پایگاه خبری تحلیلی سلام پاوه:بالاخره پس از کش و قوس های فراوان و … در اقدامی پسندیده،تمامی کاندیداها بجز یک نفر تایید صلاحیت شدند.با توجه به شخصیت،شایستگی و تجربه یِ این کاندیدای ردصلاحیت شده؛این کارِ غیر قانونیِ هیات نظارت،قطعا به عنوان خاطره ی تلخی در اذهان مردم این دیار، باقی خواهد ماند. بدیهی است افراد جهت انتخابِ نامزدهای مورد نظر خود،باید شناخت کافی از کاندیداها داشته باشند.با توجه به بزرگ شدن شهرها و عدم شناخت افراد از همدیگر، لازم است کاندیداها با توجه به سابقه ی خود و ارائه ی طرح و برنامه هایشان خود را آنچنان که هستند، به جامعه بنمایانند. به عبارت دیگر با عرضه ی فکر و برنامه های خود،برای مردم این حق را قائل باشند که آگاهانه و آزادانه نامزدهایشان را انتخاب نمایند.

رفتار تبلیغاتی ما در ایام انتخابات،تا اندازه زیادی آیینه ی شخصیت ما می باشد. رفتاری که متاسفانه به زر و زور و تزویر آلوده شده است؛و می تواند خسارت ها و زیان های بزرگی برای جامعه در پی داشته باشد. بنابراین لازم دانستم که در رابطه با آسیب شناسیِ رفتارِ انتخاباتی در جامعه، نکات ذیل را یادآوری نمایم:

۱ ـ ادعا و افتخار به غیر سیاسی بودن:
کم و بیش از زبان برخی از کاندیداها و حامیانشان می شنویم که غیر سیاسی بودن خود را به عنوان یک افتخار به صراحت اعلام می کنند. نمی دانم واقعا این گونه افراد تا چه میزان نسبت به سیاست و ارتباط تنگاتنگ شوراها با آن آگاهی دارند. مگر سیاست غیر از اداره ی امور ـ در سطوح مختلف ـ می باشد؟ کسی که از چگونگی اداره ی امور، روابط بین نهادها ی قدرت و نیروهای سیاسی و میزان تاثیر آن ها در تصمیم گیری ها و … اطلاع نداشته باشد یا شناخت آن ها را غیر ضروری و مضر بداند، به هیچ عنوان برای عضویت شورا مناسب نمی باشد.

بحث بر سر این نیست که در شورا باید امور سیاسی حل و فصل شوند؛ نه، بلکه لب مطلب این است: کسی که از سیاست، روابط قدرت و نیروها و جریان های تاثیر گذار در جامعه و… بی اطلاع باشد؛ نمی تواند نقش موثری در شورا ایفا نماید. مگر می توان برای حل مشکلات و کمبودهای جامعه و پیشرفت آن در زمینه های فرهنگی و عمرانی و … برنامه ریزی و تلاش کرد؛اما ادعا ی عدم دخالت در کار سیاسی یا بیزاری از آن را مطرح کرد؛ آن هم در جامعه ای که به گفته ی یکی از بزرگان، حتی سخن گفتن درباره ی قیمت سیب زمینی نیز به سیاست ربط داده می شود.

۲ ـ رقبا را دشمن پنداشتن:
بسیار بدیهی است که از میان نامزدها، تنها عده ای از آن ها جواز ورود به شورا را ـ با کسب آرای لازم ـ به دست می آورند. طبیعی است که افراد بنا به شناخت و مصالح خود ـ صرف نظر از درست یا نادرست بودن آن ـ کاندیداهای مورد نظر خود را بر می گزینند. باید این نکته را به خوبی درک کرد که رای ندادن به دیگر کاندیداها، لزوما به معنای عدم اعتماد و یا دشمنی با آن ها نیست. متاسفانه در جامعه ی ما، برخی از کاندیداها و بسیاری از حامیان آن ها، بدون ارزش و احترام قائل شدن برای انتخابِ دیگران، کسانی را که به هر علت یا دلیلی به آن ها رای نداده اند، مخالف و حتی دشمن پنداشته و با آنان قطع رابطه می نمایند. چه بسا کاندیداهایی که انسان های وارسته ای باشند، اما توان و تخصص لازم جهت کار و خدمت در شورا را نداشته باشند.

در چنین مواردی رای ندادن به آن ها، لزوما به معنای عدم اعتماد، مخالفت یا کینه و دشمنی با ایشان نمی باشد. چنین دیدگاهی ـ رقبا و طرفدارانشان را دشمن انگاشتن ـ بدبینانه،تنگ نظرانه،خودخواهانه و بسیار غیر واقعی می باشد.رقبای حاضر در عرصه ی انتخابات نیز،باید با دگرپذیری و واقع نگری،همدیگر را به عنوان همکار آینده بنگرند؛که قرار است فردا در شورای شهر یا روستا، با همکاری و همیاری به جامعه خدمت نمایند؛ نه رقیب و دشمنی که به هر قیمت ممکن در پی حذف همدیگر باشند. مگر می توان با کسانی که به چشم دشمن به آن ها نگریست، تعاون و همکاری کرد؟

۳ ـ تجریح و تخریب رقبا:

برخی از کاندیداها به جای طرح و بیان دیدگاههای خود، رقبای انتخاباتی خود را ـ که ممکن است فردا در شورا همکار هم شوند ـ تجریح و تخریب می کنند. با ایجاد یا رواج شایعات، بزرگ نمایی ضعف ها و سیاه نمایی و… و حتی برجسته کردن و افشای ضعف های خانوادگی آن ها، تلاش می کنند رقبا را تخریب و حذف نموده و خود را مطرح نمایند.چنین افرادی چون چیزی در چنته ندارند،به شدت احساسِ کمبود شخصیت کرده، لذا می کوشند با این وسیله،خودی بنمایانند.

برای چنین کسانی منافع جامعه و عمران و آبادانی شهر مهم نیست؛ و تنها منافع خودشان را مدنظر قرار می دهند. حتی چشم دیدن طرح و برنامه ها و فعالیت های مفید دیگران را ندارند و در صورت توان، در راه اجرای آن ها نیز مانع تراشی می کنند. حضور چنین افرادی در شورای شهر، نه تنها مفید نیست بلکه به علت عدم دگرپذیری و ضعف تعامل، به شدت مضر می باشند. معقول و منطقی این است که: کاندیداها و حامیانشان، به جای تجریح و تخریب سایر کاندیداها، نامزدِ خود و دیدگاههای ایشان را بیان نمایند.

۴ ـ شایعه پراکنی:
یکی از رفتارهای زشت در ایام انتخابات، شایعه پراکنی می باشد. کارزشتی که مردم بدون توجه به صحت و سقم و عواقبش، آن را انتشار داده و پخش می کنند. شایعه را غالبا کسانی می سازند که خود چیزی جهت عرضه نداشته و احساس بی هویتی می کنند؛ و می کوشند به هر وسیله ی ممکن، رقبایشان را ضعیف کرده یا حذف نمایند. لازم است که در نقل سخن بسیار دقت نماییم؛ زیرا به گفته ی پیام آور رحمت الهی ـ ص ـ : « برای د روغگو بودن کسی، همین کافی است که هر آنچه را می شنود، نقل می نماید». افراد وجیه و با شخصیت، با آبرو و شخصیت دیگران بازی نکرده و در حفظ کرامت و شخصیت آن ها بسیار حریص اند؛ و حاضر نیستند به هیچ بهایی با آبرویشان بازی کرده یا پرده دری نمایند.

۵ ـ سلب آزادی و انتخاب از مردم:
از حقوق بدیهی هر شهروندی این است که بنا به اصول و ضوابطی که دارد ـ صرف نظر از درست یا نادرست بودن آن ـ در انتخاب نمایندگان خود، آزاد و مختار باشد. از جمله ی این حق اختیار وآزادی، انتخاب نمایندگان برای شوراهای شهر و روستا می باشد. اما خودِ مردم به صورت ناآگاهانه با رفتارهای غیر مدنی ، از مردم سلب اختیار می کنند. در ایام انتخابات به وفور شاهد هستیم که برخی از کاندیداها و حامیانشان با رفتن به در خانه ی مردم، گیرآوردن آن ها در خیابان یا با تماس های تلفنی، یافتن واسطه های سببی و نسبی و سفارش از طریق آن ها، در برخی مناطق عشایری با قسم و طلاق،گیرآوردن مردم دمِ در مساجد و شعب اخذ رای در روز رای گیری و… مشغول تکدی و گدایی آرا هستند.

این همه التماس و فشار و تبلیغات غیر مدنی در غالب موارد، سبب سلب آزادی و آرامش رای دهندگان می شود؛ به گونه ای که برخی از آن ها به خاطر رودربایستی یا با اکراه و اجبار به کاندیداها رای می دهند. در حقیقت این گونه تبلیغات غیر اخلاقی و این همه اصرار و تکدی گری جهت اخذ رای، توهین به شعور و معرفت مردم؛ و سفیه و نادان انگاشتن آن ها می باشد. مگر نه این است که مردم خود درک و شعور داشته و می توانند انتخاب نمایند؟

۶ ـ دادن وعده های بزرگ و غیر ممکن:
عده ای از کاندیداهای محترم و حامیانشان حتی زحمت یک بار خواندن قانون و وظایف مربوط به شوراها را به خود نداده اند و از قانون و حدود اختیارات شورا خبر نداشته و بی اطلاع هستند. این افراد به همین علت یا به خاطر عوامفریبی، وعده هایی می دهند که انجام آن ها غیر ممکن است؛ و به اعتبارخود و شورا و اعتماد مرد ضربه ی سختی وارد می کنند.. کار درست و معقول آن است که با صداقت، در چارچوب وظایف و امکانات شورا به مردم وعده دهند.

۷ ـ زنده کردن تعصبات کور جاهلی:
عده ای با شعارِ هدف وسیله را توجیه می کند، جهت دستیابی خود یا کاندیدایشان به کرسیِ شورای شهر، بدون توجه به مصالح جامعه، دست به هرکاری می زنند. تعصبات کور جاهلی ( زبانی، منطقه ای، شهری، روستایی، طایفه ای و حتی محله ای) را که از آفات وحدت سوز و تفرق زاست زنده کرده و رواج می دهند. تفاوتی نمی کند که چرا، چگونه و تحت چه عناوینی این کار را انجام می دهند.

مهم این است که زنده کردن و ترویج این گونه تعصبات خانمان سوز، هیچ گونه خیری برای جامعه نداشته و نخواهد داشت. چنین افرادی دغدغه ی شهر خود را نداشته و به هیچ عنوان در فکر عمران و آبادانی آن نیستند. انتظار می رود مردم فهیم و آگاه در صورت مشاهده ی چنین گفتار و رفتارهایی بی تفاوت نباشند و نسبت به خفه کردن آن ها در نطفه اقدام نمایند.

در پایان انتظار می رود در این ایام قلیل، با پرهیز از موارد مذمومِ مذکور، مصلحت جامعه را فدای مصلحت خود ننماییم. امید که در روز رای گیری با دغدغه ی اصلاحات و تداوم آن، کسانی را انتخاب نماییم که ضمن داشتن توان و شایستگی، دارای صداقت در گفتار و شجاعت در کردار باشند.

پاوه، حیدر غلامی ۱۳۹۶/۲/۲۳