پایگاه خبری تحلیلی سلام پاوه : تلاش و کوشش جوانان کار آفرین، دلگرمی امروز جامعه ماست. وقتی شور و هیجان، با تلاش های مضاعف کارآفرینان سرزمینم همراه می شود، آهنگ «سرزمینشان» دلنشین تر می شود.

بعد از ده ها روز رفت و آمد و تمرین و نشست و هم آوایی، بالاخره کنسرت گروه موسیقی هورام بر روی سن می رود؛ همه چیز زیباست؛ این حرکت، این هیجان، این خوداتکایی، این باور، این آهنگ فولکلور؛ همه چیز زیباست؛ اگر چه گروه، یک موسیقی قوی و حرفه ای ارائه نداد، کسری کار بسیار به چشم می آمد؛ اما همین که بر روی سن بودند و می نواختند؛ همین خود دلنشین بود و روحیه بخش.

من می گویم همه چیز زیبا بود؛ چون فرهاد سلیمی بغضش، بغض هنری بود که با تمام وجود بر کلامی بسیار شمرده شمرده، جاری می نمود و بر روان می نشست. خبر نگران کننده بیماری حنجره یک خواننده بسیار دلخراش است؛ دلخراش تر اینکه پزشک معالج او را از خواندن منع می کند و او باز هم بخاطر مردمش می آید و می خواند و بغضش و آهنگش و شعر ترانه هایش همه و همه زیبا می شوند؛ تک نوازی تنبک زیبا می شود؛ تک نوازی دف زیبا می شود، ویولن، سنتور و …  همه زیبا می شوند.

یک انجمن کارآفرین تشکیل و اکنون تکیه گاه هنر موسیقی شهر ما شده است و این زیباست، خانه ای امن برای جوانانی که هنر موسیقی را دوست دارند و در خانه هورام پاوه درس هنر می آموزند و هنرمندان می دانند که هنرآموزی چه باشکوه است.

باشکوه تر اینکه همین جوانان کارآفرین، علاقمندان هنر را خانه ای امن بخشیده اند تا قهوه خانه های پاوه تنها محل تجمع جوانانمان نباشد و این یعنی امید.

اگرچه موسیقی حرفه ای از خانه موسیقی پاوه را شاهد نبودیم، اما این جسارت در شروع، این بارومندی به هنر پاوه، این تکیه گاه بودن، همه و همه، امیدبخش فرداهایی بهتر است.

من باور دارم که این بزرگواران عرصه هنر، هم اکنون جور بسیاری از خاموشی های هنر را بردوش می کشند و در تکاپوی خود، به سوی بهتر بودن می روند و مطمئنم آوای هورام پاوه، خانه امن فرهنگ و هنر شهرمان است که در آن هنر و اخلاق آموزش و آمیزش هنرمندانه ای دارند.