“آفتی بنام تظاهر!”…/شادمان میرصاحب
پایگاه خبری تحلیلی سلام پاوه:یکی از رذایل اخلاقی که همواره جوامع بشری در طول تاریخ به آن مبتلا بوده اند ریا و تزویر است.افرادی که هدفشان کسب نفوذ و اعتبار اجتماعی و قدرت سیاسی هست با ارائه شخصیتی مقبول و البته شخصیتی غیر از آنچه که ماهیت اوست بروز می دهد و در این بین […]
- ۱۹ تیر ۱۳۹۷
- کد خبر 73882
- بدون دیدگاه
پایگاه خبری تحلیلی سلام پاوه:یکی از رذایل اخلاقی که همواره جوامع بشری در طول تاریخ به آن مبتلا بوده اند ریا و تزویر است.افرادی که هدفشان کسب نفوذ و اعتبار اجتماعی و قدرت سیاسی هست با ارائه شخصیتی مقبول و البته شخصیتی غیر از آنچه که ماهیت اوست بروز می دهد و در این بین صداقت ، قربانی حماقت این اشخاص می شود و افراد صادق در فرش و اشخاص کاذب بر عرش می نشینند ! و علی رغم توصیه به مردم خود در عمل ارزش ها را پاس نمی دارند!
حافظ می فرماید:واعظان کاین جلوه بر محراب و منبر میکنند*** چون به خلوت میروند آن کار دیگر میکنند
گناه در واقع آن عملی شناخته میشود که مردم از آن مطلع گردند؛ اگر بتواند در خفا بماند، دیگر گناه نیست!و هنر زندگی کردن آن میشود که هر کسی بیاموزد که چگونه ضعفهای خود را بپوشاند و باطن خود را پنهان نگاه دارد که از قدیم گفتهاند:«دزد نگرفته پادشاه است»! بدینگونه زندگی میتواند به صورت یک صحنه تئاتر درآید که در آن هر کسی هم خودش هست و هم ایفاکننده نقشی که باید خود را به آن بنمایاند.
تظاهر گاهی در رفتار یک فرد معمولی جلوه میکند که آسیب چندانی ندارد، و ثواب و عقاب آن متوجه خودش خواهد شد،اما زمانی افراد تأثیرگذار جامعه و مسئولین به سمت ریا میروند و از این طریق به مقام و موقعیت و جایگاه دست پیدا میکنند که این موارد شکل فسق پیدا میکند.اگر عمل و رفتار مسئولین هم راستا و مطابق با صحبتها و شعارهایشان نباشد، نمیتوان از کارمندان انتظار داشت با شور و انگیزه به کارشان ادامه دهند.این رفتار متأسفانه نهتنها روحیه و اعتمادبهنفس کارمندان را از بین میبرد و انگیزهی کاری آنها را نابود میکند، بلکه به بهرهوری هم آسیب میرساند و به تبع آن نتایج منفی آن گریبان مردم را خواهد گرفت!
مسئولی که در ویدیویی یا تریبونی ظاهر میشود، لبخند میزند و اعلام میکند که سهم و نقش همه ی کارکنان و مردم در پیشرفت شهرش برایش ارزشمند است، اما حاضر نیست حتی دقایقی کوتاه در خدمت آنها باشد آیا چیزی جز تظاهر نیست؟بازخورد چنین رفتاری را متاسفانه در برخی از اعضاء شورای شهر به وضوح مشاهده کردیم ! زمینه تظاهر در دو عرصه سیاست و دین نمود بیشتری دارد و شاهد مثال آن مواضع برخی از اعضاء شورای شهر پاوه می باشد که مجال تظاهر را در هر دو عرصه به نمایش گذاشتند و از این راه جلب اعتماد کردند و بر خر مراد خود سوار شدند ، و این البته نوع بدی از تقلب است؛ زیرا از سادگی و خوشباوری مردم سوءاستفاده شد،مانند کسانی که صدای بلدرچین درمیآورند تا او را شکار کنند!
به قول سنایی:سخن کز روی دین گویی، چه عبرانی، چه سُریانی //مکان گر بهر حق جویی، چه جابُلقا چه جابُلسا
با رواج ریا و تظاهر در جامعه ،قبح و زشتی و دورویی در نزد خود فرد و دیگران از بین می رود و دروغ و ریا برای رسیدن به مقاصد مختلف امری عادی می گردد!مردم اعتماد خود را به همه کسانی که ظاهری نیک داشته باشند از دست می دهند و در چنین فضایی نیکان واقعی و متظاهرین با هم آمیخته خواهند شد و کسی نخواهد نتوانست از ظاهر و گفتار و رفتار افراد پی به باطن آنها ببرد و ارزش صداقت در جامعه کم می شود و افراد ساده لوح مورد سوءاستفاده قرار می گیرند؛در این بین مجاورت و محاورت با ناصرین و ناصحین چه در دیانت و چه سیاست امری واجب و ضرورتی اجتناب ناپذیر است.
رفتاری که امروزه شاهد آن هستیم و مصداق بارز تظاهر می باشد ذم روزانه و مدح شبانه برخی افراد از برخی نهادها و اشخاص و جناح های سیاسی است ! در چنین موقعیتی برخی افراد در پی این هستند که علاوه بر ساختن جایگاه و پایگاه اجتماعی در بین مردم ،اعتماد مسئولان و کار به دستان را با تناقض رفتار و برای طی طریق منافع شخصی پله های ترقی و مقطعی را برای خود بسازند !
چرا منِ نوعی در ظاهر که منتقد نماینده ، دولت شورا و ….هستم در باطن و علیرغم انتقادهایم با این افراد رفتار کنم ؟آیا تظاهر به درجه ای رسیده است که باید به عنوان یک ارزش و یک الگو از آن بهره برد ؟ یا واقعا اگر چنین نباشیم مقاصد و اهداف هایمان پیش نخواهد نرفت ؟ اگر پیش نخواهد نرفت با تظاهر چرا؟ چرا خود نباشیم و آنگونه که هستیم نمایان شویم که حداقل دوگانگی شخصیت را از خود دور کنیم ؟ بازخورد چنین رفتاری قطعا آسیب های جدی به شهرستانی که خود در معرض انواع آسیب های اجتماعی است وارد خواهد کرد.
به امید آن روز که این رذیلت اخلاقی به فضیلت آن مُبدل شود !