پایگاه خبری تحلیلی سلام پاوه:سالی یک بار، اسم یک هفته را می‌گذارند هفتۀ وحدت که البته این نام‌گذاری در روزگاری که آتش اختلافات بلند بود امری شایسته و ایده‌ای میمون و مبارک بود چنانکه پیرانقلاب گفته بود:«شیعه و سنی دو بازوی اسلامند، شکست یکی شکست اسلام است.»، بی‌گمان همین نگاه در آن روزگار از دامن اختلاف کاسته و به بالای همدلی افزوده است اما چهل سال از آن روزگار می‌گذرد، و صد البته جامعه موجودی ایستا و سنگواره نیست که هیچ تغییری نکند بلکه در این چهل سال بر دانش و آگاهی مردم افزوده شده و اکنون قاطبۀ مردم ایران شیعه و سنی را مسألۀ خود نمی‌دانند چنانکه قومیت و نژاد هم مسألۀ مردم نیست.

امروز مطالبۀ جوان شیعی و سنی یکی‌ست، ترک و بلوچ و کرد و عرب و فارس خواسته‌هایی یکسان و مشابه دارند و بر صدر همۀ این خواسته‌ها «حقوق اولیه» نشسته است؛ حق کار و اشتغال، بیمه و تأمین اجتماعی و درمان، آموزش و پرورش برای همگان، مسکن برای همه، امکان ازدواج و خلاصه زندگی با عزت و مرگ با عزت.

همۀ مردم طرفدار شایسته‌سالاری هستند چون می‌دانند فرزندان شایستۀ وطن برای میهن‌شان و آبادانی و سربلندی‌اش از جان و دل مایه می‌گذارند، اهل سنت ترجیح می‌دهد استاندار یا فرمانداری شیعه داشته باشد که شایسته و کارآمد و دلسوز باشد تا مدیری سنی و نالایق و ناکارآمد، گرچه اهل سنت در این چهل سال مجال مدیریت نداشته‌اند اما تردیدی نیست که اکثریت نیز مدیریت اقلیت(سنی) کارآمد و توانا را بر مدیری بی‌اراده و بی‌تدبیر ترجیح می‌دهند.

چهل سال گذشته و دیگر جمهوری اسلامی ایران نهالی ترد و شکننده نیست، بلکه درختی است تناور، درخت تناور هم مراقبت می‌خواهد، استقلال، آزادی، جمهوری اسلامی با توجه و تمرکز بر سه حق اولیه و ساده به رشد و بالندگی‌اش ادامه خواهد داد؛ کار، مسکن، ازدواج. همچنان که آزادی مخصوص عده‌ای نیست، حقوق اولیه انسانی هم مخصوص عده‌ای نیست.

امروز جوان شیعی همان‌قدر پریشان است و نگران و درمانده که جوان سنی، بنابراین همه ساکنان یک کشتی هستیم، به نظر نگارنده علی‌رغم همۀ مشکلات امید هست که این کشتی به ساحل امن برسد اگر به «قانون اساسی» برگردیم، تنها راه کم هزینه و کم خطر قانون است، در پرتو قانون امکان رشد و ترقی برای همگان فراهم می‌شود، امید و آرامش و اخلاق رشد خواهد یافت و همه با افتخار و شادمانی خواهند گفت:«اهلِ ایرانم.»