به گزارش سلام پاوه : توسعه دنیای مجازی و رونق استفاده از نرم افزارهای ارتباطی، امروز بخش کتمان ناپذیر جوامع مختلف شده است و شاید این شرایط مصداقی باشد برای تحقق رویای ‘مک لوهان’ در مورد ایجاد دهکده جهانی.

شبکه های اجتماعی در واقع فرصتی برای اتصال افراد از هر ملیت، نژاد و عقیده در هر نقطه ای از دنیا با فرد دیگری با همین ویژگی هاست و خیلی از تحولات اجتماعی و سیاسی امروز دنیا متاثر از همین امکان است.

بنابراین نمی توان منکر وجود، قدرت و تاثیرگذاری این شبکه ها شد و تلاش برای حذف آنها هم نتیجه ای نخواهد داشت لذا بهترین حالت آن است که فرهنگ استفاده درست از این ابزارها و مکانیزم های ارتباطی را به نحو احسن در جامعه ترویج دهیم و در راستای هم افزایی، یکدلی و تقویت باورهای ملی آنها را بکار بگیریم.

امروز ابزارهای ارتباطی (اپلیکیشن ها) موثری مانند وایبر، واتس اپ، لاین، وی چت، اینستاگرام، انار و.. در دنیای مجازی سر برآورده اند و کمپین های موثری برای گروه های اجتماعی شده اند تا در فضایی با هزینه ای بسیار کم و تنها با داشتن یک خط اینترنتی، با یکدیگر در ارتباط باشند و تبادل فکر و اندیشه در قالب، نوشتار، گفتار و تصویر کنند.

در کرمانشاه نیز مانند همه نقاط ایران، استفاده از این ابزارهای ارتباطی بسیار نوپاست به خصوص در عرصه رسانه، بهره گیری از ابزارهای یاد شده قابل تامل است.

تاکنون گروه های زیادی در وایبر و واتس اپ با عناوین ‘روزنامه نگاران کرمانشاهی’ ، ‘مباحث ارتباطات’، ‘مطبوعات و مدیران استانی’ و.. تشکیل شده است و هر شب هم ساعاتی فضای گرم بحث و تبادل افکار میان روزنامه نگاران، مدیران و حتی افراد عادی جریان دارد.

اما از نقایص این بحث ها در گروه وایبر می توان به نبود یک مدیر یا لیدر گروه برای جمع بندی بحث های اعضاست هم این که در یک زمان واحد چندین نفر در حال نوشتن نظرات خود هستند و گسست افکار باعث می شود که در موارد زیادی بحث اصلی به حاشیه برود و حاشیه از متن پررنگ تر شود.

مثلا در گروه مطبوعات و مدیران استانی، شب گذشته محور بحث ابتدا در زمینه رکود فعالیت های عمرانی و خواب پروژه های استان بود اما به دلیل این که مدیریت بحثی در کار نبود هر کسی به فراخور ذهنش نکته ای را مورد اشاره قرار می داد و در نهایت بحث به حوزه شهرداری، ضعف این نهاد شهری و در موردی حتی به خانه مطبوعات هم کشیده است!

یکی دیگر از نقایص این گروه ها، نداشتن تمرین با هم حرف زدن اهالی رسانه و مدیران در استان کرمانشاه است، به طوری که برخی اعضا که سمتی هم دارند، تنها با افرادی که می شناسند هم کلام می شوند و نسبت به سایر توضیحات بی تفاوت می شوند و یا این که سمت و سوی بحث گروهی را منحصر به یک محاوره دو یا سه نفره می کنند در حالی که می توانند در فضای خصوصی با هم صحبت کنند.

نکته دیگر در مورد گروه های وایبری رسانه ای در استان کرمانشاه که به طور قطع مشابه در استان های دیگر دارد، افزوده شدن نام بسیاری از مدیران، فرمانداران و معاونت های استانداری است اما عدم مشارکت این افراد و تنها نظاره گر بودن آنان بر بحث های مطرح شده هم انگیزه سایر اعضا را کمرنگ می کند بعنوان مثال وقتی بحث از حوزه عمرانی یا شهرداری می شود، نماینده ای از این حوزه ها روی خط نمی آیند تا به شبهات یا سووالات و چالش های سایر اعضا پاسخگو باشد!

البته از این نکته مثبت در گروه های وایبری – رسانه ای کرمانشاه نباید غافل شد که انصافا رعایت موازین اخلاقی و احترام گذاشتن به عقیده و فکر همدیگر به خوبی رعایت می شود و این رویه یک انتظار طبیعی از جامعه فرهیخته رسانه است.

به هرحال گرچه در آغاز راه و دارای نقایص زیادی در نحوه استفاده، تعامل، خروجی گرفتن و اثرگذاری در استفاده از این ابزارهای ارتباطی هستیم اما همین حضور کج دار و مریز هم باعث خرسندی است و تمرینی برای با هم بودن، همدیگر را تحمل کردن، داشتن زبان مشترک و نقدپذیری باشد.

*خبرنگار ایرنا در استان کرمانشاه

منبع خبرگزاری ایرانا