خبر مَبَر!…/مجتبی مرادی
پایگاه خبری تحلیلی سلام پاوه:میگویند مطبوعات رکنِ چهارمِ دموکراسی است. اگر در جامعهای ارکان درست باشند و از چفت و بستِ محکمی برخوردار باشند دموکراسی هم قرص و محکم خواهد بود و اگر چنان نباشد پیداست که مردمسالاری هم تق و لق خواهد بود.اگر مطبوعات (البته آزاد) یک رکن است خبرنگار نیز رکنی اساسی در […]
- ۱۶ مرداد ۱۳۹۷
- کد خبر 74705
- بدون دیدگاه
پایگاه خبری تحلیلی سلام پاوه:میگویند مطبوعات رکنِ چهارمِ دموکراسی است. اگر در جامعهای ارکان درست باشند و از چفت و بستِ محکمی برخوردار باشند دموکراسی هم قرص و محکم خواهد بود و اگر چنان نباشد پیداست که مردمسالاری هم تق و لق خواهد بود.اگر مطبوعات (البته آزاد) یک رکن است خبرنگار نیز رکنی اساسی در مطبوعات است.
دامنۀ خبرنگاری هم بسیار وسیع است از علم ( science) تا محیط زیست و کتاب و فرهنگ و هنر و اقتصاد و سیاست، همچنین خبرنگار گاه برای مجموعهای کار میکند و گاه مستقل است. گرچه تعابیری از قبیلِ نور تاباندن بر تاریکی و آگاهیبخشی درست مینماید اما وظیفۀ خبرنگار صرفِ یافتنِ خبر و انتقالِ آن در کمالِ دقت، سرعت و صحت نیست بلکه خبرنگار خود صاحبِ تحلیل و نگاه و بینش است، سرمقاله مینویسد و تحلیل میکند،
خبرنگار ماشینِ انتقالِ خبر نیست. علاوه بر آن خبرنگار شفاهی و کتبی دارد! انتظار میرود خبرنگارِ شفاهی توانِ سخنوری داشته باشد و از پسِ ادای حروف و کلمات به درستی و روشنی بربیاید و همچنین مایهای در بداهه داشته باشد و ترجیحاً در حوزهای خاص مثلاً ورزش کار کند زیرا با گستردگیِ حوزههای گوناگون امکانِ ورزیدگی در همۀ رشتهها برای یک فرد وجود ندارد.
متخصص بودن در خبرنگارِ کتبی نیز ضروریست، به علاوه اینجا او باید سوادِ نوشتن هم داشته باشد یعنی زبانی را که به آن مینویسد به درستی بشناسد یا دستکم پس از نوشتن متن را به فردی ویراستار بسپارد تا آرایش و ویرایش کند.
نکتۀ بسیار مهم در کارِ خبرنگاری آن است که او همواره باید برای مردم و با مردم باشد، این شاخصۀ خبرنگار است، ما چیزی به عنوانِ خبرنگارِ حاکمیتی نداریم، وظیفۀ اساسی خبرنگار دیدهبانیِ حقوقِ مردم و انعکاسِ خواستها و مشکلاتِ ایشان است و البته مواظبت و مراقبت از لغزشِ مدیران و حاکمان با پرسشگری و تحقیق، اگر چنین باشد او چراغِ صلاح و اصلاح است ولی اگر خود به مهرهای در حاکمیت بدل شود آتشِ فساد و افساد خواهد شد.
خبرنگاری کاریست سخت و دشوار وقتی با شرافتِ انسانی گره میخورد چه آنکه تا کنون صدها نفر در این راه کشته شدهاند، تملق، چاپلوسی، ترس و طمع در گفتار و نوشتارِ یک خبرنگار نشانِ آنست که آن فرد هیچ نسبتی با شغلِ خبرنگاری ندارد، خبرنگار چشم و گوش و حنجره و زبانِ مردم است، حاکمان و حکومتها به اندازۀ کافی و وافی وسیله و آدم و رسانه و پروپاگاندا دارند اما آن روستاییِ بیچاره در نقطۀ صفرِ مرزی که هنوز در گرمای پنجاه درجه کفشِ پلاستیکی میپوشد و روزنامه ندیده و تلویزیون ندارد چشمِ امیدش به آقا/خانم خبرنگار است.
بیرون از متن: دیشب مردی کولبر را دیدم که از شدتِ مشقت و خستگی شبیهِ مقوا شده بود و هنوز چشمهایش برق میزد.
روزِ خبرنگار بر خبرنگاران و بر مردمسالاری و مردم فرخنده باد!