پایگاه خبری تحلیلی سلام پاوه:آزادی از یکسو واژه ای زیبا و امید آفرین و از سوی دیگر تابویی ترسناک است و شاید کمتر واژه ای تا این اندازه مورد عشق و نفرت قرار گرفته است به عبارت بهتر،انسانها هم عاشق آزادی هستند و هم شدیدا از آزادی هراسانند.در زبان فلسفی آزادی در رابطه با اراده یا خواست(will)(1) است که معنی و مفهوم درستی پیدا می کند.

اگر بپذیریم فرد انسانی آکنده از خواستی ژرف و اراده ای آزاد است می توان گفت انسان آزادی را بخاطر اراده خویش دوست می دارد انسان از اینکه مانعی برای اجابت خواست و اراده اش وجود داشته باشد ناخرسند است اما از اینکه اراده آزاد او اسیر اراده های نیرومند تر از خویش گردد نیز نگران است نگران از اینکه قدرت اراده دیگری از تو بیشتر باشد از اینجا زنگ خطری به صدا در خواهد آمد و ناخودآگاه انسان را وامی دارد تا برای مهار قدرت دیگران پیش دستی نموده و آزادی را از آنها سلب نمایند و شاید به همین خاطرست که غول«لیوایتان» (۲)هابز با سلاح دین و قانون به میدان می آید،«لیوایتان» به میدان می آید تا به زعم خویش به نبرد اراده های قدرتمند مردم پایان دهد.

بکار بردن اراده آزاد از این روست که در زبان فلسفی هیچ خواست و اراده ای غیر آزادی وجود ندارد و اراده همواره آزاد است و لو اینکه در نبرد قدرتها به اسارت در آمده باشد و یا در میدان هستی، موجودی مجبور به نظر آید و چنین تعبیری منافاتی با نگرانی باروخ اسپینوزا از مفهوم اراده آزاد ندارد.

اراده انسان در هر صورت آزاد است و کسی قادر نیست چنین اراده ای را از هیچ انسانی بگیرد اما مهمترین اثر واژه آزادی در حیات فردی و اجتماعی احترام به خواست و اراده مردم و افزایش درجات آزادی در حیات اجتماعیست. به گمان من با احترام به خواست مردم نشان داده ایم که برای وجود آنها احترام قائلیم و با افزایش درجات آزادی در حیات اجتماعی از میزان تنش ها و نگرانیهای پیدا و پنهان مردم خواهیم کاست.احترام به خواست مردم خود مفهومی مثبت از دموکراسی است و هدف از دموکراسی و آزادی توجه به خواست و اراده مردم است.

۱-اراده یا خواست (will) از مفاهیم اساسی در فلسفه غرب است.۲-لیوایتان اثر مشهور توماس هابز فیلسوف مشهور قرن ۱۶ و ۱۷ در انگلستان می باشد.