پایگاه خبری تحلیلی سلام پاوه : «برپا…برجا» بخش کوچکی از احترامی بود که در دوران کودکی بود که با ما یاد داده بودند به مقام آموزگار بگذاریم. معلم برای ما حس دوگانه‌ای از ترس و احترام داشت. می دانستیم اگر تکالیفش را انجام ندهیم روی خیلی مهربانش را نخواهیم دید و دیگر خبری از «صد آفرین» گفتن‌هایش نیست.

او را دوست داشتیم، چه وقتی که دست‌هایمان از فرط ترکه‌های انار سرخ شده بود و چه آن روزی که پارچ و لیوان، کادویی روز معلمش می‌شد! دوست داشتیمش، برای «بابا نان دادن‌هایش»، امضای و نمره ۲۰ پای برگه‌هایمان و هرچقدر بزرگتر شدیم این احترام بیشتر و بیشتر شد.

کمتر کلمه‌ای است که بتواند به مقام معلم و کارهایش ادای دین کند. انگاری این شغل برای از خودگذشتی ساخته شده و همیشه آموزگاران نشان داده‌اند که بر این مرام پایبند هستند.

در این دوران سخت کرونا بازهم این معلمان دلسوز و فداکار بودند که در کنار جامعه پزشکی و پرستاران دلسوز حماسه ساز شدند و کارهای ماندگاری بجا گذاشتند . برای نمونه‌ تصویر «کاوه قادرپور» معلم دلسوز دبستان نجار در حین آموزش به دو شاگردش ماندگار شد و تیتر رسانه های استانی و کشوری شد.

«این بالا به خدا نزدیکتریم/ کلاس آقای معلم برای دو دانش آموزاش!»

او با پیگیری وضعیت تحصیلی دانش آموزان از طریق تماس تلفنی با والدین آنان در روزهای تعطیلات کرونایی مدارس و برپایی کلاس رفع اشکال برای دو دانش آموز خود در کم جمعیت ترین مدرسه منطقه ، مشکل کندی سرعت اینترنت در روستا و مشکلات دسترسی این دانش آموزان به شبکه شاد را، برطرف کرد و تصویر زیبا و ماندگاری از فداکاری و دلسوزی معلمان را بخصوص معلمان دیار هورامان و شهرستان پاوه را در قاب شیشه ای دوربین ها و صفحات رسانه ها ماندگار کرد.

معلمی که سال گذشته و در آستانه سی سالگی تلاش خستگی ناپذیر و اشتیاقش به دانش آموزان این مدرسه، نمادی از فرهنگ ریشه دار مردمان این سرزمین و شور و شعور جاودانه مجموعه فرهنگیان و دانش آموزان در راه کسب علم و معرفت شد و تجلّی شعار ”آموزش تعطیل شدنی نیست».

آری این بار نیز برای تمامی معلمان عزیز دیارمان چه آنهایی که هم اکنون در کنار ما نیستند و چه آنهایی که در سنگر درس و آموزش مشغول به تلاش اند می نویسیم که ما قدردان تمامی زحمات شما عزیزان هستیم. و روز معلم را به تک تک شما عزیزان تبریک می گوییم.