ج 10 فروردین 1403 ساعت 11:11

ما بی رحمانه مردیم…/شایسته فتحی

ما بی رحمانه مردیم…/شایسته فتحی

پایگاه خبری تحلیلی سلام پاوه:مرگ همان زندگیست با آرزوی زیستنی دوباره،که حریص بودن را دگر باره بر تن انسان تازیانه میزند.دیدگانی فروبسته و رویایی سخت تکراری از سکانس هایی متفاوت با مضمونی آشنا و دیرین.نقطه آخر جهان را و واپسین دقایق زیستن جان را و فرجام خوشی های عیان و نهان را مرگ است. آن […]

پایگاه خبری تحلیلی سلام پاوه:مرگ همان زندگیست با آرزوی زیستنی دوباره،که حریص بودن را دگر باره بر تن انسان تازیانه میزند.دیدگانی فروبسته و رویایی سخت تکراری از سکانس هایی متفاوت با مضمونی آشنا و دیرین.نقطه آخر جهان را و واپسین دقایق زیستن جان را و فرجام خوشی های عیان و نهان را مرگ است. آن زمان که به دمی نه چندان بلند همه چیز را از جلوی چشم میگذرانیم.

 

ما همه بارها و بارها طعم تلخ مرگ را چشیده‌ایم و گاه خود آنرا در آغوش گرفته‌ایم. مرگ که همیشه ایستادن تپش های قلب نیست، گاه ایستادن تپش دل تجربه های شیرین و خوشی های ساده‌ای است که خود از خویش دریغ داشته‌ایم و شاید از ما دریغ داشته‌اند. نسل ما هیچوقت آبگوشت های دورهمی روز جمعه مادربزرگ را، چای عصرانه و کلوچه‌های تنوری و حلوای روی تخت وسط حیاط را،تیله بازی با گردو و هفت سنگ زیر آفتاب سوزان تابستان را و پاهای تا زانو زیر کرسی، و انارهای دان شده با نمک و گلپر و دیوان حافظ را در شبی که تنها چند دقیقه طولانی تر از باقی شب های سال بود تجربه نکرد.

 

ما لذت شیر و تی‌تاپ خوردن های دوستانه و خاله بازی با چادر نماز مادر را تجربه نکردیم.هیچ وقت لذت داشتن توپ های پلاستیکی چند لایه را تجربه نکردیم و لذت افتادنش در حیاط همسایه اخمو و سینه پشمالویمان را نخوردیم.لذت تکان دادن پول های قلک سفالی و شکستن اش را نفهمیدیم . ما حتی از تصور لب های سرخ یک بچه مدرسه‌ای، که با ولع مشغول خوردن لبو های داغِ لبو فروش کوچه بالایی مدرسه است،عاجزیم.

 

نه اینکه تصور یک بچه مدرسه ای در این حالت سخت باشد،نه!درک این حجم از شادی و فهمیدن لذت جمع کردن پول برای خریدن لبوی زنگ آخر،کار ما نیست.ما مرگ خوشی های ساده‌مان را خود خواسته با دست حقیقت پیوند زدیم.ملک الموت خوشی هایمان گوشی های همراه شد و شبکه های اجتماعی ای که پیش از اینکه فرهنگ استفاده شان را بیاموزیم آنها را به کار گرفتیم.دوستی ها و دور همی هایمان به چت و کیبورد و استیکر هایی با معنی مجهول ختم شد.

 

ما به مرور مردیم اول تجربه های شیرین کودکی را خیالی خام کردیم و بعد هم خوشی های نوجوانی مان را به خاک سپردیم.ما بی رحمانه مردیم.پشت صفحه گوشی مان با وجود چندصد فالوور تنهایی را با عمق جان حس کردیم و مردیم. بزرگترین دغدغه ما شاید فیلتر شدن شبکه های اجتماعیست.ما به جبر شرایط،منفعلان تجملاتی مدگرایی هستیم که سخت خویش را باخته اند و حسرت و دغدغه شان آرایش و مد و لباس است.به آیینه ای بندیم و خویش را در آن چهارچوب یافته ایم.ما مردیم و کسی نبود که جنازه خوشی ها و تجربه هایمان را با ما دفن کند.

 

مردن شاید توقف همیشگی تپش در ایستگاه آخر قلب باشد اما خیلی چیز های دیگر در دنیا وجود دارند که قلب دارند و همزمان فاقد قلب اند. ساده تر بگویم ما قلبشان را نمیبینیم.ما مرگ را پذیرفتیم و تنهایی را، که خود مرگی است مجزا.ما آنقدر حریص مرگیم که ملک الموت را تا زیر پتو همراهی میکنیم. ما همبستر مرگیم شاید.مگر کدام موجود عاقلی مرگ را با خود به بستر میبرد؟

 

مرگ با ما زنده است و این طبیعت اوست که میمیراند تا خود زنده بماند،اما ما حریص زندگانی ای هستیم که دیریست از دستش داده‌ایم ما مرگ را با افتخار زندگی میکنیم نه با خفت.و تنها باور ما برای زنده بودن گنجشگ بی قرار اسیر سمت چپ سینه مان است.و من هنوز بزرگترین آرزویم جان گرفتن جمعه های قدیم و با هم بودنهای عمیقی است که نبودشان را تا عمق استخوان دل حس میکنم.

9 پاسخ برای “ما بی رحمانه مردیم…/شایسته فتحی

  • باینگان در تاریخ آبان 21, 1396 گفت:

    عالی بود

  • دەهە شەسی در تاریخ آبان 21, 1396 گفت:

    سۆبەی نەفتی ودوکەڵی ڕەش و لێفی قاییم !!
    مانەگەزێ(چکمە)لاستیکی!!
    وەشتو واری فرە!!
    دەفتەری کاهی وبێ بەرگ !!وکاردەسی تێکراری!!
    ئالاسکاو وپەژمەک!!
    ئاوهەنجیر وفوتباڵ دەسی!!
    ئاڵمانو پارتیزان!!
    سەرێ کەچەڵێ!!
    شریتێ ماڕیای!!
    تیروکەمانو ومریچڵە کۆشتەی!!
    تۆپی پلاستیکی وپاتێ بۆگەنێ!!
    ئاتاری وسێگای ژاپونی!!
    مەحەلەجەنگی وپاڵای چینی!!
    کۆرتی ئامریکایی ودوکتری هێندی!!
    مۆزاحمی تلێفۆنی!!
    ئاغا ئێجازە،بلو پەی دەسشویی!!؟
    ئاغا ئێجازە،بلو جە دەفتەرەنە گەچ بارو!!؟
    چوارشەمەسورێ!!
    بازبازانیو دلێو باخان و پانتۆڵێ گڤێ!!
    جەنگو زەنگو ئاخری!!
    گونەڵە بازی!!
    خزەخزالێ سەرو وەروێ!!
    بازی قاچاخچی وپۆلیسی!!
    فیلمەسینەمایە بێتامەکێو دمانیمەڕوانەو جومعەی!!
    جنگجویان کوهستان!!
    ئوشین!!
    جمشید اریا!!
    سەدام حۆسەین!!
    پەنج تمەنیە سورێ!!
    چڵمو مۆخو سەرو قۆڵان!!
    دۆعا سەوزە یەرە گۆشەکێو چیرو یەخێ!!
    کاغەزەکەو دەورو ساندویچی!!
    ڕۆزنامە دوە تمەنیەکەو ئێتێلاعاتی!!
    شارە بێ مەکەکەو کرماشانی!!
    عەکس وستەو سەرو تاشو کەمەری !!
    ئاڵبومو عەکسان!!
    دوەکابینەی سور!!
    فکۆلیێ وخۆڵەمانێ!!
    هواشناسیەکەو ڕادیۆ ئێسراییلی!!
    زەفتە!!
    کۆڵەپشتیو کەشی!!
    گوڵدانە کەو سەرو تێلێفزیونی!!
    نام ،شۆرەت!!
    پەیکێ نەورۆزی!!
    گالش های مادربزرگ وارتش سری!!
    سولتانو شەبان وروزی روزگاری!!

    گۆرانیەکێو عەینەدین مەریوانی وشێعرەکێو کاکە مۆمنی نۆتشی(وەکێڵو هەرا)

    قەمچانی….خەت خەت….حەفت سەنگ….باڵابۆڵەندی..
    بیل بیلانی..تفەنگ بازی..ماروپلە..دایرەوشەقان!!
    رۆزنامەدیواری..زەنگو وەرزشی..کوبلەن وکاموا
    تام وجری..هاج زنبورعسل..بل وسباستیەن..زبل خان..
    مسافرکوچک..پینوکیو..سندباد..بینوایان..چوبین..

    دەهە شەسی=گەنجینێ جە شێوازێ تایبەتێ وئێنسانێ تایبەت!!
    دهە شەسی=کۆمەڵێ جە” مڵێ ئازمایشگایی ئێرانی”، بێ خەسارشناسی ئاکادمیک و وش بیەو شەپۆلێ جە بەشەرانێ ڕەوان شێویایی ۴۰ ساڵو دماڕۆی. !!
    دەهە شەسی=چینێ جە زاڕوڵێ فامێدٚێ هیزی وبێ بەش جە تفاقی، وچینێ جە ئەدٚاو بابەی بێ وەرێو ئارۆی!!
    دڵ وەشێ!!!!!!!!
    [بەڵام بێ ئایەندێ!]

    یادٚش ؟؟؟؟؟؟؟
    …..بەخەیر و وەشی.

  • zhina در تاریخ آبان 20, 1396 گفت:

    فره فره عالی به شایسه گیان افرین کاش جامعه چنه دانه پسه و توش چنه بیا???❤❤❤❤

  • تارا در تاریخ آبان 20, 1396 گفت:

    عالی بود

  • تارا در تاریخ آبان 20, 1396 گفت:

    عالی به شایسته گیان ❤موفق بی

  • Aida hasani در تاریخ آبان 20, 1396 گفت:

    خیلی زیبا بود دوست گلــــم موفق باشی شایسته جان????

  • sh .sadeghi در تاریخ آبان 20, 1396 گفت:

    عالییی بود عزیزم انشاالله همیشه موفق باشی

  • ناشناس در تاریخ آبان 20, 1396 گفت:

    آفرین رفیقه عالکیم افتخارو پنه مکروو موفقه بی گیان❤ژوان

  • بهروز خسروی در تاریخ آبان 20, 1396 گفت:

    قلمت دائم التحریر باد. گرچه اینهای که به رشته تحریر در اورده ای همگی از این ور دیوار زیبا است و مرگش غم اور می نماید. لیک چو پایم را به آن ور دیوار مینهم و نگاه می کنم، بیساریشان نماد درماندگی و بیچارگی بودند. شاید مرگشان نشانه ای از روزهای بهتر باشد.

پاسخ دادن به sh .sadeghi لغو پاسخ