رمضان ماه ضیافت خداوندمتعال / اکرم حسن زاده
پایگاه خبری تحلیلی سلام پاوه : دعيتم فيه الي ضيافهالله ((رمضان بهار سرسبزي است كه شبهاي قدر آن همچون زلال چشمههاي معرفت در متن آن ميجوشد.رمضان،بهار قرآن است.بهاري كه طراوت بخش دلها و جواني قلبهاست وپيري درپي نخواهد داشت.بهاري كه گلزارسراسر خوش عطر آن سورههاي قرآنند.و عندليبان اين گلزار عاشقان مست و مدهوشند […]
- ۱۵ تیر ۱۳۹۳
- کد خبر 7231
- 4 دیدگاه
پایگاه خبری تحلیلی سلام پاوه : دعيتم فيه الي ضيافهالله ((رمضان بهار سرسبزي است كه شبهاي قدر آن همچون زلال چشمههاي معرفت در متن آن ميجوشد.رمضان،بهار قرآن است.بهاري كه طراوت بخش دلها و جواني قلبهاست وپيري درپي نخواهد داشت.بهاري كه گلزارسراسر خوش عطر آن سورههاي قرآنند.و عندليبان اين گلزار عاشقان مست و مدهوشند كه بر شاخسارايمان عاشقانه، با صوت جلي، آيههاي عشق او را سر ميدهند.))
در اين ماه از وابستگي به وارستگي ميرسيد و تعلقات دنيوي را چون پلاسي كهنه و پوسيده از تن برگرفته و لباس خشوع وعجز و نياز بر تن كرده و به مسلخ عشق او به هنگام گرسنگي و تشنگي، به هنگام درماندگي، درماندگان و گرسنگان را به ياد ميآوريم و در صدد رفع مشكلات آنان برميآييم.به هنگام مجادله با هواي نفس و خواهشهاي وسوسهانگيزش،صبر و استقامت پيشه ميكنيم.
رمضان مهماني خداست.آري خدابندهاش را مهمان ميخواند و او بر سرسفره گسترده خويش دعوت ميكند. باشد كه از اين مائده الهي به خوبي استفاده كنيم.
رمضان ميعاد خدا و انسان:
خوش آمديد به مهماني خداي كريم
خوش است آنكه شود«بنده»اي گداي كريم
اگر سعادت دنيا و آخرت خواهيد
دهيدپاسخ اين دعوت ونداي كريم
ضيافتي است كرم خيز و گرم و بندهنواز
رواست آنكه شود جان و دل، فداي كريم
«دل» را درچشمه «طاعت» بايد جلابخشيد، «قلب» را بايد با «ياد»خدا صفا داد،«نفس» را با كمند «تقوا» بايد مهاركرد،«بدن»را بايد به مشقت «پرهيزكاري» عادت داد،«فكر» رابايد براي خدا خالص كرد.
«زندگي» روزمرهرابايد بابطبعوپسندورضاي«حق»ساخت و… چه فرصتي بهتر از «رمضان»!؟خداوند هم براي پذيرش بندگان، اوقات و شرائطي را امتياز بيشتري داده است.ازجاها، مسجدها را، بخصوص «مسجدالحرام »را،از روزهاي هفته، « جمعه»را از ساعات شبانهروز اواخر شب و طلوع فجر راو از ماههاي سال رمضان» را.
رمضان ماه ضيافت خدا است.خداوند ميزباناست وبندگاناو مهمانونيايشوقرب،سيله پذيرايي.و قلبهاي روشن فديه بندگان بهآستان خداوند است،و ديدگان اشكبار و دلهاي اميدوارسرمايه عابدان.ولبهاي مترنم به ذكرخدا و تلاوت قرآن زمزمهگر اين بزم عشق!…. رمضان ماه گريز از خويش و التجاء به خدا است.رمضان ماه هجرت از «سيئات » به «حسنات» است. فصل بازيابي خود گمشده است.ايام تقويت اراده و مالك نفسشدن و مهار دنبهتمنيات است.داشتن ونخوردن ، يافتن و پرهيز كردن، قدرت داشتن و نكردن،بر خواهشدل، جواب « نه»گفتن.اينها… واينها…حاكميت انسان را بر اراده و تسلط را برنفس،تقويت مي كند.آنكس كه بنده نفس است، يا مغلوب هوس، يا محكوم شهوت « وارستگي» است برسد. آه كه راه،پرخطر است و حراميان در پيش!راه دور است و رهتوشه،كم. مگر ابليس وسوسهگر ميگذارد؟مگر « نفس اماره» دست برداراست؟سپري بايد برداشت از «روزه»الصوم «جنه» منالنار(پيامبر اكرم(ص))و سلاحي بايدبرگرفت از «دعا» الدعاء «سلاح» المومن وبراي درستي عمل و وارستن از بردگي و نجات از هلاكت، كليد رهگشايي و درگشايي بايدداشت،از تقوا و بايد آماده جهادي بزرگ شد،با دشمني بزرگتر و خطرناكتر از همه دشمنان كه اين« نفس» است، تا با هموار شدنراه،به قربحقرسيد و با برطرف شدن مانع ، بهتر و بيشتر وسريعتر، راه معني را طي كردبقول حافظ:
جمال يارنداردنقاب وپرده ، ولي
غبار ره بنشان تا نظر تواني كرد
توكزسراي طبيعت نمي روي بيرون
كجابه كوي حقيقت گذرتواني كرد
خداوند اين ضيافت رمضان را براي همين گسترده است: لعلكم تتقون ايام معدودات رمضان ماه «قرب» است، ماه «يافتن» و «رسيدن» است. تو كه عمري تشنه آب حيات بودي و عطش يافتن داشتي و همچون آهويي رميده يا غزالي حيران، در كوير سراغ چشمهاي و سايهاي و درختي ميگشتي تا لختي بياسايي و آرام گيري و سيراب شوي، اينك رمضان،همان است كه مي جستي همان سايه آرام بخش است،همان چشمه زلال است. همان پاكساز دل وجان است. روح عطشناكت را سيراب كن.«خدا» را بشناس، تا از بند و كمند «خود» رهاگردي و بخدا برسي…
روزه، اگر آنگونه باشد كه خداخواسته و پيامبر(ص) توصيف فرموده انسان مومن به جايي ميرسد كه :(( خواب روزهدار عبادت است وسكوتش تسبيحو عملش مقبول ودعايش مستجاب خواهدبود))
مصيبت زده كسي است كه رمضاني براو بگذرد واو در خود، و درانديشه و عملش در عبادت و اخلاقش، تحولي پيش نياورد رمضان فرصت مناسبي براي محاسبه و به خود پرداختن وبه خدا رسيدن است. از لحظه لحظهاش از هر روز و شبش بايد سودبرد.
رمضان،فرصتي براي «خود سازي» است.براي آگاهان و هوشياران موقعيتي مناسب است تا بذر «جان» رادر مزرعه « لحظات» و «ايام» بارور كنند و با آب «اخلاص» آن را برويانند و به ثمربرسانند.آنكه در روزمره گي غرق شده و فرصت « خوديابي» ندارد و در خويشتن گم است، رمضان فراغتي است و موسمي براي انس و خلوت و فصل ياد و مناجات است.زنگاردل را بايدزدود. بيماري قلب را بايد مداوا كرد. ظلمت درون را بايد برطرف ساخت . بايد به باطن رسيد و دل راصفا داد وسيقل زد و بتها را از كعبه دل بيرون ريخت بايدبه طهارت درون انديشيد. بايد جان آلوده را پاك نمود. بايد چهره دل را با «صيقل توبه» و «آب پشيماني» از آلودگيهاي گناه و نفسپرستي و شهرتطلبي و خودخواهي و غروروعجب شست.چهره دل به تطهير و نظافت شايستهتر است تا صورت مادي. چرا كه خداوند پيش از «برون » به«درون»مينگرد. و بيش از «قال» به«حال» و بيش از «نمود» به «بود»!… آرايش ظاهر براي مردم چه سودي خواهد داشت وقتي كه آلايش باطن نزد خدا معلوم است؟!…گاهي بايد سوخت، تا ساخته شداگردر اين ماه تحمل گرسنگي وتشنگيميكني براي جوشيدنچشمههايحقيقتوآگاهيازدلتوست. تا حكمت بر زبان توجاري شود.تا قلب براي خدا خالص گردد. تا خلوص بنده و اخلاص عمل آشكار شود. تا تسليم عبد در برابر مولي به ظهور برسد.
آنچه در غير اين ماه حلال بود، اينك حرام است. بايد خويشتنداري و « كف نفس» كرد. بايد مهاري از تقوابر توسن هوسها و تمايلات زد.هر انساني ميتواند «حر» شود و از « فجور» به «فلاح»برسد. اين حركت، ولي اگر از اين دشت وهامون گذشتي، به «وادي ايمن» ميرسي، به «دارالسلام» قدم مينهي.اين گوي و اين ميدان… اين ما و اين فرصت وزمينه. ببينيم آيا ميتوانيم دراين ماه، چهرهاي جديد از خويشتن را كه نورانيتر و كمالطلبتر است به خدا بنمايانيم؟! دل را بايد خانه خدا ساخت تا ابليس، در آن راه نيابد.ما يك دل بيشترنداريم و با يك دل نميتوان دو دلبر داشت.
«ماجعل الله لرجل من قلبين في جوف» (قرآن كريم)
گرچه روزه ، يادآور سختيها و گرسنگيهاي محرومين و بينوايان است، گرچه رمضان، تجربه عيني و ملموس تهيدستان و گرسنگان است، ليكن، هدف اصلي،پاكسازي جان و تطهيرقلب و تصفيه باطن و تقويت اراده و تمرين اطاعت و تجربه عبوديت و غلبه بر شكم وشهوت است. و اينها در صورتي فراهم ميآيد كه سراسر وجود انسان وتمامي اعضاء انسان،روزهدار باشد وگرنه، حاصل روزه فقط گرسنگي و تشنگي خواهد بود.
ودگر هيچ.امساك و خودداري از خوردن و آشاميدن و همخوابي،كمترين مرحله روزه است.بالاتر از كنترل شكم و شهوت، كنترل چشم و زبان و گوش واندام و… است. چشم روزهدار،بايد از نگاههاي حرام و شهوتبار دور باشد. چرا كه «نگاه»، تيري مسموم از تيرهاي زهرآگين شيطان است. زبان روزهدار، بايد از دروغ، تهمت، سخنچيني، ناسزاگوئي، جدل و مخاصمه، هذيان و بيهودگي، لغويات و … پاك باشد.كام روزهدار، بايد به يادخدا شيرين شود و دهانش با خواندن دعاها و تلاوت آيات كريمه قرآن، معطر و خوشبوگردد. گوش روزهدار، بايد از شنيدن نارواها و حرامها دور باشد .دست و پايش از تعدي و تجاوز، مصون باشد.قلب روزهدار، بايد از پرداختن به غيرخدا دوري كند و درذهن ودل و انديشه و همت واراده و نيت «صائم» جز او كسي ديگر و چيزي ديگر نباشدو ظرف قلبش جز محبت و ياد خدا، چيزي در برنگيرد، و اين مرتبه صديقان و اولياءالله است كه در اين ماه، بيش از همه وقت، به ميعادخدا ميروند.و وعدهگاهشان، سحرهاي رمضان… و «شبهاي قدر» است.
خدايا ، توفيق طاعت و عبادتمان بده، كه در اين ماه،براي تو باشيم.
قلبمان را به جلوه ذكر، جلا بده،ايمانمانرا به بركت رمضان بيفزاي،پوششي از «اخلاص» بر اندام اعمالمان بكش.
«باطن» ما را بهتر از «ظاهر» مان ساز،«عمل» ما را، مطابق «قول»مان قرار بده.و«قول»ما را، آن قرار بده كه تو ميخواهي و ميپسندي.
آمين… ربالعالمين انك سميع مجيب
نویسنده : اکرم حسن زاده (سریاس)
یادی رمضان وه خه یر
ماموستا سه ریاس ده ستان خوش بی
باتشکرازآقای حسن زاده برای مطلب رمضان چراکه هرچه ازرمضان بگوییم کم گفته ایم
رمضان میعاد خدا و انسان برهمه عزیزان وخوانندگان این سایت مبارکباد
باتشکروسپاس
سلام جالب بود دست مریزاد