مبادا تملق به جای تخصص بنشیند/سابق خسروی
پایگاه خبری تحلیلی سلام پاوه:جای آن است که خون موج زند در دل لعل//زین تغابن که خزف می شکند بازارش. همه جا حفظ دوستی و احترام به اقارب و احباب پسندیده است و این البته ربطی به قوم و نژاد و دوره ی خاصی ندارد.دوستان پشت هم در می آیند و در روزگار سختی در […]
- ۲۸ مهر ۱۳۹۶
- کد خبر 63987
- 12 دیدگاه
پایگاه خبری تحلیلی سلام پاوه:جای آن است که خون موج زند در دل لعل//زین تغابن که خزف می شکند بازارش.
همه جا حفظ دوستی و احترام به اقارب و احباب پسندیده است و این البته ربطی به قوم و نژاد و دوره ی خاصی ندارد.دوستان پشت هم در می آیند و در روزگار سختی در حل مشکلات کنار همند،اصولا اقتضای حیات این چنین است و باید در روزگار سختی چشم انتظار یاران یک دل بود.تا اینجای کار هیچ مشکلی وجود ندارد و کسی را یارای انکار و الحاح نیست؛مسئله آنجا پیش می آید که دوستی ها بر مبنای منافع شکل گرفته و مرزهای خطرناک دوستی منفعتی گشوده می شوند به قولی یاران سه قسمی زبانی و جانی و نانی مشتبه می شوند.
در چنین حالی خردی و بینشی لازم است تا فرد بتواند دوست را از متملق جدا کرده و حساب بادمجان دور قاب چین ها را از یاران مخلص جدا کند.قسمت اسفناک تر قضیه آنجا رخ می نماید که این متملقان با ابزار رایجشان که همان دروغ و تزویر و ریا باشد منصبی را هم تصاحب کنند و مبنایشان چیزی جز ظاهر سازی و عوامفریبی و ایفای نقش نباشد ؛در چنین حالتی کسانی که بیشتر اهل تملق باشند کارشان را پیش می برند و اصحاب خرد و هنر و اندیشه بیشتر به حاشیه رانده می شوند.
در آنصورت آن کسی که در شغل شریف دست بوسی!متبحرتر است منصبی و مسندی در خور همت و ارادت خود می یابد و آنکه در عرض تبریکات صوتی و تصویری و رسانه ای گوی سبقت ربوده است توقع پست و مقامی فراخور کار خود دارد.اگر روزی دستگاهی گرفتار چنین آفتی شد دیگر جایی برای تخصص و نخبه پروری نمی ماند و چاپلوسان نا کارآمد امور را به ورطه حضیض نزدیک و نزدیکتر می کنند.اینجاست که کلام پیامبر رحمت که فرمودند”اَحْثُّوا التُّرابَ عَلی وُجُوهِ الْمَدّاحینَ؛ به صورت چاپلوسان و مداحان خاک بپاشید»ضرورت می یابد و اهل خرد بار دیگر به این حقیقت مسلم صحه می نهند که تملق و ریا کاری و مصلحت اندیشی و نان به نرخ روز خوری آفاتی هستند که اگر گریبان جامعه را بگیرند راه سعادت را بر مردمانش می بندند.
به قول مولانا:
لطف و سالوس جهان خوش لقمه‌ای است
کمترش خور کان پر آتش لقمه‌ای است
آتشش پنهان و ذوقش آشکار
دود او ظاهر شود پایان کار
نفس از بس مدحها فرعون شد
کن ذلیل النفس هونا لا تسد
خردمندی باید تا از مدح مادحان به دام دیو نیفتد و راه از چاه باز شناسد.تملق راهی است کوتاه و بدون هزینه برای رسیدن به خواسته های افرادی که شایستگی آن را ندارند و زحمت و مشقتی در حد آن نکشیده اند و اینک “به حکم فلک گردان یا حکم‌‌ِ فلکِ گردان “ایام به کامشان شده است.چاپلوسی، هنر افرادی است که با به کارگیری روش های عادی و بهنجار جامعه یا محیط کار خود قادر به کسب موفقیت دلخواهشان نیستند و با توسل جستن به راه های گوناگون چاپلوسی، زبان بازی، سالوس،دورویی،نوکر صفتی و خیانت می کوشند خلأ ناشی از ضعف های شخصیتی و تخصصی مورد نیاز خویش در جامعه یا محیط کار خود را جبران کنند.
در هر صورت چاپلوسی، ناشی از حقارت شخصیت فرد یا به گمان خود آنان،ره آورد زرنگی و هوش و تدبیر ایشان است.حال آن که چندش آور و غیر قابل قبول نزد ارباب خرد و اندیشه است.در این موارد است که هنر مدیریت و درایت و کاردانی و اندیشمندی متولیان امر نمود پیدا می کند و اجازه نمی دهند تا مصالح دستگاههای تابع امرشان قربانی بده بستان ها و دوستی های زبانی و نانی معدود افرادی قرار گیرد که همیشه و همه جا ندیمان سلطان هستند و با بادمجان کاری ندارند.بهتر آن است هر فردی به ایده و عقیده خود نیز پایبند باشد و هر طرف که باد منافع وزیدن گرفت سر خم نکند و قبله اش را به ساعت عوض ننماید.
به قول شیخ اجل:
مبر طاعت نفس شهوت پرست
که هر ساعتش قبلهٔ دیگرست
روزگاری در این سرزمین باور غالب این بود که :
دانش و آزادگی و دین و مروت
این همه را بنده درم نتوان کرد
و امروز باید گفت که مبادا تعهد و تخصص در پس پرده تملق و سالوس رخت بر بندد و هرکس که چرب زبانتر بود جلوتر رود و صداقت و اخلاص غریب افتد.اگر دوستی برایمان کاری انجام داد یا به مناسبت موقعیت زمانی و مکانی تعریفی نمود و حقیقی یا مجازی دفاعی نمود مبادا که از مناصب تحت تصدی جبران نماییم که چشم مردمان بیناست حتی اگر بر زبان نیاورند.
در این برهه از زمان کلمات پٌر زرق وبرق از نهان های آدمی به بیرون می غلتد وبروری لوح سفید(کاغذ) روان ،جاری وساری می گردد بدون در نظر گرفتن مفاهیم واقعی آنان.
کاش این آدمی قبل از نگاشتن ونوشتن سوالی را از خود مطرح می کرد؟ آیا نوشته من با افکار وکردار من هماهنگ وهمنوا است؟؟؟
شاید داستان شنا کردن دروغ وحقیقت را شنیده ای؟ ولازم به بیان آن نباشد اما مطلب فوق دقیقا مصداق همین داستان است حقیقت از جامعه ما رخت بر بسته است ودروغ در لباس حقیقت خودنمایی می کند.
جناب آقای خسروی واقعیت های جامعه ما عین جملات جنابعالی است اما آیا خود براین باور وایمان دارید یا برعکسش را؟
متاسفانه کاغذ سفید صداقت دارد وما با کلمات، سفیدی آن را به سیاهی مبدل کرده ایم ودیگر لوح سفید بی معناست.
سنگ اندازی وتخریب شخصیت دیگران در پشت پرده سیاست،از یک طرف ودر طرف دیگر برعکس تعریف وتمجید از طرف مقابل از نظر اسلام نشانه چیست؟ چه کسی باید پاسخگوی این چیستی باشد؟؟؟
جناب آقای خسروی چشم ها را باید شست جور دیگر باید دید
زیر باید باران باید رفت فکر را باید شست جور دیگر باید دید
مخاطب این متن جامعه است راستی چرا آموزش و پرورشی ها جواب می دهند
به عنوان کسی که از سالهای دور آقای خسروی را می شناسم همیشه حافظه قوی ایشان و آگاهیشان از مطالب ادبی را قبول داشته ام.
نقدهایی هم به ایشان داشته و دارم از جمله نباید هرگز کلاس درس را ترک می کرد و شرکت در شورا اشتباه بزرگترشان بود….اما هرگز او را نان به نرخ روز خور و چاپلوس ندیده ام حتی در دوران مدیریت برادرشان کمترین امتیازی نخواست و از این لحاظ حق را به ایشان می دهم.
اما دوستان عزیر به جای حمله به آقای خسروی بهتر نیست نوشته ایشان را با دقت بخوانیم و اگر احساس می کنیم مفید است به کار ببندیم و جلوی چاپلوسان را بگیریم.متاسفانه بدون خواندن مطلب به نویسنده حمله کردید که نطرات مخالف هم مشکوکه
دست مریزاد استاد عزیز.
زیبا نوشته اید و به زیبایی یک معضل اجتماعی را نشان داده اید هر چند که مدتهاست تملق جای تخصص را گرفته است.
در پاسخ به آقا یا خانم فرهنگی
راستی یک سوال از شما دارم
آن روز که یک مشت چاپلوس و چرب زبان و مریض احوال توی اداره به گفته شما جمع شده بودند این آقای برزگر شما دقیقا کجا بودند؟
راستی شخصیت انسانها مهم و قابل اندیشه است .اگر چنین متنی را غیر از آقای خسروی می نوشتند قابل تامل بود . جناب آقای خسروی عزیز خود شما مصداق همان افراد ( نان به نرخ روز خوردن هستی) و حاضر شدی برای تملق و چاپلوسی دوستان نزدیک خود را زیر پا بگذاری . واقعا متاسفم هر از چند گاهی قلمت هوس غلتاندن کلمات ثقیل فارسی بر روی صفحات دنیای مجازی می کند .
آقای خسروی عزیز بسیار زیبا اشاره نموده اید واقعا جامعه ایی که این آفت در آن رشد کند و جایی برای تخصص نباشد قطعا رو به بهبود و اصلاح نخواهد رفت بخصوص این درد امروز در آ…..بسیار زیاد شده
جناب فرهنگی! عزیز بنا نداشتم جواب کسی را بدهم اما گویا به حدی شتابزده و عجولانه نوشته اید که اصلا امر بر خودتان نیز مشتبه شده است چون بنده در آموزش و پرورش کسی را دور خود جمع نکرده ام و اگر شما به آموزش و پرورش چند سال پیش می تازید و تمام همکاران شریف آن روزها را مریض احوال و چاپلوس و ضعیف النفس و…..می نامید،آدم را نسبت به سلامت روحی و روانی خود به شک می اندازید.
ما هم به هر حال فرهنگی هستیم و آرزوی رشد آموزش و پرورش را داریم حالا چرا شما مطلب بنده را به آموزش و پرورش ربط داده اید باز هم از سر درونتان حکایت می کند.
نکند شما نیز…..
تا حالا چه کسی را برای پستی انتخاب نموده اند که ابتدا تخصص مد نظر بوده باشد اکثر مسئولین براساس سفارشات منتصب شده اند و این ادامه دارد در انتخابات این امر مشخص است که چگونه دنبال کاندید احتمال دار راه می افتند
با سلام و احترام خدمت همگان
چرا در دوران آموزش و پرورش این صحبت ها را مطرح نمی کردی؟
عده ای چاپلوس، ناشی از حقارت شخصیت ،دست بوسی،چرب زبان،
و عده ای آدمهای مریض احوال و نا توان را دور خودت جمع کرده بودی و آموزش و پرورش صدمات جبران ناپذیری را را متحمل شد، تا اینکه بزرگ مردی چون آقای برزگر فرد، آمد و آموزش و پرورش کم کم دارد ،رو به رشد می رود.
چه کند گر نکند توبه …………
ولی سالهاست که چنین است .
در ضمن تنها این نیست ………… .رنگ عوض کردن در جریان انتخابات .دوزیستی عمل کردن .در ظاهر با اصلاح طالبان و شبانه با اصولگرایان و یا بالعکس .راستی شما در انتخابات شورا چرا علنا اعلام نکردید که اصلاح طلبید یا اصولگرا .شفاف سازی اول از خود بعد نصیحت دیگران
آقای خسروی عزیز متاسفانه این عادت غلط در میان ایرانیان ریشه دار است و همیشه وجود داشته و دارد.