پایگاه خبری تحلیلی سلام پاوه: ادامه ی اشغالگری و گذشت 28 روز از نسل کشی مردم غزه در برابر دیدگان جهانیان با فرماندهی و مدیریت آمریکا و بازیگریِ فرزند نامشروعش(رژیم صهیونیستی) و همراهی و حمایت آشکار متحدان غربی اش، دلِ هر انسان آزاده و عدالت طلبی را به شدت جریحه دار کرده است. در این بین موضع گیریِ سازمان كنفرانس اسلامي، اتحاديه عرب، شوراي همكاري خليج فارس و اکثریت مطلقِ کشورهایِ اسلامی ( عربی و غیر عربی) در قبال این نسل کشی، هر روز و هر لحظه نمک بر این زخم عمیق و جانکاه می پاشد.

يادداشت ذيل بيان چند نكته اي است در رابطه با موضعگيري اين سازمانها و كشورها:

1ـ در بيانيه پاياني چهاردهمین نشست سران سازمان كنفرانس اسلامی موسوم به «نشست مکه« كه در ۳۱ مه ۲۰۱۹ ( 10 خرداد 1398 )برگزار شد، بر محوریت قضیه فلسطین، قدس و حمایت همه‌جانبه از مردم فلسطین تأکید شد. اما پس از نسل كشي ددمنشانه رژيم صهيونيستي در غزه مي بينيم كه اين سازمان در عرصه ي بين المللي و منطقه اي كمترين تحركي جهت توقف اين جنايت و نسل كشي انجام نداده است. اين سازمان حتي از محكوم كردن لفظيِ رژيم اشغالگر صهيونيستي، نسل كشي مردم غزه؛ و لزوم توقف فوري جنايت رژيم صهيونيستي و قائل شدنِ حق دفاع براي فلسطيني ها خودداري كرده است.

2ـ اتحاديه عرب هم، در برابر جنايات جنگي و انساني رژيم صهيونيستي در غزه سكوت مرگباري اتخاذ كرده و به لفاظي و رجز خواني اكتفا كرده است. اين اتحاديه نيز حتي از محكوم كردن لفظيِ رژيم اشغالگر صهيونيستي، نسل كشي مردم غزه؛ و لزوم توقف فوري جنايت رژيم صهيونيستي و قائل شدن حق دفاع براي فلسطيني ها خودداري كرده است.

3ـ سازمان همكاري كشورهاي خليج فارس نيز حال و وضعي بهتر از دو اتحاديه و سازمان قبلي ندارد.واقعيت تلخ و انكار ناپذير اين است كه متاسفانه « سازمان كنفرانس اسلامي»« اتحاديه ي جهان عرب» و « شوراي همكاري خليج فارس» جز يدك كشيدنِ نامي بزگ، هيچ گونه نقش و تاثيرگذاري در دنياي واقعي ندارند؛ و نسل كشي در غزه و سكوت شرم آور و خفت بارِ آنها، كوبيدن آخرين ميخ به تابوت آنهاست.

4ـ حكام غالبِ اين ممالك، ديكتاتور بوده يا از طريق كودتا به قدرت رسيده اند و يا انقلابِ مردم را مصدره كرده اند؛ و اكنون نيز با حمايت و پشتيبانيِ غرب يا گاهي شرق، بر سرير قدرت باقي مانده اند.

5ـ اكثريت حكام ممالك اسلامي (عرب وغير عرب ) نسبت به مردم خود ظالم، سفاک و خونریز بوده و در میان ملت خود جایگاه و پایگاهی نداشته و به شدت منفور مي باشند. اثري از آزادي، عدالت، حقوق شهروندي و … در اين ممالك ديده نمي شود؛ و روزنامه، مجلات و رسانه هاي آزاد وجود ندارند و اگر هم موجود باشند، بلافاصله بسته خواهند شد. منتقدين و مخالفين تبعيد، زنداني و يا شكنجه كش و ترور مي شوند. سوريه، مصر، عربستان، امارات، تونس و…نمونه هاي واضحي از ظلم و خفقان و استبداد نسبت به ملت خود هستند.

6ـ هنوز هیچ کدام از اين كشورها جز ترکیه و ایران، به صورت رسمي و جدي اسرائيل را متجاوز نشناخته و محكوم نكرده اند؛ و حق دفاع از خود در برابر رژيم اشغالگر صهيونيستي را براي ملت فلسطين قائل نشده اند. البته به نظر مي رسد موضع گيري دير هنگام تركيه ـ پس از 18 روز از تجاوز رژيم صهيونيستي به غزه ـ و همچنين عدم تحرك ديپلماتيك و اقدامي جدي در زمينه ي توقف اين جنايت و… بيش از اينكه در حمايت از مردم مظلوم فلسطين باشد، در ارتباط با كسب محبوبيت حزب حاكم در داخل و در راستاي كسب آراي عمومي در انتخابات پيش روي تركيه باشد.

7ـ هيچ كدام از اين كشورها و همچنين محمود عباس رئيس تشكيلات خودگردان فلسطين، حتي به صورت كلامي نيز حاضر نشده كه رژيم صهيونيستي را غاصب، اشغالگر و عامل اصلي جنگ معرفي كرده؛ و حق مشروع فلسطيني ها را بنابر آيات، احاديث و تمام قوانين بين المللي جهت مبارزه با اشغالگر و دفاع از خود محفوظ بدانند. هنوز هيچ كدام (جز دو كشور مذكور) حاضر نشده اند عمليات حماس را دفاع مشروع و اين حركت را گروهي مشروع كه مشغول مقاومت در برابر اشغالگري و دفاع از حقوق مشروع فلسطيني هاست معرفي كنند.

8ـ هیچ کدام از اين كشورها پس از 28 روز از آغاز نسل كشي مردم غزه، حتی حاضر به احضار سفیر رژیم صهیونیستی نشده اند، چه رسد به این که آن را اخراج کنند؛ يا سفيران خود را از اين كشور فراخوانند. البته به نظر مي رسد كه اخراج ( يا تركِ) دير هنگام سفير رژيم صهيونيستي از اردن و بحرين در چند روز اخير، بيشتر حركتي نمادين باشد تا اقدامي جدي و موثر.

9ـ تعدادي از اين كشورها از جمله مصر، عربستان، امارات متحده ي عربي و تشكيلات خودگردان فلسطين نيز طبق توافق هاي مخفيانه، خواهان حذف حماس و ادامه ي حملات رژيم صهيونيستي به غزه هستند؛ و اگر به صورت لفظي تجاوز و كشتار مردم مظلوم غزه توسط رژيم صهيونيستي را محكوم مي كنند؛ فقط و فقط جهت ارضاي افكار عمومي است.

10ـ تاكنون هيچ كدام از اين سازمان ها و كشورها نسبت به حمايت همه جانبه نظامي، تسليحاتي، اقتصادي و سياسي آمريكا و متحدان غربي اش از رژيم صهيونيستي و ممانعت اين كشوراز تصويب قطعنامه هاي شوراي امنيت در دفاع از ملت مظلوم فلسطين و جلوگيري از توقف جنگ و ارسال كمك هاي بشردوستانه به غزه و…كمترين اعتراضي نكرده و همچنان در صف دست بوسي و نوكران سينه چاك آن قرار دارند.

11ـ اين كشورها چنان خوار و زبون شده اند، كه با عادي سازي روابط خود با رژيم صهيونيستي و يا در صف عادي سازي قرار گرفتن، به اشغالگري، ظلم و ستم، اخراج و آوارگي ميليون ها فلسطيني ها و هزاران جرم و جنايت ديگر مشروعيت بخشيده؛ و حقوق فلسطيني ها را ناديده گرفته و پايمال مي كنند؛ هرچند از نظر حقوقي، اخلاقي و قوانين بين المللي اعتراف اين حكومت هاي زبونِ دست نشانده به موجوديت رژيم صهيونيستي، كمترين حقي براي آن ايجاد نخواهد كرد؛ و به منزله ي پايان بخشيدن به حقوق مشروع فلسطيني ها نيست.

12ـ شبكه الجزیره يِ قطر به تنهايي به اندازه تمام جهان در بازتاب اشغالگري، نسل كشي وحشيانه و مظلوميت ملت يتيم و تنهاي فلسطين ( به خصوص غزه) نقش داشته و دارد. به راستي در چنين فضاي مسموم و خفقان آوري گزارش و اخبارهاي دقيق و لحظه به لحظه از توحش رژيم صهيونيستي، عمق فاجعه و نسل كشي مردم غزه بسان نيلوفري در مرداب دنيايِ متمدن! امروز مي باشد.

13ـ اگر اين تجاوز همه جانبه رژيم صهيونيستي، آمريكا و متحدان غربي اش به اشغال غزه و نسل كشي فلسطيني ها وحذف حماس نيز منجر شود؛ قطعا تفكر مقاومت از بين نخواهد رفت؛ و روزي دوباره جوانه خواهد زد. در چنين فضايي و جهاني، هيچ تضميني نيست كه فردا لبنان، اردن، سوريه و…نيز در برابر ديدگان جهانيان مود تجاوز قرار نگيرند؛ و قطعا هيچ كدام از اين حكام دست نشانده يا سازمان هاي مترسك نما ياراي محكوميت آن تجاوز و نسل كشي ناشي از آن را نيز نخواهند داشت؛ چه رسد به حمايت از آن ها.

14ـ با دیدن وضعیت ملت مظلوم، استوار و مومن غزه و مجاهدان شجاع حماس و سایر گروههای مقاومت به یاد این نیایش زیبای دکتر شریعتی می افتم که گويي وصف حال حماس و ملت غزه است كه می گوید: « خدایا! همواره، تو را سپاس می گزارم که هرچه در راه تو و در راه پیام تو، پیشتر می روم و بیشتر رنج می برم، آنها که باید مرا بنوازند، می زنند؛ آنها که باید همگامم باشند، سد راهم می شوند؛ آنها که باید حق شناسی کنند، حق کشی می کنند؛ آنها که باید دستم را بفشارند، سیلی می زنند؛ آنها که باید در برابر دشمن دفاع کنند، پیش از دشمن حمله می کنند؛ و آنها که باید در برابر سمپاشی های بیگانه، ستایشم کنند، تقویتم کنند، امیدوارم کنند و تبرئه ام کنند؛ سرزنشم می کنند، تضعیفم می کنند، نومیدم می کنند، متهمم می کنند؛ تا در راه تو از تنها پایگاهی که چشم یاری ای دارم و پاداشی، نومید شوم، چشم ببندم، رانده شوم… تا تنها امیدم تو شود، چشمِ انتظارم تنها به روی تو بازماند، تنها از تو یاری طلبم، تنها از تو پاداش گیرم…»1

ملت غزه و مجاهدين فلسطيني اين سازمانها و حكام ذليل و دست نشانده را ديده اند كه از طريق سخنگويشان با صداي رسا فرياد مي زند: « انه لجهاد، نصر او استشهاد »

1ـ یایش، د شریعتی، انتشارات سپیده باوران، چاپ اول 1390، ص 110