پایگاه خبری تحلیلی سلام پاوه : در ادامه یادداشتهای هفتگی دکتر صفر ولدبیگی از معلمان خلاق آموزشگاه های پاوه وی در تازه ترین یادداشت اش تحت عنوان«ملاک دانش آموز برتر؛ نمره بالا یا منش والا؟» به نقش  مهارتهای اجتماعی و سواد زندگی در تعیین دانش آموزتر برتر اشاره دارد.

ماههای دی و خرداد ایامی پر مشغله و استرس زا برای دانش آموزان،خانواده ها،و مدارس است.از قدیم الایام تا بحال در مدارس ما ملاک و میزان یک دانش آموز برتر و موفق کسب نمرات بالا بوده و می باشد. هر دانش آموزی که کارنامه رنگینتری کسب نماید،نزد دبیران،مدرسه، نظام آموزشی،خانواده و نهایتا جامعه ما دانش آموزیست نمونه و ممتاز وقابل تحسین که به تصورمان آینده بهتری نیز در انتظارش میباشد. ولاجرم دانش آموزی که نتواند نمرات ٢٠ و ١٩ بیشتری به چنگ آورد نه شایسته تقدیرست، نه موفق و فردایش تیره و تار.

در کلاسهای درسم ده ها دانش آموز حضور دارند که نمراتشان همه بیست و جزء شاگرد اول و دوم کلاسند و هر ماه و سال بالای سکوها موردتقدیر قرار گرفته و جوایزی دریافت می دارند. اما و ایکاش همه این دانش آموزان تحسین شده، در آزمون مهارتهای اجتماعی و سواد زندگی هم میتونستند نمره قبولی کسب نمایند.

 با تاکید می گویم همه نه، ولی برخی از این دانش آموزان بیست گرفته با آنکه در مقطع دبیرستانند از درست بستن بند کفشهایشان،مسواک زدن دندانهایشان،شانه زدن موهایشان،اتوزدن پیراهنشان، زیبایی و تناسب پوششان ،آداب معاشرت و تعامل با همکلاسی ها و معلمانشان و….عاجزند و به عبارتی دیگر در آزمون این مباحث قطعا تجدید می شوند.

 از سوی دیگر برخی از آن دانش آموزانی که کارنامه رنگین و معدل بالایی ندارند و از نظر ما معلمان، اولیا و جامعه دانش آموزی ضعیف و هیچگاه تقدیر و تحسین شده ما نبوده اند اتفاقا بسیار مرتب و منظم،آراسته و خوش پوش و خوش مشرب و ماهر در بسیاری از افعال و اعمال زندگی عملیند. به عبارتی گرچه این دانش آموزان تجدید سواد مدرسه ایند اما واقعا ممتاز و نمونه درسواد زندگیند.

امیدوارم اشتباه قضاوت ننموده باشم اما تجربیات چندین ساله آموزگاریم بیشتر اوقات ثابت نموده از قضا همین شاگردان معمولی و از نظر ما ضعیف امروزی که مورد غفلت ونکوهش ما هستند در فردای جامعه از همین شاگردان ممتاز و مورد تحسینمان بیشتر و بهتر در خدمت نیازهای واقعی اجتماع و شهر خویش هستند.

پس ضروریست بار دگر ما معلمان و شما اولیاء به شاگردان و فرزندانمان جوری دیگر بنگریم و میزان و معیار ممتاز و موفق بودن تنها کسب نمرات بالا نباشد.بدرود تا هفته دگر و یادداشتی دگر