پایگاه خبری تحلیلی سلام پاوه : سعدی علیه الرحمه ۳ چیز را ناپایدار می داند؛ “مال بی تجارت، علم بی بحث و مُلک بی سیاست”. اندیشه ای منور که گرچه از پستوی سده ها و هزاره ها به اکنونِ ما می تابد، لیکن هنوز هم به قول مولانا “سخن نو” است و “آن را حلاوتی دگر است”.

از سوی دیگر باید اذعان داشت که؛ جانِ کلامِ سلطانِ مُلکِ سخنِ پارسی و اندیشه بدیع وی که مالامال از حکمت و فصاحت و بلاغت و حلاوت است، شجره طیبه ای است که ریشه در آموزه های دینی و مذهبی دارد. پس تا اینجای کار؛ حکمای دیرین و آموزه های دینی بر این مهم صحه گذاشته اند که مالِ بی تجارت “پایدار نمی ماند” و فراتر از آن “مُلک بی سیاست”.

این مهم زمانی بیش از پیش خود نمایی می کند که در قالب “اکنون” نیز به آن نگریسته شود. در دورانی که مرزهای جغرافیایی و رابطه دو سویه “دولت ملت”ها به مفهوم سنتی خویش دستخوش تحولات و تغییرات فراون شده است و انفجار اطلاعاتی و امپراتوری رسانه ها بر جای جای این کره خاکی سایه افکنده است و با وجود چنبره سنگین شرکت های چند ملیتی و فرا دولتی(و غیر دولتی) بر اقتصاد جهان، مفهوم سرمایه و سرمایه گذاری نیز دستخوش تغییرات و تحولات بنیادین گردیده است. اقتصاد دانان، مقوله سرمایه گذاری را یکی از کلیدی ترین مولفه ها در فرایند توسعه اقتصادی و اجتماعی می دانند. پر واضح است که هیچ ملتی صرف برخورداری از منابع غنی، سرشار و بکر و دست نخورده، معشوقه توسعه را در آغوش نخواهد کشید و امید به توسعه متوازن، پایدار و همه جانبه تنها با تکیه بر توان و سرمایه داخلی، توهمی بیش نخواهد بود.

در عصر حاضر، سرمایه گذاری از طریق به کارگیری صحیح و بهینه منابع تولید که راهبردی مقبول و مورد توجه همگان است با به کار گیری و افزایش نیروی مولد نه تنها عرصه را در جهت افزایش تولید، کاهش بیکاری و فقر و گشایش اقتصادی بهینه می نماید بلکه مقدمات عمران شهری، تعمیق امنیت و شهروند سالاری را نیز به ارمغان می آورد. از سوی دیگر، سرمایه گذاری به دلیل تولید محصول و ثروت جدید، فرایندی زنجیره ای ایجاد می نماید که بستر ساز جذب سایر سرمایه های غیرکارای دیگر به سمت تبدیل، تغییر و بهره برداری بهینه یا متفاوت از سرمایه گذاری ماقبل گشته و با ایجاد چرخه ای بزرگ، راه را برای تعمیق و بسط بیش از پیش توسعه هموار می نماید.

پر بیراه نخواهد بود که اذعان نماییم که در استان های مرزی و بالاخص در مناطق و استان های کوردنشین که اخیرا گام در مسیر توسعه نهاده اند، طبیعت زیبا و غنی(توریسم)، معادن سرشار، نزولات آسمانی بالاتر از میانگین کشوری، چشمه های جوشان و رودخانه های خروشان، صنایع دستی بسیار توانمند، سرآمد و متفاوت(منطقه اورامانات)، همجواری و مرز طولانی با اقلیم کردستان عراق، نیروی انسانی کارامد، جوان، تحصیلکرده و جویای کار و نام(افزایش قدرت ریسک پذیری و نوآوری) و … قابلیت های بکر و دست نخورده ای از منابع سرمایه گذاری را فراهم نموده است که هریک در صورت مدیریت صحیح، دسته بندی و معرفی مناسب به سرمایه گذاران داخلی و خارجی قادر است بسیاری از مشکلات مبتلابه مردمان این مناطق را مرتفع نماید.

از این منظر امید می رود که تدبیر دولت برخواسته از آرای مردم که دولتمردی دولتمردانش به ویژه مرهون اعتماد اثر گذار مردمان این خطه مستعد از ایران بزرگ طی دو دوره متوالی است اثر گذار افتد و جادوی جذب سرمایه گذاری داخلی و خارجی بالاخص از کانال مراوده با همسایگان و توسعه و توانمند سازی مرزها، طلسم نامیمون توسعه نیافتگی که غبار سالیان متوالی و متمادی بر آن نشسته است را به سر انگشت تدبیر مدیرانش باطل نماید چرا که بر این باوریم که قطار پیشرفت، توسعه، امنیت و اعتماد ملی از شاهراه توسعه اقتصادی و عمرانی عادلانه و متوازن و برخواسته از آمایش سرزمین می گذرد.