به گزارش سلام پاوه : دکتر برهان ولدبیگی از فعالان محیط زیست و حوزه گردشگری و یکی از گزینه های اصلی تصدی شهرداری پاوه در آغاز دور پنجم شورای اسلامی روز جمعه در گفتگویی مجازی در گروه تلگرامی هم اندیشی پاوه شار در مصاحبه ای چالشی با مهندس نظام سلیمانی از دیگر فعالان فرهنگی و مجازی شهرستان پاوه پیرامون شورای پنجم و عملکرد آنها به بحث و تبادل نظر پرداخت.

دکتر برهان ولدبیگی سطح انتظارش از شورای پنجم شهر پاوه را کمتر از ده درصد می داند وی معتقد است شهرداری قبل از آن و مهمتر از آنکه،یک “فرصت و یک پرستیژ شغلی” باشد ،انجام یک “وظیفه اجتماعی شهروندی”است. دکتر ولدبیگی می گوید شهردار سفارشی نمی تواند دستاورد مطلوبی داشته باشد.

سؤال اول:شورای پنجم پاوه در یک اقدام جالب توجه فراخوان ارائه برنامه برای تصدی شهرداری پاوه صادر کرد جنابعالی از جمله کسانی بودید که در این پروسه وارد شدید و برنامه ارائه نمودید و با اکثریت آرای اعضای شورای شهر به عنوان شهردار انتخاب شدید…از انگیزه های جنابعالی برای شرکت در این پروسه بفرمایید…. فارغ از نتیجه این پروسه انتخاب شهردار با ارائه برنامه توسط شورای پنجم را چگونه ارزیابی می کنید…

دکتر برهان ولدبیگی : با سلام و ضمن سپاس از جناب مهندس “نظام” برای فراهم آوردن مقدمات و زمینه این گفتگو که در واقع نوعی نگاه به یک “رویداد تاریخی” است. اما در پاسخ به اولین سوال ، ابتداء لازم می دانم اشاره نمایم که اقدام “شورای منتخب پاوه در دوره پنجم” برای دادن چنین فراخوانی ، با توجه به مباحث “قبل از انتخابات” و “دوران تبلیغات انتخاباتی”، چندان غیر قابل انتظار نبود. من به شخصه به بسیاری از کاندیدهای آن دوره پیشنهاد تشکیل یک ائتلاف ۵ یا ۷ نفره حول یک “برنامه مدون و مصوب “را داده بودم که حتی”شخص مورد نظر برای تصدی پست شهردار” در آن رسما اعلام شده باشد.اما انگیزه من برای پاسخ مثبت به فراخوان “اعضای شورای پنجم” چندین دلیل داشت که می توانم به برخی از آنها اشاره نمایم:احساس “مسئولیت شهروندی و شغلی”،زیرا به عنوان یک شهروند وظیفه من است تا در برابر مشکلات محیط زندگی خود بی تفاوت و لاقید نبوده و در حد توان و بضاعت خود برای رفع این مشکلات تلاش نمایم.علاوه براین،به عنوان یک پزشک مسئولیت دارم تا برای”حفظ سلامت روانی و جسمی” شهروندان و نیز کاستن از بار استرس های روزانه زندگی آنها و فراهم آوردن محیطی سالم،با نشاط و شاداب،تلاش نمایم.بنظر من در هر شهری،نهاد شهرداری بطور عام و شخص شهردار بطور خاص، نقشی مهم و چشمگیر در “تامین،حفظ و ارتقای سلامت شهروندان و محیط زندگی آنها” دارد.

من طی چند دهه زندگی در محدوده شهرستان پاوه(بویژه شهر پاوه )به این نتیجه رسیده ام که مدیریت های شهری(بویژه شهرداری) هیچ برنامه منسجم و مدونی برای اداره شهر به سبک جدید و برمبنای “اصول توسعه پایدار” نداشته و عموما مشغول به “گذران باری باری جهت”میباشند. “برنامه محور کردن اداره شهر پاوه ” یکی از آرزوهای من بوده و هست.

استقبال از اقدام “کم سابقه” شورای پنجم شهر پاوه دایر بر دادن فراخوان برای انتخاب شهردار از میان گزینه های متعدد و در همانحال با برنامه که بنظر من نوعی “بدعت خوب” بود.متاسفانه بعد از شروع فعالیت “شوراهای شهر و روستا” در اواخر دهه هفتاد خورشیدی تا کنون،انتخاب شهردار یا دهیار توسط شوراها،عموما بر اساس سفارش،لابیگری و حتی مداخلات برخی اشخاص و نهادها انجام شده است که عموما دستاورد و نتایج مناسب و مطلوبی به همراه نداشته است. چنین اقدامی نیاز به حمایت داشت تا به عنوان یک رویه و سنت تثبیت شود.اتفاقا این اقدام “شورای پنجم پاوه”،با استقبال گرم بسیاری از شهروندان و حتی اعضای شوراهای شهرهای همجوار روبرو شد. بدون شک اگر نتیجه این فراخوان عملا به ثمر می نشست(که متاسفانه چنین نشد )، می توانست به یک الگو در سطح استان و حتی ایران تبدیل شود.

بنظر اینجانب و با توجه به تجارب تاریخی در کشور ایران، بهتر است که “انتخاب شهردار” فارغ از دسته بندی ها سیاسی بوده و به نوعی بیانگر “قدرتمندی جامعه مدنی” باشد.من خودم را شخصا عضوی از “جامعه مدنی” منطقه اورامان و فارغ از دسته بندی های سیاسی “پرو حاکمیت” یا “اپوزیسیون”آن می دانستم. هنوز هم بر این باورم که چنین انتخابی میتواند به”توسعه پایدار شهر پاوه” کمک بسیاری بنماید.

سوال دوم:جنابعالی به عنوان شهردار منتخب شورای پنجم معرفی شدید ، این انتخاب با استقبال بسیار زیادی در سطح شهر و منطقه مواجه شد و امید فراوانی ایجاد کرد ، اما به ناگاه پس از ۳۵ روز از این انتخاب ، ” استعفا ” کردید !؟بسیاری معتقدند جنابعالی عجله کردید به عنوان مثال ، تایید حکم مهندس آرش رضایی شهردار سابق کرمانشاه حدود سه ماه به طول انجامید ایشان از این فرصت برای آمادگی جهت تصدی مسئولیت جدید استفاده کردند ….جناب آقای دکتر فکر نمی کنید عجله کردید و بهتر بود صبر میکردید و منتظر نتیجه تایید حکم می ماندید ؟

دکتر برهان ولدبیگی : بعد از “فراخوان علنی شورا” و “اعلام کاندیداتوری”، من تا حدودی با تعجیل شروع به تدوین یک”برنامه ۱۱ بندی”متناسب با شرایط آنزمان شهر پاوه نمودم و در دو جلسه متناوب تلاش کردم ،آنرا برای اعضای شورا تشریح نمایم.احساس می کنم علیرغم انتقاد پنهان و آشکار از اعضای شورا برای”آن بدعت”،ارائه “برنامه و تشریح اش” توانست کمک قابل توجهی به تقویت موضع شورا بنماید. راست اش من در آغاز اطمینان حدود ۵۰ درصدی به انتخاب خودم توسط مجموعه شورا داشتم،اما بعد از تحولات فوق درصد این اطمینان بیشتر شد.بعد از”تصمیم تاریخی” اعضای “شورای پنجم پاوه ” دایر بر گزینش شخص اینجانب به عنوان “گزینه منتخب”، من با صدور سپاس نامه ای به تاریخ ۲۵ مرداد ۱۳۹۶چنین نوشتم:

از حسن نظر و اعتماد اعضای “شورای منتخب پنجم شهر پاوه” به اینجانب، سپاسگزارم و امیدوارم که بتوانیم در کنار هم و با همفکری ،همکاری و همراهی هم ، گام های جدی به سمت “هدفی واحد” یعنی استقرار”شهری پایدار” برای زندگی شرافتمندانه همه شهروندان ،برداریم.”شهری” که زندگی و سکونت در آن و مسافرت و آمدن به آنجا مایه افتخار و تشخّص باشد،شهری که ،سلامت”،ایمنی و امنیت فردی و جمعی” در آن موج بزند، شهری که “آلودگی فکری”، “دیداری” و … از آن رخت بربندد، شهری که “تکدی گری” در آن به پدیده نامانوسی بدل شود و در یک کلام شهری فاضل، فاخر زیبا ، محبوب ، ایمن و دارای شهروندانی مقید و ملتزم به رعایت”حقوق و تکالیف شهروندی”.استقرار این شهر با مشارکت داوطلبانه همه اقشار جمعیتی و صنفی قطعا و بدون شک دور از دسترس و ناممکن نیست.

به باور من “پست شهرداری” قبل از آن و مهمتر از آنکه،یک “فرصت و یک پرستیژ شغلی” باشد ،انجام یک “وظیفه اجتماعی شهروندی”است.بنابراین معتقدم که همه شهروندان لازم است تا در انجام این”وظیفه” به نوعی و در حد توان و تخصص خود ، “یار و یاور شهردار و اعضای شورا ” باشند.هدف من در این پست آن است تا در نهایت “شهر پاوه” را به همت و مشارکت داوطلبانه همه شهروندان و همه دستگاهها و ادارات دخیل در “مدیریت شهری” به سوی تبدیل شدن به یک “شهر پایدار و نمونه “سوق دهم .بنظر من مقدمه و زمینه اولیه دستیابی به “این هدف”،آن است تا دستگاه اصلی متولی(شهرداری پاوه)از خودش شروع کند. مدیران ،کارکنان و کارگران شهرداری پاوه باید در سطح شهر و از هر نظر ، برای دیگران”الگو و نمونه” باشند. ساختمان های اداری و خدماتی و فرهنگی شهرداری پاوه نیز باید از منظر “استحکام” ، “ایمنی “، “بهداشت” و “زیبایی” برای بقیه ساختمان های مسکونی و اداری و.. نمونه باشند.
اما درخصوص“انصراف معترضانه” اینجانب لازم می دانم به چند نکته اشاره نمایم:طبق نص صریح قانون ، بعد از انتخاب شهردار توسط اعضای شورای شهر ،استاندار یا وزیر کشور موظف است حداکثر تا ۱۰ روز نظر خود دایر بر قبول یا رد گزینه شورای شهر اعلام نماید.اگر استاندار در این مهلت قانونی پاسخ نداد ، “شهردار منتخب شورای یک شهر” رسما و قانونا “شهردار آن شهر” میباشد. با توجه به‌ گذشت بیش از ۳۵ روز از ارسال نامه شورای شهر پاوه به استاندار کرمانشاه و عدم پاسخ قانونی استاندار ، طبق مفاد “قانون انتخاب شهردار”،من “شهردار قانونی پاوه” بودم.
بنظر من لاقیدی مقامات وزارت کشور نسبت به مصوبات شوراها و از آن بدتر سکوت توام با تایید اعضای شوراها در برابر قانون شکنی های مقامات وزارت کشور ، در طول زمان، باعث شده است تا رسالت تاریخی و قانونی شوراها(آنطور که در قانون اساسی درج شده است) بی اهمیت شده و وزن و جایگاه آنها روز به روز و دوره به دوره رو به کاهش بگذارد.
من در دو جلسه متوالی با اعضای “شورای پنجم پاوه”، به این لاقیدی استاندار وقت کرمانشاه اشاره نموده و خواستار واکنش قانونی اعضای شورا و صدور اطلاعیه دال بر شهردار بودن گزینه منتخب خودشان شدم، که متاسفانه و برخلاف انتظار خودم ، آن شجاعت لازم برای چنین اقدامی را در اعضای شورا نیافتم.
گرچه آنها دلایلی همچون “عدم پاسخ گویی استاندار به نامه شورای فلان یا بهمان شهر را ملاک قرار می دادند، اما “لاقیدی و تخلف واضح” نسبت به اجرای قانون(آنهم توسط بالاترین مرجع اجرایی در سطح استان و در اولین گام )نیز برای من قابل قبول نبود. بهمین دلیل من”استعفای اعتراضی” را انتخاب نمودم و در آن چنین نوشتم :
هویت و سابقه اینجانب برای همه شهروندان و همه دستگاههای دولتی و حاکمیتی در شهر پاوه کاملا روشن و بدون ابهام بوده و نیازی به “بررسی های میکروسکوپی” آنچنانی ندارد.این”تاخیر” به هر دلیلی باشد نوعی بی اعتنایی به “اقتدارقانونی” شورا است و اعضای شورا حق دارند تا نسبت به” فعل خلاف قانون” هرکس و نهادی اعتراض نمایند.
من به عنوان یک “شهروند قانون مدار” و به عنوان”شهردار منتخب شورای شهر پاوه” حق خود میدانم تا به این “تاخیر خلاف قانون” اعتراض نموده و اعلام نمایم که
اولین شرط برای کار در چهارچوب قانون،التزام همه(بدون هیچ تبعیضی) به اجرای قانون مصوب میباشد. بنظرم قبول این “خلاف قانون “(به هر دلیلی )از جانب شورای اسلامی شهر پاوه ،منجر به نوعی زمینه سازی برای قبول”خلاف قانون های بعدی” خواهد شد و به “اعتبار و اقتدار” آن لطمه زده و بتدریج موجب “سلب اعتماد موکلان” نیز خواهد شد.
در پاسخ به این فعل“خلاف قانون استانداری کرمانشاه” و “سکوت و عدم اعتراض رسمی و به موقع شورای اسلامی شهر پاوه” در برابر آن،اینجانب به عنوان یک شهروند قانون مدار ،از تاریخ نگارش این اطلاعیه، “انصراف” خود را از “تصدی پست شهرداری پاوه” اعلام می نمایم. لازم است یادآوری نمایم که این به معنی “بی تفاوتی و بی توجهی” نسبت به مشکلات موجود در محیط زندگی اجتماعی(ازجمله مشکلات مرتبط به “سلامت جسم و جان شهروندان”) نبوده و بلکه برعکس نوعی تلاش برای حل این مشکلات (از جمله بی اعتنایی به اجرای قانون مصوب ،توسط هرکس و هر نهادی میباشد).

سوال سوم :در هر صورت جنابعالی در پروسه انتخاب شهردار ، برنامه ای یازده بندی ارائه کردید ، عده‌ای این برنامه را تا حد زیادی آرمانگرایانه می خوانند ، آیا فکر می کنید مثلاً در یک دوره چهار ساله می توانستید به اهداف این برنامه دست یابید ؟لطفا در این مورد این برنامه و لزوم ارائه برنامه برای شهردار توضیح بفرمایید ؟

دکتر برهان ولدبیگی : بله،این “برنامه ۱۱ بندی”حاصل یک بررسی اجمالی از وضعیت آنزمان شهر پاوه و مشکلات گریبانگیر شهروندان و محیط زندگی آنها بود. برخلاف ارزیابی عده ای، این برنامه نه فقط “آرمانگرایانه” نبود، بلکه یک برنامه “مینی مالیستی” بود که بنظر من حداکثر در ۴ سال مورد نظر قابل تحقق و اجراء بود. من بر این باورم که نه فقط شهردار بلکه هر مدیری در هر سطحی از مدیریت در کشور برای دستیابی به اهداف مورد نظر نیاز به برنامه از قبل مدون دارد.اتفاقا وجود برنامه میتواند “معیار و شاخص ارزیابی” خوبی برای هر مدیری و از جمله شهردار باشد. متاسفانه در ایران و بویژه منطقه ما، رسم بر آن است که فرد “مدیر” تلاش دارد تا به هر ترتیبی هست، پست مورد نظر را بدست آورد.بعد از مدتی تازه شروع به نق زدن می کند که بله “مدیر قبلی و وضعیت قبلی” چنین و چنان بوده و او قادر به رفع “خرابکاری ها و گندکاری های مدیر قبلی” نبوده و حداکثر تلاش خود را کرده تا به اصطلاح آن وضعیت نامناسب را بهبود ببخشد. متاسفانه این رویه در همه سطوح مدیریتی رایج بوده و می باشد. اما باید از چنین مدیرانی پرسید که چرا “وضعیت قبلی”را ارزیابی نکرده و چشم بسته، پست مدیریت را قبول کرده اند؟بنظر من چنین “دلایل”و توجیهاتی صرفا برای پوشاندن “ضعف مدیریت” و “فقدان برنامه کاری مدون و قابل سنجش”است.

سوال چهارم:چند دهه فعالیت مدنی از جنابعالی شخصیتی کاریزماتیک در منطقه اورامان ساخته است بدیهی است انتخاب شما به عنوان شهردار پاوه با استقبال و موجی از امید به آینده مواجه شد کسی که می توانست احتمالاً یک وفاق و همدلی در حرکت شهر به سوی رفع مشکلات ایجاد کند متاسفانه این امر مقدور نشد حال سوال من این است آیا دکتر برهان ولدبیگی یک استثنا است ؟فکر می‌کنید افراد دیگری با این ویژگی های مثبت جهت ایجاد امید در مدیریت شهری پاوه می توانند مطرح بشوند ؟اگر جواب شما مثبت است راه شناساندن و شناسایی و ظهور و بروز این افراد چیست ؟

دکتر برهان ولدبیگی : این البته ارزیابی شخص جنابعالی است و از نظر من نوعی ابراز لطف بیش از حد شما درحق من می باشد که جای سپاس دارد. بنظر من در جامعه ما چون اغلب صاحبان مشاغل و حرفه ها طبق روال استاندارد و روتین شغل خود انجام وظیفه نمی کنند ،اگر فردی یا مجموعه ای از افراد،بر این سیاق کار کنند، بسرعت در جامعه مورد توجه قرار می گیرند.مثلا اگر راننده یک تاکسی در حین رانندگی با موبایل صحبت نکند(که باید نکند) و جامعه از این موضوع با خبر شود یا یک نانوا در حین کار با پول تماس دستی نداشته(که باید نداشته باشد)،این افراد به سرعت و به نوعی مورد توجه عمومی قرار می گیرند.
وظیفه روتین یک پزشک در جامعه هم “پیشگیری قابل امکان” از امراض و هم “بکارگیری روش های درمانی موجود” برای علاج این بیماریها می باشد.اما متاسفانه در جامعه ما، اغلب مردم پزشکان را صرفا به عنوان “درمانگر” و “نسخه نویس” می شناسند و از آن بدتر هم خود پزشکان و حتی متولی تربیت پزشکان در ایران یعنی وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، این برداشت را عملا مورد پذیرش قرار داده اند. سیاست عملی این وزارتخانه تقریبا از چند دهه قبل تا کنون پیروی از اصل “درمان محوری” و نه اصل “سلامت محوری” بوده است.این سیاست موجب شده است تا “طبابت”عموما به سمت “تجارت” سوق پیدا کرده و “پزشک” نیز در جامعه به دید یک “تاجر” نگریسته شود.
من شخصا در طی حدود سی سال فعالیت در حوزه پزشکی تلاش نموده ام تا به همه وظایف یک پزشک از جمله “پیشگیری قابل امکان” و نیز “درمان توام با خودمراقبتی” توجه داشته باشم. شاید این نوع فعالیت من موجب شده است تا توجه شهروندان به شخص من بیشتر معطوف شود. اگر از این منظر نگاه شود شاید من به نوعی در منطقه “استثناء” باشم، زیرا و به راستی من تلاش نموده ام تا “طبابت” به “تجارت” و “طبیب” به “تاجر” تبدیل نشود و شان و منزلت پزشکی در جایگاه خود محفوظ بماند.البته سوء تفاهم نشود منظورم آن نیست که تجارت شغل کم اهمیت تری است یا تاجر نقش خوبی در جامعه ندارد،بلکه منظورم انتظاری است که جامعه از یک پزشک و از یک تاجر دارد. راست اش اگر بتوانیم شرایطی را فراهم کنیم تا هر کسی وظیفه یا وظایف روتین و ذاتی شغل خود را در حد تعریف شده و استاندارد خود رعایت کند، بنظرم خیلی از مشکلات اجتماعی ناشی از روابط نامناسب بین فردی حل و فصل می شوند و توانایی، ظرفیت و خلاقیت افراد در حوزه شغلی و حرفه ای بیشتر نمایان می شده و در واقع “استثناهای جامعه”به ” قاعده جامعه ” تبدیل خواهند شد. من چنین امیدی دارم .

سوال پنجم:انتخابات شورای ششم شورا نزدیک است کمتر از نه ماه زمان تا برگزاری این انتخابات باقی مانده است …جنابعالی نقش شورای شهر را در موفقیت و ناکامی مجموعه مدیریت شهری چگونه ارزیابی می کنید ؟ویژگی های یک شورای شهر موفق چیست ؟برای دستیابی به چنین شورایی که بتواند عامل و محور تغییر در مدیریت شهری پاوه باشد چه باید کرد ؟

دکتر برهان ولدبیگی :به باور من شوراهای شهر و روستا می توانند نقش برجسته ای در تحولات جامعه خود داشته باشند، هرچند که سابقه فعالیت این شوراها در ادوار گذشته،چندان امید بخش و تاثیرگذار نبوده است. متاسفانه اعضای شوراها بجای انجام “رسالت قانونی”خود،عموما گرفتار “باند بازی های سیاسی” رایج در کشور یا بنظر من”بیماری سیاست” گشته و عملا دچار افت فعالیت و گاها ناکارایی شده اند.
بنظر من”شورای موفق” آن شورایی است که :
●حداقل چند ماه قبل از انتخابات “برنامه کاری خود”(ازجمله شهردار منتخب خود) در انتخابات را تدوین نموده و در کارزار انتخاباتی،آنرا برای ارزیابی دراختیار رای دهندگان قرار دهد.
●این “برنامه” را نه بصورت فردی بلکه بصورت “گروهی” تدوین نماید.
●اجرا یا عدم اجرای برنامه را مبنا و شاخص خود برای موفقیت یا عدم توفیق خود قرار دهد.
●گزارش ادواری در اختیار موکلان خود قرار بدهد.
●بصورت مستمر از شهروندان ایده، پیشنهاد و نظر بخواهد،
●توان جلب مشارکت شهروندان در حل مشکلات مبتلا به شهر یا روستا را داشته باشد
●تلاش نماید تا شوراهای بخش، شهرستان، استان و شورایعالی استان ها را فعال و کارا بگرداند.
■اولین گام برای اثر بخش نمودن شورا آن است که عده ای همفکر و هم رای از هم اکنون‌اقدام به رایزنی و مشورت برای تدوین “برنامه کاری مشترک” را شروع نمایند.

سوال ششم:شورای پنجم شهر پاوه در آخرین سال کاری خویش قرار دارد شما به شورای پنجم را چگونه ارزیابی می کنید ؟آیا این شورا توانست به خواسته ها و انتظارات مردم پاسخ مناسبت بدهد ؟دلیل موفقیت یا ناکامی شورای پنجم را چه می بینید ؟

دکتر برهان ولدبیگی : گرچه من به عنوان یک شهروند، تا کنون گزارش مکتوب فعالیت های سه سال گذشته “شورای پنجم شهر پاوه”را مطالعه نکرده ام(البته اگر چنین سندی برای انتشار عمومی وجود داشته باشد)،اما راست اش انتظاراتم از دامنه فعالیت و نوع فعالیت این شورا کمتر از ۱۰٪ برآورد شده است. سوای انتخاب دو شهردار در طی این سه سال که به اعتراف ریاست کنونی شورای شهر پاوه ،هردو تحمیلی فرماندار وقت بوده اند و متاسفانه اعضای شورا فقط نقش یک “رای دهنده خنثی” را بازی کرده اند، در بقیه امور شهری مربوط به شورا ،اعضای شورای پنجم آن‌طور که باید و شاید تا این لحظه نتوانسته اند منطبق بر مطالبات موکلان و حتی خودشان ، در امور شهری ظاهر شوند.حقیقتا در آغاز شروع بکار شورای پنجم ،امید فراوانی به اثرگذاری این مجموعه وجود داشت،اما به مرور زمان، این امید به یاس و حتی سرخوردگی بدل شد.گرچه امیدوارم و برای اعضای شورا آرزوی سلامتی و موفقیت دارم، اما بنظر نمی رسد که اعضای این شورا با جناح بندی های موجود در بین خودشان بتوانند در طی یک سال باقیمانده از مسئولیت قانونی شان، “خودی نشان” بدهند و به اصطلاح “شق القمر” بکنند.

بنظر من مهمترین علل ناکامی شوراها از جمله “شورای پنجم شهر پاوه” عبارتند از :

●کم توجهی و حتی بی توجهی مجموعه دولت و حتی حاکمیت به “نهاد شورا” و اجرایی نمودن “اصول قانون اساسی” مرتبط به شوراها در کلیه سطوح مملکتی
●گرفتار شدن اعضای شورا به “بیماری سیاست ”
●نداشتن برنامه مدون و گرفتار شدن در روزمرگی
●عدم هماهنگی بین کلیه ادارات و نهادهای مسئول در مدیریت شهری و روستایی

سوال هفتم: نقش شهروندان را در جهت رفع مشکلات شهر و حرکت شهر به سوی پیشرفت و آبادانی چگونه ارزیابی می کنید در این زمینه چه اقداماتی باید انجام شوند ؟

دکتر برهان ولدبیگی :بنظر من بدون مشارکت و همراهی شهروندان (حتی با در اختیار داشتن بودجه کلان) امکان “توسعه پایدار شهری” ناممکن است.اما متاسفانه نه شوراها و نه شهرداری های ما (از جمله شورا و شهرداری شهر پاوه )تا کنون نتوانسته اند از توانمندی های شهروندان در رابطه با اداره شهر و فراهم‌آوری زمینه مشارکت آنان به نحو شایسته و بایسته استفاده کنند.
یکی از راههای مهم آن است که هر شهروندی با “حقوق و تکالیف” خود در محیط زندگی اش آگاه باشد.متاسفانه تاکنون سیستم آموزشی رسمی و غیررسمی ما(از جمله شهرداری ها) در همه سطوح در این باره تلاشی چشمگیر و تاثیرگذار از خود نشان نداده است. این یک “نقطه ضعف اساسی” است که باید در راه تقویت آن تلاش کرد. شورا و شهرداری با توجه به رسالت فرهنگی خود ،حتما باید در این وادی ورود کنند.
من در “برنامه ۱۱ بندی” خود برای تصدی پست شهرداری پاوه، پیشنهاد تشکیل”ستاد آموزش حقوق و تکالیف شهروندی در شهر پاوه “را مطرح نموده بوده و هنوز بر این باور هستم که باید چنین ستادی شروع به فعالیت کرده و مورد حمایت و توجه جدی شورا و شهرداری و سایر نهادهای مرتبط قرار گیرد.گرچه با پیگیری من و بعداز گذشت حدود سه سال ،بلاخره تشکیل این ستاد در پاوه توسط شهرداری محقق گردید، اما بدلایلی که شاید ذکر آنها در اینجا لازم نباشد، آنطور که باید و شاید نتوانست ادامه کار بدهد.
بنظر من همه شهروندان باید در کلاس های این “ستاد” شرکت کرده و گواهی گذراندن یک دوره حداقل ۱۰ ساعته توام با موفقیت را دریافت نمایند. به باور من شرکت در “اولین دوره” و نیز “دوره های بازآموزی” برای همه شهروندان ساکن شهر از جمله مقامات دولتی باید به یک قانون مصوب تبدیل شود.

سخن آخر: من هم از جنابعالی بابت فراهم نمودن این مصاحبه و طرح سوالات بجا و مناسب و نیز از حاضرین در گروه تلگرامی “پاوه شار” بابت حوصله مطالعه پاسخ سوالات و استماع وویس ها سپاسگذارم. امیدوار هستم که به عنوان جمعی از شهروندان این دیار بتوانیم در فرایند های منتهی به “توسعه پایدار منطقه”در حد توان و بضاعت خویش اثرگذار باشیم. گرچه براساس تجربه شخصی و نیز تجارب تاریخی، براین عقیده هستم که انجام فعالیت جمعی و سازمان‌یافته در منطقه ما بسیار سخت و گاها ناممکن است، با این وصف، این مانع از آن نیست که دست روی دست گذاشته بعد یا “نق” بزنیم یا انتظار “معجزه” داشته باشیم.
فعالیت در نهاد شورا اساسا نیازمند یک همت جمعی و سازمان یافته می باشد.در شرایط فعلی و در آستانه انتخابات “دوره ششم شوراها” ،شاید تشکیل یک “ائتلاف” و تدوین یک “برنامه جامع و مورد پسند همه “،راهکاری مناسب برای ظهور و شکل گیری یک شورای قدرتمند و تاثیرگذار در شهر پاوه باشد.
تقویت “سرمایه اجتماعی” و کمک به قدرتمند شدن “جامعه مدنی” ، یکی از راهکارهای بسیار تاثیرگذار در جلب مشارکت عموم مردم می باشد که ضرورت دارد شورای آینده بر روی آن تاکید ویژه ای داشته باشند. سلامت و پایدار باشید.