به گزارش سلام پاوه:تنها درخواستی که از جامعه و اطرافیان خود می خواهند،احترام گذاشتن است آنها از ترس اینکه به دلیل معلولیتشان مسخره شوند از حیاط خانه خود آن طرف تر نمی روند،گناه آنها تنها معلولیتی ناشی از یک بیماری است و امروز جامعه به آنان روی خوش نشان نمی دهد.

به گزارش سلام پاوه و به نقل از ایرنا:اسماعیل،ادیبه،عثمان و محی الدین مرادی چهار معلول جسمی حرکتی ساکن در روستای ده لیلی از توابع شهرستان روانسر هستند که این روزها گوشه عزلت را اختیار کرده اند و فقط چهار دیواری منزلشان را می بینند.معلولیت برای آنها محدودیت آورده و به گفته خودشان از ترس نگاه های بد مردم همراه با تمسخر و نیشخند حاضر نیستند خارج از منزلشان بروند و ترجیح می دهند از نگاه های بد اطرافیانشان مصون بمانند.

جامعه برخورد مناسبی با ما ندارد
اسماعیل که فرزند بزرگ خانواده است، می گوید: جامعه برخورد مناسبی با ما ندارد و خیلی از مواقع ما را مسخره می کنند و به همین دلیل به بیرون از روستا نمی رویم.چرا که بیماری ما دیستروفی عضلانی است که تمام عضلات و ماهیچه های بدن ما را درگیر و ما را زمین گیر کرده است.

اسماعیل افزود:این بیماری یک نوع بیماری پیش رونده است که زندگی را برایمان سخت و ملال آور کرده است اما چاره ای نداریم و باید با این مشکلات و محدودیت ها بسازیم.این بیماری قابل علاج نیست و نمی توان از پیشروی آن جلوگیری کرد.

فرزندانم تا ۱۲ سالگی سالم بوده اند
حسین مرادی پدر این بچه ها که محاسنش را سفید کرده گفت:بچه هایم تا ۱۲ سالگی سالم بوده اند و یک باره دچار این بیماری شده اند.فرزندانم از لحاظ درسی جزو دانش آموزان برتر مدرسه بودند و حتی اسماعیل فرزند بزرگم دو سال برای کنکور امتحان داد اما تقدیر و قسمت این شد که زمین گیر شوند.

وی ادامه داد:برای معالجه و مداوا و حتی جلوگیری از پیشروی بیماری به دکترهای زیادی مراجعه کردیم اما آنها ازدواج فامیلی را علت اصلی این بیماری عنوان کردند.در فصل بهار که به مناطق ییلاقی ارتفاعات شاهو می رفتیم بچه ها عصای دستم بودند اما الان که آنها را با این وضع و حال می بینم حال و روز خوشی ندارم و فقط غصه و غبطه می خورم.

پدر رنج دیده این معولان اضافه کرد:در اوایل بخاطر اینکه فرزندان کمتر احساس دلتنگی کنند برای آنها ماشین کرایه می کردم و آنها را برای سیر و ساحت تا شهرهای همجوار می بردم اما چند سالی است دیگر حاضر نیستند بیرون بیایند و می گویند جامعه روی خوشی به ما نشان نمی دهد.

وی گفت:یکی از بچه هایم به دلیل اینکه زمین گیر شده و دیگر یارای حرکت کردن را ندارد کلیه هایش دچار مشکل شده که با هزار بدبختی و مشقت و سه ماه رفت و آمد به کرمانشاه توانستیم نتیجه بگیریم و کمی آسوده باشیم.

هر آنچه در توان داشته ایم کمک کرده ایم.
رئیس اداره بهزیستی شهرستان روانسر نیز در ارتباط با حمایت های این نهاد از این معلولان گفت:از سال ۷۷ مستمری ماهیانه برای این معلولان برقرار شده است.

محمد مرادی افزود:پرداخت کمک هزینه ساخت مسکن به مبلغ ۶۰ میلیون ریال و پرداخت ۱۵ میلیون ریال جهت مناسب سازی منزل این معلولان از جمله کمک هایی است که سازمان بهزیستی در اختیار این خانواده قرار داده است.

وی تصریح کرد:پرداخت کمک هزینه های موردی و کمک برای خرید لوازم خانگی و تحویل وسایل توانبخشی دیگر خدماتی است که به آنها ارایه شده است.
رییس اداره بهزیستی روانسر اظهار داشت: هر آنچه در توان داشته باشیم برای حمایت از این خانواده بکار خواهیم بست.

معلولین در تمام دنیا قابل احترامند.

فرماندار شهرستان روانسر نیز که برای بررسی مشکلات این خانواده با آنها دیدار و گفت و گویی داشت،گفت:جامعه معلولان در تمام دنیا قابل احترام هستند و نباید اطرافیان فقط به معلولیت این افراد نگاه کنند بلکه باید توانایی ها و استعدادهایشان را نیز مدنظر قرار گیرد.

حسین ویسمرادی افزود:امروزه تغییر نگرش ها و نگاه ها به تمامی افراد معلول باعث شده که معلولان بتوانند به راحتی در عرصه های مختلف اجتماعی، فرهنگی، هنری و اقتصادی حضور پیدا کنند و با تکیه بر توانایی خود بتوانند افرادی موفق و کارآمد باشند و انتظار داریم شما عزیزان نیز حضور بیشتری در جامعه داشته باشید.

وی اضافه کرد:معلولان اگرچه دارای محدودیت هستند اما از احساسات و عواطف زیادی برخوردارند و باید زمینه حمایت از معلولان عزیز را فراهم کنیم تا در اجتماع حضوری فعال داشته باشند.

فرماندار روانسر اظهار کرد:خدمات رسانی به معلولان ارزشمند و ستودنی است و خدمات ارزنده سازمان بهزیستی برای همگان مشهود است و این را بدانیم که معلولان هر جامعه‌ای بیشتر از هر چیزی نیازمند درک مسوولان و مردم هستند.

خبرنگار: یوسف فتاحی