان میکنندجرات ندارنددرزمینه ای که تخصص آنهانیست نظربدهنداصلانظری هم داشته باشندقابل پذیرش نیست.زیراخودشان می دانندکه ابرازنظرراجع به مسائلی که تخصص آنه نیست شرمندگی به بارمیارد..متاسفانه امروزهرکسی برای خودش شافعی وغزالی ورافعی ونووی شده.وا اسلاما.برای جامعه ی مسلمانان امروزی متاسفم.وقتی که خودتون اعلام میکنیدکه آگاهی دینی نداریدامابه نظرتون این صحیحه واون غلطه.مگه مسائل دینی حاصل نظرهرکسیست؟این ایده هایی که بامراسم مولودی وامثال آن مخالفندنشئت گرفته ازعقایدوافکاریست که درزمان گذشته به خوارج معروف بودند.(شایدافرادخودشان هم ازاین جریانات بی خبرباشندضمن احترام به صاحب نظرات.)امروزه به اسم داعش آبروی اسلام ناب محمدی رابردنددین ترحم ومهربانی رابه خشونت وخصومت معرفی کردند.آیاجای بسی نگرانی نیست.؟آیامرام ومقصودیهودیت رابدون هیچ زحمتی براورده نساختند؟خودتان قضاوت کنید.شهرک ویمیرمنم موافقم درزمان پیامبراسلام (ص)مولودی نبوده.آیابعدهاهم نبایدباشد؟اصل درهرعملی صحت وجوازست تازمانی که دلیلی بربطلان آن قیام کند.شمادلیلتان رابفرمایید.مگردرمراسم مولودی چه اعمال ورفتاری انجام میشودکه باطله؟جناب سراج شمامی فرماییدچه کمکی به دین میکنه؟مگرخوشحالی کردن به وجودنازنین پیامبراشکالی داره؟آیااین عمل خوشحال شدن به برنامه پیامبر(ص)نیست؟آیاکسی که ازبرنامه ی پیامبرخوشحال باشددنباله روشریعتش نیست؟پس چرا کمک نمیکند؟ضمنا کسی هم نگفته انجام سنت پیامبر(ص)ازمراسم مولودی بزرگ ترنیست.انجام این مراسم بمعنی ترک سنت آن حضرت نیست بلکه کمکی برای تبعیت وپیروی ازاوست.مگرسروروشادی انصارازپیامبر(ص)ازاین دسته شادی هانیست؟ودلایل دیگه درمحل خودبحث خواهندشد.ودرآخرمیگویم:اللهم صل وسلم علی سیدنامحمدوعلی اله واصحابه اجمعین.
در خیلی مختصرجواب آقای شهرک ویمیر معتقدم هرکسی به دید خودش وعینکی که در چشم دارد میخواهد دنیاواوضاع آنرا بیند .شما شیر را در بادیه طوری میبینی و دیگری شیر را در بادیه به نوعی دیگر . ادبیات و سیره وسنه سلف صالح خود را مطالعه بکنید وببینید عشق و دلدادگی آنان به رسول ,مناجات و مدایح در وصف او ,با عشق و دلسوختگی وفات نامه و یا مولود نامه اش را به رشته تحریر در آورده اند و بهیچ وقت و مجلس و عیدی و هرچه تو فکرش را میکنی از دینداری و عبادت و تسبیح وذکر صالحان و … غفلت نکرده وساعی بوده اند بسیار از من و شما که با دیده شک وظن و شاید احساس روشن فکری به اعتقادات مینگریم اهل ورع و زهد و مجاهده نفس بوده اند که خداوند راههای رسیدن به خودش را به آنان نشان داده است . پس شما انکار خودتان و اهل عقیده بر ایمان خودشان
بطور کلی از نظرات تان استفاده می کنیم و لذت می بریم ای شهرک ویمیر
مشخص است که کارشناس واردی هستی و با دیدی باز و شجاعانه همراه با آگاهی لازم نسبت به تحلیل مسایل می پردازی
ادب و احترام در نظرات تان مشهود است.
پیشنهاد می شود قلم به دست بگیرید و خودتان مطلب بنویسید.
از مدیر سایت و کاربران هم تشکر می شود که محیطی این چنینی را برای تبادل نظر ایجاد کرده اند.
ضمن تقدیر از مدیریت سایت که این فضا را جهت تنویر افکار(اول خودم!) ایجاد نمودند در جواب کاربران محترم، جملاتی را بصورت زیر عارضم:
– در جواب آقا یا خانم م-احمدی: همچنانکه برخی از ماموستاها با مولود پیامبر موافقند بسیاری دیگر از ماموستاهای بلند مرتبه هستند که جایگاهی در دین برای این مناسبت نمی بینند. در واقع ماموستاهایی که صرفا بر اساس دین و بر گفته از قرآن و سنت نبوی ابراز عقیده می نمایند مولود پیامبر را به شکلی که امروز بصورت یک عید مطرح شده و بعضاً آن را بعنوان یک فریضه می دانند قبول ندارند. اما برخی دیگر از ماموستاها که مصالح روز را در ابراز عقیده دخیل می دانند این مولود را بعنوان جشن یا همان عید پذیرفته اند.
– در جواب آقا یا خانم مرادی از نوسود: باب اجتهاد جهت مواردی است که نمونه ای در زندگی یا سنت پیامبر در آن وجود ندارد. یعنی به دنبال سوالی باشیم که جواب آن نه در قران و نه در سنت پیامبر( راه و روش و فرموده های ان حضرت) یافت نشود علمای زمان می توانند با استنباط صحیح به پاسخگویی آن بپردازند. مثلاً نظر اسلام در مورد اینترنت چیست. که در زمان آن حضرت و خلفای راشدین و امامان اربعه و علمای بعد از انها مطرح نبوده است. اما سالگرد میلاد آن حضرت در تمامی دورانها (از خلفای راشدین تا …) هر ساله تکرا شده و هیچکدام از انها به برگزاری کوچکترین مراسمی در این زمینه اقدام ننموده بلکه با تمام وجود در تمامی جنبه ها و بصورت عملی سعی در دنباله روی آن حضرت داشته اند.
-در جواب آقا یا خانم قاضی: تشکر و قدردانی از نعمتهایی که خداوند به انسان عطا فرموده که یکی از مهمترین آنها پیامبر مرسل (ٌص) می باشند امری است نیکو و پسندیده و مورد تاکید اسلام؛ فرستادن صلوات بر پیامبر عظیم الشان نیز از مستحبات مورد تاکید می باشد. اما در همین دینی که ما به آن اعتقاد داریم زمان (مثلاً در سالگرد ولادت) برای این کارها تعیین نشده است بلکه در تمامی اوقات شبانه روز و در تمامی اوقات سال این اعمال مستحب و مورد تاکید می باشند.
شایسته است با اخلاص کامل و بدور از مصالح دنیوی و با شناخت کامل از دین به انجام فرایض بپردازیم بدعتها را با هر بهانه ای با دین مخلوط ننماییم. اگر بنده دوستدار پیامبر هستم در تمامی روزها و با اعمال خود به وصف ایشان بپردازم و بصورت عملی از منش ایشان تبعیت نمایم. بعید می دانم پیروی شفاهی و زبانی و تشکر و وصف فقط در ایام ماه ربیع بتواند ما را سعادتمند اخروی نماید
حدیث نبوی “انما انا رحمه مهداه ” پیامبر در وصف شان و منزلت خود فرموده : من مهربانی و رحمتی هدیه شده از سوی خداوند به بشریت هستم . در قبال هدیه دهندگان زبان تشکر و سپاس و امتنان لازم است .شکر ای خدا برای رحمت بزرگت که این پیامبر رحمت و مهربانی دنیا و آخرت را به ما ارزانی دادی . تعهد کنیم رهروان راستین آن امام همام باشیم و در این را ه وبه شکرانه گذاریش در جای جمع شویم صلواتش بفرستیم , چند آیه ای از کتاب خدایش را مستمع شویم ؛همدیگر را به راه شریعت و عبادت دعوت کنیم ودر بین خود یا ولیمه یا شربت گورا ویا شیرینی پخش کنیم . اگر این بدعت و ضلالت و گمراهی است ! راه راست را نشان دهید تا گمراه نشویم
آقای شهرک ویمیر استدلال شما در خصوص چرا اینکه اگر مراسم مولود پیامبر جایز بود چرا خلفای راشد آنرا نگرفته اند : مگر هر آنچه در 1400 سال پیش خوب بوده حالا هم خوب و هرچه بد تا آخر از زمان بد است . شعائر دینی , اجتهاد جدید , مقتضیات زمان , تطور فکرها و دوری امت از خیلی مهمات دینی اگر مخبران دینی و آگاهان شریعت و دلسوختگان این مکتب امری را به مصلحت اسلام بدانند وآنرا انجام و تبلیغ نمایند مگر من و توی مسلمان باید با حسن ظن به آن بنگریم یا سوء ظن . ودیگر اینگه تا چند امورات اجتماعی و فرهنگی و عام المنفعه و … برایتان برشمارم که مان وشما اعتقاد کامل به آن داریم ولی در زمان خلفا نبوده است .
سلام و ممنون از آقای یوسفی . مثل همیشه مثمر فایده و پر بار از مطالب آموختنی . مجددا متشکر هم از مدیریت سایت و هم نگارنده مطلب جناب کاک ابراهیم یوسفی
باسلام و خسته نباشید خدمت جناب صالحی عزیز و سایر همکاران
به عنوان فردی متخصص در زمینه طراحی سایت و از آن مهمتر یک شهروند پیگیر دائم مطالب شما، دوست دارم یک مطلب را کاملاً دوستانه عارض شوم که گاهاً مشاهده می فرمایید تعدادی افراد ترسو و ضعیف الشخصیت با اسمها و عنوان دروغی بوسیله نظرات خود از این رسانه بعنوان ابزاری برای تخریب شخصیتها و افراد مختلف استفاده می کنند اما اگر شما از ابتدا گزینه ارسال نظر را فقط برای افرادی فعال نمایید که در سایت عضو شده اند و شما هویت واقعی آنها را از طریق شماره تلفن و یا آدرس ایمیل احراز نموده باشید دیگر این قبیل افراد نمی توانند به همین سادگی به تاخت و تاز و تخریب شخصیت و اعمال خواسته های شوم خود بپردازند.
ممنون می شوم اگر در تایید نظرات بیشتر دقت فرمایید.
ما در شهر پاوه ودر منطقه ماموستای با سواد و درایت و روشنفکر و آگاه به دین و مصالحت دینی چون امام جمعه محترم و علمای متاخر که آنقدر زیادند که مجال نام بردنشان نیست داریم .آنان بر شادی تولد حضرت رسول مسرور وشادمان وبر انجام مراسم مولودی معتقد وبر این اعتقاد صدها دلیل و حجت دارند که نمونه اعتقاد به این سنت متاخرین و دل پاکان وعارفان و خداشناسان متاخر آن برگزاری چندین هزار نفری مولود مسعود نبی (ع) در 14 دیماه امسال در مسجد جامع پاوه هست
از شهرک ویمیر تشکر می کنم بخاطر مطلب بجا و درستشون و برای جناب پاوه ای که خود را دوستار پیامبر و ارزش های آن میدانند و…متاسفم با چنین لفظ حرف زدنش.
هرکس از دین تفسیری دارد . وبنده چون علم دینی ندارم نمی توانم در این مورداظهار نظر کنم ،که برگزاری جشن میلادیگانه منجی عالم بشریت بدعت حسنه است یا گناه . اما ظاهرا” ،برنامه های دینی مثل تلاوت قران ،ذکر ونام خدا در این نوع مراسم ها هست . وعلمای اسلام هرکدام به نحوی از دین تفسیرهایی دارند . وکسی نیست برنامه های دینی وواقعی اسلام را معرفی تا مردم دنبال رو آن عزیزان باشد . آقایان شیخ ،صوفی ،ماموستایان ،عالمان دینی هر کدام تفسیری از دین دارند ومردم نمی داند دنبال رو کدام یک از این عزیزیان باشد .
در جواب آقای یوسف.ر
این را بدانید که در دین مبین اسلام ولادت حضرت محمد (ص) عید نیست زیرا براساس حدیث نبوی، در اسلام فقط دو عید داریم عید قربان و عید فطر
باخسته نباشید خدمت مدیریت محترم آقای صالحی . بنده با نظر آقای جلال الدین موافقم که ما ارزشهای دینی و ومناسبت ها وشعائر دینی را نباید دست آویز مانور دنیایی ,تبلیغات شخصی و از همه مهمتر مال و مکنت و ثروت خود را به رخ دیگران بکشیم . اما یک نکته قابل توجه در این بین هست که ما نباید خیلی از کارهای مهم دینی و اجتماعی و اعتقادی را را به بد برگزار نمودن عده ای و یا بانحراف کشدن آن توسط بعضی افراد ضعیف الایمان تعطیل و مطرود بنمائیم . ما به فکر درست انجام دادن امور دینی ,درست برگزار نمودن اعیاد مذهبی و بدنبال زدودن غبار تملق و ریا و فخر فروشی و اعمال غیر شرعی در مناسبت های دینی باشیم و بعد آنها را برگزار و تقویت و اکنده از اخلاص و معنویت و تعلق خاطر به خدا و رسولش نماییم مثل برگزاری عید ولادت حضرت رسول (ص) .
لولاك لما خلقت الافلاك
اگر بخاطر تو نبود يا محمد هيچ چيزى را نمى آفريدم،حديث قدسى.
احترام به آستان فخر كائنات و سالياد تولد اين محبوب پروردگار براى ما افتخارى عظيم است. اما اگر اين مراسمات با تجملات دنيوى همراه باشد نه تنها مقبول پروردگار نيست بلكه روح پيامبر هم با آن شاد نخواهد شد. متأسفانه تولد پيامبر بزرگوار ما و گرفتن مراسم مربوط به اين روز مبارك چند ساليست بيشتر به يك مانور تبليغاتى مبدل شده است. در مراسم قانع ترين و ساده زيست ترين انسان،شوربختانه ملك و مال به رخ ديگران كشيده ميشود و زنان و مردان ديارمان با پوشيدن لباسهاى آنچنانى و زياده روى و افراط و ريخت و پاش اصل ساده زيستى را به چالش كشيده اند.
بنظر من اجراى يك سنت پيامبر عزيز هزاربار بيشتر از يك مراسم از اين دستها اجرش بيشتر است. راه و روش پيامبر و سيره وى براى ما اصل است نه چكامه سرائى و دفزنى و شعرخوانى،زمانى روح پيامبر ما خوشنود خواهد شد كه مسلمانان روشهاى زندگى آن بزرگوار را سرلوحه قرار دهند.
در جواب کاربر گرامی به نام جلال الدین بایستی عرض نمایم لطفاً به نظر آقا یا خانم شهرک ویمیر نگاهی بیاندازید.
در بزرگی پیامبر، ختم المرسلین بودن او، فخر کاینات بودنش و … هیچ شکی نیست اما نکته اینجاست که کجای همان دینی که این چنین به مدح پیامبر بزرگش پرداخته، آمده است که برای او جشن تولد بگیرید؟
در متن دینی بررسی فرمایید خواهید دید که
بزرگان دینی ما در سده های پیشین از خلفای راشدین گرفته تا اصحاب کرام، تابعین، امامان اهل سنت و جماعت (علیهم السلام) هیچکدام به این امر مبادرت ننمودند و حتی آن را توصیه هم ننمودند.
بلکه به جای برگزاری این مراسم، بارها و بارها فرمودند که منش و رفتار این بزرگمرد تاریخ (حضرت نبی اکرم) را سرمشق زندگی قرار دهید و از ایشان پیروی نمایید.
جشن تولد نیست جشن یادآوری فرمایشات ایشان و جشن سرفرازی انسان از جهل و خرافه و رستگاری است. چرا تا حد یک جشن تولد کاهش میدی!
بهانه ما هم در منطقه همین ماه مولود است که بی حاشیه برگزار کنیم شما هم حاشیه می سازید؟
این گفتار را حاوی بسیار نکات ریز و قابل تامل یافتم که معلوم است برای جمع آوری آن وقت و اندیشه زیادی صرف شده است مثلا اقای یوسفی در بندی گفته الدین النصیحه “حدیث نبوی” وگفته اند که در یک قاعده منطقی وقتی جزء یا ازجزاء در مطبی صحیح و مشروع بلشد کل مطلب صحیح و مشروع است . یک مراسم بنام مولودی فخر عالم وقتی مشتمل بر نصیحت دینی ,تلاوت قرآن , وصف صفات و سجایای اخلاقی و تبلیغی رسول گفته میشود کجای آن ناصحیح و مردود و بدعتی است که انجام دهنده آن مستوجب عذاب و غوطه ور در ضلالت و گمراهی !!!
خیلی مقاله جالبی بود ممنون از اقای یوسفی
فضیلت برخی از مناسبت ها، اعیاد و … در نزد دین مبین اسلام بسیار بالاتر از جشن مولودی است
اما متاسفانه در شهر ما وضعیتی درست شده است که مولودی، و مولودی گرفتن شبیه یک فریضه شده در حالی که در دین و شرع مقدس اصلاً جایگاهی ندارد (تا آنجایی که بنده از یزرگان دینی پرسیده ام)
مناسبت های اصلی در دین ما مثلاً ماه مبارک رمضان است
آیا تا بحال مراسمی در خور منزلت آن مثلاً در بزرگترین مسجد شهر برگزار کرده ایم؟!
اعیاد مهم و مورد تاکید دین مان اعیاد فطر و قربان است که با اقدامات خود باعث شده ایم که مراسماتی که در سالهای گذشته برای انها برگزار می شد امروز به دلایل مختلف از جمله اختلاف در افق و … دیگر آن شور و شعف گذشته را نداشته باشد.
آیا بهتر نیست متولیان امر به جای برگزاری جشن مولود، مناسبت های اصلی را جشن بگیرند و مراسمات سالیانه را در آن مناسبت ها برگزار نمایند؟
بر حضرت محمد صلوات
از اقای صالحی انتظار نداشتیم چنین نظر های الکی را درج نهد بابا جم کنید تو واسه فرزند و همسرت تولد میگیری صدها هزار خرج میکنی حالا واسه پیامبر میگید حرامه نمی دان ………..
با سلام
به نظر من احترام گذاشتن به پیامبر صلی الله علیه و سلم و شکر نمودن داشتن پیامبری بزرگوار همچون ایشان بوسیله پیروی واقعی و راستین از افعال و اقوال ایشان است ، همان کاری که اصحاب و تابعین انجام دادند.
آیا ما هیچ روایت صحیح و صریحی داریم که باید برای پیامبر صلی الله علیه وسلم مولودی بگیریم؟
آیا اصحاب این کار را کرده اند؟
آیا ما روایت صحیحی داریم که امامان بزرگواری همچون امام شافعی امام احمد امام مالک امام ابو حنیفه برای پیامبر صلی الله علیه و سلم جشن تولد گرفته باشند؟
اگر روایت صحیح و صریحی نداریم و نیز اصحاب و ائمه این کار را انجام نداده اند، پس چرا ما باید این کار انجام دهیم؟
منم با نظر شهرک ویمیر موافقم بنظر من این بدعت کمکی به ادامه راه پیامبر بزرگوار (ص) و تقویت ایمان نمی کنه .
ضمن در خواست از کلیه کاربران به جهت فرستادن صلوات بر پیامبر گرامیمان(ص)
در جواب مطلبتان سوالات و انتقادات زیادی دارم که پرداختن به انها مجال بیشتری می خواهد و در یک نظر نمی گنجد
اما در اینجا فقط به یک نکته اشاره میکنم
این که مدح پیامبر کار پسندیده ای است صحیح
اینکه پیامبر بسیار بلند مرتبه و قابل تکریم است صحیح
اینکه نزد خداوند عزیز است و حتی بهانه خلقت صحیح
اینکه شافع امت است در روز جزا صحیح
اما چرا اصحاب و تابعین در صدر اسلام در سالهای بعد از فوت این بزرگوار برای او جشن مولودی نگرفتند ایا بنده و جنابعالی عقل, اخلاص, تقوا, توحید, و . چ مان از خلفای راشدین بیشتر است که انها این جشن تولد را نگرفتند اما ما میگیریم؟!
ضمنا تمثیلی که اوردید و مولودی را با حج در ایات و فرموده ها مقایسه کردید و براساس ان نتیجه هم گرفتید خیلی درست بنظر نمیرسد حج که فریضه الهی است و مستقیما در قران کریم بر ان تاکید شده کجا و جشن تولد پیامبر اکرم یا همان مولودی شما کجا …..
همانجا که می فرماید ان الله و الملائکه یصلون علی النبی یا ایهالذین آمنوا صلوا علیه و سلموا تسلیما