پایگاه خبری تحلیلی سلام پاوه:خشک سیمی خشک چوبی خشک پوست.از کجا می آید اوای دوست.//گر ز سیم است این صدای نازنین .خود چگونه می زند هیهای دوست.  از چه چوبی اید این آوازها.میکند عریان چرا سیمای دوست.//این مگر سیم و زراست کزقدرتش.می کند فریاد قدرت های دوست.این مگر خوش بوی پوست اهوست.کز شمیمش میرسد نجوای دوست.

آئین مبارک افتتاحیه خانه دف در پاوه در روز چهارشنبه ۱۸/۵/۹۶ با رقه ای از امید و خوشحالی برای اهل هنرو فرهنگ و غمخواران اصالت و معنویت اجتماعی در پی داشت.روح جامعه را فرهنگ پرورش می دهد و تقویت فرهنگ و عوامل فرهنگ و صنایع فرهنگی است که در نهایت توسعه فرهنگی را به ارمغان می آورد.

شاید هیچ جمله ی دلنوازی برای اهل دیار پاوه خوشایند تر از این جملات مکرر و مستمر از دهان مسئولین و متنفذین کشوری و استانی نباشد که این شهررا به فرهنگ و ادب دوستی و روشنفکری دینی بستایند و به ان افتخار کنند.و این درجه از توسعه فرهنگیی ماحصل سالیان سال کار فرهنگی و فکری و بن مایه های قوی پذیرش این ارزشها بوده و هست.براستی دف ساز عجیبی است و بقول شاعر پر رمز و راز. پیکری چوبین ولی پر رمزو راز همچو لیلی همچو شیرین پر زناز.

ساده ترین ساز و در عین حال تاثیر گذارترین نوع آن که در میان مهمترین کنسرتها و اجرای آواز موسیقی جا خوش کرده است و روز به روز به ارزش آن افزوده می شود.
سابقه حداقل ۷۰۰۰هزار سال همنشینی با ملت کرد بقول استادان فن و بدلیل سادگی و سهل الوصول بودن ان عجین شدن با فرهنگ اقوام تاریخ از اعراب و پارسیان و فرهنگ های بدوی تا بارگاه سلاطین و پادشاهان خود قصه ای است مفصل و خارج از موضوع بحث بنده که بدلیل همنشینی حقیر با دف از اوان کودکی در مجالس ذکر و سماع و درمجالس وعظ مولودی خوانی،در مجالس شادیو ولیمه،در مجالس هنری و ادبی و موسیقی…..همچون بسیاری از عاشقان این ساز،به جایگاه والایش اعتقاد دارم و آنرا وسیله ای برای دمیدن روح نشاط معنوی و گرمی بازار فرهنگی و ادبی برکالبد جامعه ضروری میدانم.((از سوز محبت چه خبر اهل هوس را این آتش عشق است نسوزد همه کس را))

افتتاح خانه دف هورامان و آنهم بدست جوانانی پرورش یافته از خانواده هایی متدین و مذهبی و اهل عرفان و مجالس معنوی را نه به صرف آموزش دف نوازی و حرفه آموزی بلکه در هدفهای والاتر در مسیر ارتقائ ارزش معنوی ساز دف در امورات هنری و مجالس معنوی و در تقابل با انحراف و ابتذال آن در مجالس لهولعب میدانم.ارزومندم تا چون قداست ساز در بین اقوام مختلف از تنبور در آیین یارسان تا نی در مکتب مولانا و عرفان وتا ساز کلیسا و…. نیز در پرورش روح معنویت و همراز شدن با شعر و آواز و دکلمه و سرود جایگاه خود را یافته و به صورت نمادی گرانقدر درآید.