پایگاه خبری تحلیلی سلام پاوه : این بار احساسی عجیب وادار به نوشتنم کرد نوشتنی برای یک بدرقه، بدرقه نوازنده نوای “ورده واله، ورده واله” تا آرامگاه ابدی، اینبار با شانه هایی خالی و سبک و با قلبی آسوده و راحت!

دوره گردی با صفای مهربان و همیشه لبخند بر لب کوچه پس کوچه های اورامانات را پس از بر دوش کشیدن سنگینی بار طاقت فرسای زندگانی سرانجام  کوله بار سنگینش را زمین گذاشت و آسوده و با قلبی آرام در آرمگاه ابدیش قرار گرفت .

متدین خوش سیما و با لبخندی زیبا کوله بارش را از این روستا به آن روستا جابه جا می کرد. ساده زیست و قانع بود همانند تمامی همنسلانش که کلاه و دزمال(دستمال ) مردانه کردی را بر سر داشتند.

مرحوم و مغفور کاک جمال کریمی که روز پنجشنبه ۱۹ اردیبهشت ماه در ماه مبارک رمضان در مسیر روانسر به کرمانشاه در یک تصادف جانش را از دست داد از اهالی روستای مرزی بیرواس از توابع بخش نوسود در شهرستان پاوه بود.

مردی قانع ، متواضع و خوش برخورد که نان حلال تلاشش را می خورد . و همچون تمامی مردان اصیل هورامان سختی کشیده بود و حافظ فرهنگ و اصالت هورامان بود.

پدری درون دار و دلسوز که ۳۶ سال از فرزند بیمارش پرستاری کرد و شکر گذار درگاه خداوند بود و هرگز ناسپاسی نکرد. و درکنارش دکتر محمد کریمی را پرورش داد که یکی از نوابغ علمی اورامانات است .

قریب اکثر مردم پاوه او را میشناختندشغلش نوستالوژیک و یادآور دوران های پر مشقت گذشته بود . در عصر فروشگاه های زنجیره ای و اینترنتی و پیشرفت امکانات و گسترش راهها، جاده ها و خودروها دوره گرد بود. و معتقد به رزاق بودن خداوند.

مردمان روستاهای محروم و دور افتاده اورامانات بیشتر از همه او را می شناختند و شاید بیش از همه از نبودنش غمگین و ناراحت اند.

کاک جمال شغلی ساده داشت و نان حلال درمی آورد و مایحتاج مردم محروم و دور افتاده را با کوله هایی بر دوشش برای آنها می برد و با قیمتی منصفانه به آنها می فروخت .

او نیز به نوعی کوله بر بود و در روزگاری که بهای نان جان دادن است . او هم جان داد تا نانی پاک و حلال بر سفره فرزندان و خانواده اش بیاورد .

کاک جمال از جنس مردان اصیل کلاو دزمالی در هورامان بود. همان نمادی که نشانی از مسئولیت و تعهد است .

کاک جمال با تمام تنگناهای موجود در زندگیش با بستن کلاو دزمال بر سر و کولباری بر شانه هرگز و حتی تا لحظه مرگ از زیر بار سنگین مسئولیت خارج نشد . و در سانحه تلخ رانندگی جانش را از دست داد تا ما شاهد این باشیم یکی دیگر از مردان مسئولیت پذیر ، قانع ، صبور، مومن و خوش سیمای هورامان از جمع ما کم شود.

کاک جمال همسفر همنسلانش شد و از دنیایی که هر روز بر زشتی های آن افزوده می شد رهایی یافت و رفت . و ما اینجا فقط نظاره گر و در ماتم مرگ کسی هستیم که منش ، اخلاق ، اصالت و صبوری و تلاشش ما را متاثر کرده است .

نسل کاک جمال که تا به امروز با حفظ پوشش اصیل کردی حافظ فرهنگ ، اصالت و… هورامان بوده است. یکی پس از دیگری از جمع ما کم می شوند. و ما را در تلاطم های بی هویتی عصر جدید تنها می گذارند. و دیگر نوای “ورده واله، ورده واله” کاک جمال را نخواهیم شنید چون او در آرمگاه ابدیش اینبار با شانه هایی خالی و سبک و با قلبی آسوده و راحت قرار گرفته است .روحش شاد و قرین رحمت الهی باد.