پایگاه خبری تحلیلی سلام پاوه:آقای هوشنگ بازوند لیسانس عمران است و همین لیسانس عمران برای خدمت و فهمِ درستِ مشکلاتِ مردم کفایت می‌کند، احتمالاً او نیز با موجِ مدرک‌گرایی ناگزیر به دریافتِ مدارک دیگر شده که از نظرِ نگارنده هیچ ضرورتی نداشته و ندارد و مخصوصاً دانشجویِ دکترا بودنِ ایشان برای فردی که در جایگاهِ استانداری آن هم استانِ پر بلا و زلزله‌زدۀ کرمانشاه نشسته است یک نقطۀ ضعفِ جدی به حساب می‌آید.

از ظاهر و وجناتِ ایشان پیداست که فردی اجرایی و اهل عمل و عملیات است نه کسی که با مدرکِ تحصیلی‌اش عکسِ سلفی بگیرد و کیف کند که فامیل بگویند هوشنگ‌مان دکترا دارد. تا پیش از زلزلۀ سرپل و ثلاث به واسطۀ عدمِ دنبال کردنِ اخبار حتی نامِ ایشان به گوشم نخورده بود اما پس از زلزله بارها و بارها او را در خط مقدم دیدیم، همان جایی که باید باشد، در منطقۀ عملیاتی، پای کار، نه پشتِ میز، استانداری که به نظر برای مردمِ زلزله‌زده و تأمین حداقل‌ها برای آنها به آب و آتش می‌زند و همچنانکه با مدیران زیرمجموعۀ خود تعارف ندارد با تهران و پایتخت و مدیران بالادستی نیز تعارف ندارد و در همه حال صدای مردمی‌ست که کمتر رسانه و صدایی دارند.

سیمای بازوند نشان می‌دهد که لایِ پرِ قو بزرگ نشده و سرما و گرما بسیار دیده است، حتی برخلاف بسیاری از حضرات که فقط در مراسم افتتاح بیل و کلنگی دست می‌گیرند، انگار او خود کارگر و کارگرزاده است…او اگر فقط مهندسِ عمران بماند و لباسِ کارگری بپوشد قابلیت و توانایی آن را دارد که مردم را برای آبادانی استان و به ویژه مناطق زلزله‌زده بسیج کند، آقای بازوند! به نظر می‌آید مردم تو را باور دارند، مدتی دفترت را ترک کن، لباسِ کار بپوش، کلاهِ مهندسی بر سر بگذار، خواستی عینک دودی هم بزن! و کرمانشاه را آباد کن، احساس می‌کنم مردم دوشادوشِ تو خواهند آمد…

راستی نزدیک بود یادم برود؛ دکترا را بی‌خیال شو!

با آرزوی توفیق و سربلندی//#مجتبی_مرادی

پ.ن:تا وقتی که می‌نویسم از هیچ کجا و هیچ کس سفارش نخواهم پذیرفت. این یادداشت نیز صرفاً حاویِ کمی قدرشناسی و اندکی احساس است.