پایگاه خبری تحلیلی سلام پاوه : همانطوریکه اطلاع دارین جامعه جهانی در حال حاضر درگیر “”ویروس کرونا”” شده ‌و این ویروس بی رحم، جدا از گرفتن جان انسانها، اقتصاد جهانی را در کشورهای مختلف؛ از آسیای جنوب شرقی، خاورمیانه تا قلب اروپا ، آمریکا ، استرالیا و آفریقا و…. را درگیر خود کرده است.

و به طبع آن با توجه به شرایط تحریم های چندسال اخیر، حال ضعف و تبعات سوء مدیریتی اقتصاد ما را فلج کرده و دچار بیماری مزمن “”کرونای اقتصادی”” نموده است.

برای عبور از این ناپایداری اقتصادی و هدایت آن در مسیر پایدار ماندن در کسب و کارهای خرد، خصوصآ گردشگری چند راهکار پیشنهاد می گردد:

در حوزه “کسب کارهای خرد” بویژه گردشگری بومی بایستی “پیشه های پدری “را رونق داد. از آنجایکه در ابتدای ورود کرونا نخستین صنعتی را که به گل فرور برد گردشگری بود . باید بیان داشت که به واسطه اتفاقات بی تدبیری در گستره ملی و جهانی این صنعت به نسبت پتانسیل ها و وجود آثارهای تاریخی وفرهنگی و تمدن کهن ایران زمین، قبل از کرونا نیزحال خوشی نداشت، در صورتیکه می توانست موتور محرک توسعه دهنده کشور و بهترین جایگزین نفت باشد اما…….نشد و نشد؟؟!!

پسا کرونا “مردمانی “داریم که به شدت از نظر روانی ،اجتماعی واقتصادی آسیب های زیادی دیده اند . و خیلی از گردشگران عملا شکم گرسنه ای را برای صرف خوراک و غذاهای گردشگری صابون داده اند وآماده و منتظر بازگشت به شرایط عادی هستند. نمونه موردی در یک ماه اخیر خیلی از گردشگران و مشتریان اصلی اقامتگاه بوم گردی نگین هورامان برای اسکان و صرف غذاهای بومی محلی بارها و بارها روی گوشی مسئول رزرو این اقامتگاه برای صرف غذاهای محلی و اسکان تماس و خواهان حضور در اقامتگاه بودند.

لذا از آنجائیکه “تهیه خوراک” و گردشگری غذایی یک چالش جهانیست، بنابراین بهتر است قسمتی از ذخایر ارزی به تولید مواد اولیه خوراکی اختصاص یابد. و بایستی جهش تولید اولویت بندی گردد، لذا نخستین گام تولید را می توان به تهیه و تولید مواد خوراکی در نظر گرفته شود.

در حوزه گردشگری عملکرد بومگردی ها می تواند در بخش تولید فرآورده های دامی ، باغی ، کوهی و کشاورزی و….متمرکز گردد.

از آنجائیکه یکی از دستاوردهای این پیشنهاد؛ استفاده روز افزون محصولات و فراورده های ارگانیک و طبیعی می باشد بنابراین بر تولید این محصولات باید متمرکز و تلاش دوچندان کرد.و باتوجه به اینکه عمده بومگردی ها در روستاها و شهر های کوچک مستقر می باشند و عموما بستر تولید مرتبط با “پیشه های پدری” وجود دارد و با اندک سرمایه ای می توان باغداری ، دامداری،کشاورزی ، محصولات کوهی و…. را تولید نمود و به دست مصرف کننده رساند.

و با برای فروش و عرضه آن با هماهنگی شهرداری ها، دهیاری ها و بخشداری ، فرمانداری ها هفته بازار های محلی در شهرها و بخش ها ایجاد نمود تا این تولیدات به بازار کرونا زده انتقال و به راحتی در دسترس مصرف کننده ها قرار بگیرد.

 فرامرز رشیدی فعال گردشگری و دانشجوی دکترای مدیریت کسب و کار