به گزارش سلام پاوه و به نقل از ایرنا – رییس رسانه ملی چندی پیش در آیین پایانی هجدهمین جشنواره تولیدات رادیویی و تلویزیونی مراکز استان ها دربوستان ایل گلی تبریز، شبکه های استانی را به رنگین کمانی تشبیه کرد که اقوام، گویش ها، رفتارها و آیین ها در تمام بخش ها و عرصه های جزیی از این رنگین کمان زیبا تشکیل داده اند.

به گزارش خبرنگار ایرنا، ‘عزت الله ضرغامی’ همچنین رادیو و تلویزیون استان ها را سازمان دوم صدا و سیمای جمهوری اسلامی لقب داده بود.

اما اگر آنگونه که ماهیت و فلسفه ایجادی کانال های صدا و سیما ویژه استان ها را تقویت باورها، ارزش ها، زبان و آداب و شئونات هر زیست بوم انسانی در ایران عنوان می کنند، باید گفت که در این بین بیان نمونه ای موفقیت آمیز از شبکه استانی کردستان یا مرکز سنندج می تواند در این راه کمک شایانی به بحث ما داشته باشد و آن هم برنامه شبانه این شبکه به نام ‘ریگا’ به معنای ‘راه’ یا ‘جاده’ است.

این برنامه که با مجری گری توانمندانه ‘یوسف اسدی’ برای خود بینندگان میلیونی یافته و با ماهواره ای شدن این شبکه استانی حتی بینندگانی از استان های کرمانشاه، ایلام، آذربایجان غربی و حتی اقلیم کردستان عراق هم یافته است، در واقع در زمانی که این برنامه از شبکه استانی کردستان بر روی آنتن می رود، شاید کمتر کسی بخواهد فارسی وان یا من و تو و امثالهم را تماشا کند و این درست سند موفقیت یک برنامه تلویزیونی است، حال باید پرسید راز این موفقیت چیست؟

باید گفت: برنامه ریگا که یک مجموعه مستند با رویکرد معرفی روستاهای بی نام و نشان استان کردستان است که ضمن آن آداب و رسوم و جاذبه های هر روستا و نیز آیین هایی چون مراسم عروسی، تولد نوزاد، غذاها و بازی های محلی، صنایع دستی و کشاورزی، باغداری و دامداری، فعالیت زنان، جوانان و مشکلات روستا از زبان خود مردم روستا مدنظر قرار می گیرد و انعکاس مشکلات و کاستی های روستا نیز از زبان دهیاران و البته بیان خدمات نظام از جمله بخش های این برنامه مستند است.

نکته مهم پوشیدن لباس کردی و تکلم مجری به زبان کردی و حضور صمیمانه در میان اهالی روستاهاست و برغنای این کار، تسلط و شاید هم کاریزمای مجری برنامه افزوده است وهمین عوامل سبب شده تا به نوعی مردم دوردست ترین نقاط روستایی استان کردستان، شبکه تلویزیونی این استان را آیینه ای برای دیدن خود تلقی کنند و تا حدی هم دست رد به سینه ماهواره بزنند، ماهواره ای که به گفته رییس رسانه ملی هم اینک در بین 35 تا 40 درصد مخاطبان ایرانی برای خود جایی یافته است.

اما در استان کرمانشاه متاسفانه رویکردی مناسب به زبان کردی روا داشته نشده و وقتی سین برنامه های یک روز این کانال استانی را می بینیم، کمتر از برنامه هایی نظیر ریگا سراغ داریم که دارای ماهیتی همزادپندارانه با فرهنگ، رسوم و آداب مردمان این دیار باشد این در حالیست که کرمانشاه دارای دیرینه ای گرانسنگ در تجربه داشتن رادیو و تلویزیون است و زمانی بزرگانی چون مرحوم شکرالله بابان و استاد مظهر خالقی در رادیوی این دیار، مخاطبانی میلیونی داشتند اما سووالی که مطرح است این است که میراث آن عقبه و تجربه الان چیست؟

شکی نیست که فارسی زبان شیوا و سند هویت ایرانیان است اما باید بدانیم که زبان کردی هم همزاد و برادری دیرینه برای این زبان بوده و هر دو از یک ریشه اند و تقویت هر کدام از این زبان ها لاجرم تقویت آن دگری را در پی دارد.

بله؛ کسب محبوبیت و یافتن هوادار و مخاطب در دنیای پررقابت و متنوع از نظر رسانه ای امروز هم هنر می خواهد و هم برنامه ریزی و اگر شما نتوانید اطراف تان را بخوبی پایش و رصد کنید، شکی نیست که مردم هم التفاتی به رسانه شما نخواهند داشت لذا بجاست که صدا و سیمای استان کرمانشاه با خرده فرهنگ ها، لهجه ها، اقوام و ایلات و طوایف و لباس های محلی و ده ها شاخصه فرهنگی ویژه این دیار که شناسنامه ای فاخرند و باید بعنوان میراثی از نیاکان مان است، توجهی ویژه داشته باشد.

برای مردم این استان بخصوص آن روستایی که تا بوده یا کردی کلهری صحبت کرده یا کردی سورانی و یا لکی و امثالهم، قابل درک نیست که مجری شبکه استانی اش با ظاهری متفاوت نسبت به آنها و با زبانی فارسی که با ضرب و زور سعی در شبیه سازی به تکلم پایتخت نشینان را دارند، به میان شان بروند؛ آنان ‘میرزا مرای’ را بسیار بیشتر دوست دارند زیرا از جنس خودشان است و با او راحتند همانطور که با ‘شامی کرماشانی’ و ‘کرانشینی اش’ هم راحت ترند.

نکته دیگر هم این است که وقتی آثار هنرمندان اصیل کرد نظیر مظهر خالقی، محمد ماملی و.. از صدا و سیمای استان های کردستان و آذربایجان غربی پخش می شود چرا نباید مردم این دیار که با صدای این بزرگان و البته بزرگانی چون حشمت لرنژاد، حسین صفامنش و.. برای دقایقی هم که شده از شبکه استانی شان شاد شوند و حسی نوستالژیک بگیرند؟

در شبکه استان کردستان برنامه ای شبانه بنام ‘دیاریتان گورانیکه’ (هدیه شما یک آهنگ است) پخش می شود و همیشه چندین خواننده کرد، فارس و ترک و .. به رقابت با هم می پردازند و دست آخر با رای پیامکی بینندگان، یکی از این خوانندگان رتبه برتر را کسب می کند که اتفاقا بسیار جذاب و پرمخاطب است و وقتی بعنوان یک کرمانشاهی این برنامه را می بینم فقط حرص می خورم که چرا از وجود چنین برنامه ای در استان و شبکه دیارم خبری نیست؟

و بالاخره نکته دیگری که در این بین باید شبکه استانی ایلام را تحسین کنم، انتشار یکی از بخش های خبری به زبان کردی است، سالهاست که این رویه در شبکه استان ایلام اجرایی شده و اتفاقا جذابیت ها و مخاطبان خاص خود را هم دارد اما با اینکه استان کرمانشاه مرکز منطقه غرب ایران که کردنشین هم می باشد، است ولی از چنین بخش خبری در آن خبری نیست و باز هم به دوستان مان در صدا و سیمای مرکز کرمانشاه توصیه می کنیم که روی این مقوله فکر کنند زیرا در جذب و پایداری مخاطبان بسیار موثر است.

سخنم را با یادآوری اصل 15 قانون اساسی مبنی بر لزوم رویکرد به زبان مادری در کشور و وعده رییس جمهوری در مبارزات انتخاباتی اش در سنندج در همین رابطه به اتمام می رسانم و البته این جمله آقای ضرغامی که در همان اختتامیه جشنواره هجدهم بیان کرده بود ‘شبکه های استانی با استفاده از ابزار نوین و مدرن، پیشگامان و پرچمداران یک فرهنگ پاک سنتی با هویت والایی هستند که ریشه در تمدن طولانی و افتخارآفرین کشور داشته در صحنه رسانه ای جهان ظهور و بروز پیدا می کند’.

یحیی معماری – خبرنگار ایرنا مرکز کرمانشاه