پایگاه خبری تحلیلی سلام پاوه: پایان کار آقای هدایت محمودی در مسند ریاست اداراۀ فرهنگ و ارشاد اسلامی شهرستان پاوه با خبر برگزاری مراسم تودیع وی در سایت­های محلی، علنی شد و مدیریت هفت سالۀ او بر نهاد متولی امور فرهنگی پاوه به اتمام رسید.

«مؤسسه قلم معاصر کُرد»، در زمان تصدی ایشان، با موانع و دشواری­های فراوان مواجه شد. شرح مختصری از این دشواری­ها و مانع ­تراشی­ها، پیش از این هم، در یادداشتی انتقادی به اطلاع اهالی فرهنگ و ادب رسیده است[۱] و نیازی به تکرار نیست. آنچه انتشار این وجیزه را موجّه می­نماید، علاوه بر مناسبت وداع ایشان با کرسی مسئولیت خود در این شهرستان، لزوم بازنگری در نحوۀ تعامل مدیران آتی با مؤسسات و اهالی فرهنگ و ادب است.

به جهت اینکه شائبۀ استفاده فرصت‌طلبانه از حضور یک مدیر تازه در میان نباشد و این گمان تقویت نشود که مؤسسه قلم معاصر کُرد، از حضور یک مدیر جدید «بوی بهبود ز اوضاع جهان می­شنود»، بهتر است خوانندگان این یادداشت بدانند که در سایۀ تدبیر بی ­نظیر رئیسِ اینک سابق، اعضای هیأت مؤسس، لغو صلاحیت و از ادامۀ کار منع شده­ اند و مؤسسه نیز عملاً به تعطیلی کشانده شده است. خودداری مؤسسه از اعلان خبر تعطیلی خود در این مدت، علاوه بر انتظار برای پاسخ‌گویی به اعتراض نسبت به رد صلاحیت هیأت مؤسس، امیدواری به تغییر رویکرد آن مدیر محترم در تعامل با مؤسسات فرهنگی – هنری بود.

این امید و آن انتظار اما هر دو بیهوده بود؛ پاسخ به آن اعتراض و تعیین تکلیف نهایی کار این مؤسسه که مطابق روند معمول اداری نمی ­بایست چند هفته بیشتر به درازا بینجامد، در اثر عدم پیگیری و مسئولیت‌ ناشناسی آقای محمودی نه در عرض چندین ماه، که در طول دو فصل هم روشن نشد و معنای آشکار این تعلیق، جز تعطیل نبود.

سهم آقای هدایت محمودی در تعلیق و نهایتاً تعطیلی مؤسسه قلم معاصر کُرد، بیش از آن است که در سیاهه حسنات وی نانوشته بماند. یادآوری نقش وی در خاموش کردن چراغ این مؤسسه از آن رو اهمیت دارد که بر خلاف پندار رایج مبنی بر فقدان حافظۀ تاریخی در میان مردم، عملکردهای منفی مشابه، فراتر از تصور معمول، در یادها خواهند ماند و به همین جهت شایسته ­تر آن است که مسئولان آینده، مردم را ناظر اطوار و داور رفتار خود بدانند و بی ­باکانه رقم مغلطه بر دفتر دانش و ادب نکشند.

اما پیرامون آنچه به عنوان رزومۀ موفقیت­ نمای آقای رئیس، همراه با مقادیری آمار و ارقام، در جلسۀ تودیع وی به خورد خلایق داده شده و در گزارش سایت­های خبری محلی به نقل از خود ایشان مجال انعکاس یافته است، ذکر چند نکته خالی از فایده نیست؛ به «توفیق در تأسیس ۴ مؤسسۀ فرهنگی هنری» اشاره شده است در حالی که ثبت مؤسسات فرهنگی هنری مطابق مقررات جدید، از چندسال پیش به این سو، در سامانۀ ثبت شرکت­ها و با ارجاع به ادارۀ کل ارشاد اسلامی در مراکز استان­ها ممکن و میسر است و نیازی به دخالت ادارات شهرستانی نیست[۲]. هم­چنانکه مؤسسۀ قلم معاصر کُرد از چنین روندی در اخذ مجوز بهره بُرد و به همین دلیل تا آخرین روزها از جانب آقای محمودی به اتهام «دور زدن اداره شهرستان در اخذ مجوز» متهم بود (گویا در قاموس مدیریتی آقای هدایت محمودی هر اقدامی، به صرف بودن در چارچوب وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، ولو بی ­نیاز از مراجعه به وی، نباید بدون عرض ارادت به ایشان صورت پذیرد). در مورد «برگزاری بیش از ۳۰ برنامه رونمایی کتاب و اجرای بیش از ۱۲ برنامه نکوداشت مشاهیر و بزرگان و برگزاری بیش از سیصد برنامه شاخص» که با فراغ بال در کارنامۀ خود منظور و محسوب داشته‌اند، قسمت بزرگ حقیقت مکتوم و ناگفته گذاشته شده و آن، بحث هزینۀ مالی و مخارج برگزاری این برنامه ­ها بوده، که علی الأغلب، یا با جمع آوری کمک­های مردمی توسط برگزارکنندگان و یا با حمایت مالی چند شخص متمکّن و دلسوز تأمین شده، و دخلی به مدیریت ایشان نداشته است.

حتی آن چند متر فضایی از ساختمان ادارۀ ارشاد شهرستان که در اختیار مؤسسات و انجمن­ها قرار گرفته، توسط خود آنها مرمت، رنگ­ آمیزی و قابل استفاده شده است. در مقایسه با مدیران پیشین که هر کدام حداقل چند همایش را با تأمین اعتبار و هزینۀ لازم برگزار کرده ­اند، آقای محمودی کارنامۀ درخشانی ندارند؛ محض نمونه می‌توان به قول ایشان برای برگزاری همایش میرزا عبدالقادر پاوه‌ای اشاره کرد که هیچ‌گاه عملی و تأمین اعتبار نشد. غیر از اینها، وضعیت نابسامان ساختمان اداره ارشاد اسلامی شهرستان و فضای محدود سالن همایش آن، در طول هفت سال مدیریت ایشان بدون تغییر مانده است.

هفت سال فرصت اندکی نیست و اگر ایشان در این مدت زمانِ بالنسبه دراز، نتوانسته ­اند منشأ اقدام درخوری در این زمینه باشند،کُمَیت مدیریتشان نه لنگ که فلج بوده است. مختصر اینکه این پایان، علی‌رغم تصور ایشان، یک پایان قرین توفیق و خالی از شوائب نبود. نقد کارنامۀ ایشان به تمامی، باعث اطالۀ کلام و مایۀ تصدیع خوانندگان این یادداشت خواهد شد. همین اندکِ از بسیار، مشتِ نمونۀ خروار است و بی نیاز از ردیف کردن جمله­ های بی­شمار. پس سخن کوتاه باید والسلام.

یادداشتی انتقادی در شیوه تعامل رئیس اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی پاوه با موسسه قلم معاصر کرد (۱)

          https://tmsh.farhang.gov.ir/ershad_content/media/image/2017/08/523091_orig.pdf   (۲)

با احترام و سپاس

دکتر سعدی حاجی

عضو هیأت مؤسس مؤسسه قلم معاصر کُرد/پاوه

۱۰/۱۱/۱۳۹۸

کاربران گرامی بدلیل درخواست شخص آقای سعدی حاجی از سلام پاوه از درج کامنت و نظرهای شما معذوریم.