چنار شرکان،نمادی فراموش شده/سابق خسروی
پایگاه خبری تحلیلی سلام پاوه : در دنیای مدرن امروز شهرها و کشورهای زیادی هستند که با نمادها(سنبل هایشان)شناخته می شوند.نماد برای هر شهر و کشوری نوعی برند تبلیغی محسوب می شود.در این بین ممالکی هستند که نمادهای طبیعی با ارزشی دارند که همگان از دیدنشان مسرور و مشعوف می شوند در سایه همین مواهب […]
- ۲۰ مرداد ۱۳۹۳
- کد خبر 8101
- 6 دیدگاه
پایگاه خبری تحلیلی سلام پاوه : در دنیای مدرن امروز شهرها و کشورهای زیادی هستند که با نمادها(سنبل هایشان)شناخته می شوند.نماد برای هر شهر و کشوری نوعی برند تبلیغی محسوب می شود.در این بین ممالکی هستند که نمادهای طبیعی با ارزشی دارند که همگان از دیدنشان مسرور و مشعوف می شوند در سایه همین مواهب طبیعی مزایایی فراوانی هم نصیبشان می گردد و شهرها و کشورهایی هم هستند که شروع به ساخت و معرفی نمادهای دست ساز کرده اند از هر دو دسته مثال فراوان است.از برج ایفل گرفته تا دیوار چین و آبشار نیاراگا و اهرام مصر و …..همگی نمونه ای از نمادهای طبیعی و دست ساز هستند.
اخیرا شهرهای تازه تاسیس و نوبنیاد هم که به نقش انکار نشدنی نمادها واقف هستند در تلاشند تا به نوعی برای خود نمادی دست و پا کنند و در این میان دست به ابتکارات مدرنی در معماری زده و به نوعی با ساخت و تجهیز ساختمانهای مرتفع و جالب توجه به اصطلاح نماد سازی می کنند که البته هرگز قابل مقایسه با نمادهای طبیعی نیستند نمونه اش را می توان در کشورهای حوزه خلیج فارس دید.
در حول و حوش خودمان هم اگر دقت کنیم باز هم نمادها نقشی ویژه دارند از طاق بستان کرمانشاه و علیصدر همدان گرفته تا زریبار مریوان و قلعه هولیر(قلای وه ولیر) و سر چنار سلیمانیه همگی نمونه ای ازنمادهایی هستند که با دیده احترام به آنها نگریسته می شود و هر زمانی به رونق و اعتبارشان می افزایند چرا که می دانند پویایی و سرزندگی این امکانات طبیعی باعث رونق شهر و دیارشان هم می گردد.اطراف ما گویی وضع بر عکس است. به آرامی نمادهایمان در حال نابودی هستند و یا نابود شده اند وما حتی بعد از مرگشان هم به خود نیامده ایم که نمونه اش را در تخریب دهانه چشمه و آبشار بسیار زیبای بل دیدیم و فریادهایی که سرداده شد و بعید است به نتیجه ای ختم بشود.
اما دردناکتر وقتی است که نمادهایی اطرافمان باشند و خود آنها را نبینیم و حتی از بودنشان نیز اطلاعی نداشته باشیم؛ نمونه عینی این مدعا چنار کهنسال روستای شرکان است که به راستی نمونه ای عظیم از یک نماد طبیعی و مصداقی برای طبیعت بکر و کهن این منطقه است. چناری سترگ و مقاوم که با وجود تمامی جفاهایی که بر سرش رفته هنوز پابرجا و نستوه ایستاده است و چشم ها را به خود خیره می کند؛اما دریغ از اینکه در جایی نامی از آن برده شود و سطری در معرفیش نگاشته شود.
بیم آن می رود که روزی شاهد به پایان رسیدن مقاومت آن باشیم و بعد از از پای در آمدنش دست به قلم ببریم و در وصفش چنین و چنان بنویسیم و کارمان مصداق نوش داروی بعد از مرگ سهراب باشد.انتظار می رود امروز به کمکش بشتابیم و اگر کاری از دستمان بر می آید انجام دهیم.تصور کنیم اگر چنین درختی در مرکز ایران بود آیا همچنان ناشناخته می ماند؟ و آیا چندین برنامه تلویزیونی به خود اختصاص نمی داد؟ و آیا نمادی طبیعی با قدمتی تاریخی و زیبایی های خدا دادی ارزش حفظ و حراست ندارد؟
با تاخیر فرصت یافتم مطلب چنار شرکان جناب خسروی را ببینم .
به راستی : به یادم آمد ( دل غافل) چنارهای کهن سال دیار دیرینمان که بیشترآن ها ، عمر چند صد ساله داشته؛ و نماد : زیبایی ، پایداری ، سر سختی ،عظمت و موجودیت اجتماعی وتاریخی هورامان هستند. ( بویژه چنار هولی ) وضعیتی بهترِ ازآن ندارند !!! آفرین به آقای خسروی که تذکر داد.!
عزیزان باور بفرمایید ؛ با دیدن تیتر مطلب ، اولین چیزی که تداعیم شد؛ چنار مظلوم هولی وشعر زیبا و وسیع المعنای ، مرحوم میرزا عبدالقادر نامدار وماندگار پاوه ای بود ؛ که در شعر غرایش عمر چنار هولی را به صده های قبل از اسلام می برد ! واو راشاهد تمامی تلخ وشیرین ها ی قبل وبعد اسلام پاوه دانسته ومورد خطاب قرار داده ؛وبا چنار هولی در دل می کند !!!
آیا ؟ برما ومخصوصان شورا ، شهر داری ، میراث فرهنگی و…. واجب نیست ؟ برای حفظ وپرستاری آن ( حتی اگر چند برگ سبز داشته و یا خدای نه خواسته کنده ای بیش نه مانده باشد و….)..دغدغه ،اراده واهتمام قوی داشته باشیم ؟ لطفا چنارهای کهن سال منطقه را آمار گیری و شناسنامه دار کنید . انشاالله همه با هم بتوانیم به درستی آنها را حفاظت کنیم . علی الخصوص چنار تاریخی وبا عظمت هولی را !!
باسلام وتشکر ازمطلب زیبا, جالب و واقعی اقای خسروی اما ای کاش ریاست محترم اداره گردشگری زحمت یک بار بازدیداز این اثر گرانبهارا (قبل از ُ,ازبین رفتن)ان می کشیدند (لازم به ذکر است بنده حضوری نیزاین دعوت را ازایشان بعمل اورده ام اما پاسخی هم نگرفتم
مطالب آقای خسروی همیشه زیبا و خواندنی هستند این بار نیز دست روی نکته جالبی گذاشته اند در واقع از این نمادهای طبیعی و خدادای در سرتاسر اورامانات زیاد دیده می شوند ولی متاسفانه جفای زیادی به آنها می شود.من خودم این درخت کهنسال را دیده ام به نظرم این درخت به خوبی بیانگر قدمت این منطقه است و اینک در حال نابودی است.
با سلام
ضمن خسته نباشيد به مدير محترم سلام پاوه و تشكر ويژه از آقاي خسروي به خاطر تهيه اين مطلب كه مي تواند تلنگري باشد بر همه ما كه هر كدام به سهم خود در نگه داري اين نمادهاي طابيعي كوشا باشيم. كاش عكس هاي بيشتري از اين آثار طبيعي خدادادي ميگذاشتين
کاش شما هم بیشتر خودت رو معرفی می فرمودید!!!!
دقیقا همینطوره منتظر می مانیم تا همه چیزمان از بین برود و بعد به فکر چاره می افتیم این حکایت جهان سوم است.