استاد عزیزم مرا بیاد داری؟! / افسانه نادری
پایگاه خبری تحلیلی سلام پاوه : من همان کودک هفت ساله ای هستم که زمانی که روز اول مدرسه میگریستم مرا دراغوش گرفتی و اشکهایم را پاک کردی و با عشق و مهربانی مرا روی صندلی نشاندی و به من درس همدلی و همزبانی دادی… به من ثابت کردی که اگر چه دور از خانه […]
- ۱۱ اردیبهشت ۱۳۹۶
- کد خبر 57867
- دیدگاه
پایگاه خبری تحلیلی سلام پاوه : من همان کودک هفت ساله ای هستم که زمانی که روز اول مدرسه میگریستم مرا دراغوش گرفتی و اشکهایم را پاک کردی و با عشق و مهربانی مرا روی صندلی نشاندی و به من درس همدلی و همزبانی دادی…
به من ثابت کردی که اگر چه دور از خانه و مادر و پدرم هستم اما شما برایم حکم مادر و یا پدر دارین و به من ثابت کردین مدرسه خانه دوم من و کلاسم اتاق خانه ام و همکلاسی هایم خواهر و برادرانم …
مرا با بهار زندگی آشنا کردین مرا با سبز بودن با شکوفه دادن و با زندگی آشنا کردین وبه من آموختین که سبز باشم همچون بهار ومفید و باثمر همچون تابستان و بارانی و انرژی بخش همچون پاییز و سفید وپاک همچون زمستان باشم…
استاد عزیزم شما با تغییرات فصول سال همزمان با سالهای تحصیلیم هزاران نکته به من اموختی …ِ
اموختی که زمستان پایان من نیست چرا که بهار را به دنبال دارد…
تا بتوانم سفیدی و پاکی زمستان را درخود یابم و بسوی سبزی و شادابی بهار پرواز کنم…
شما به من بجز درس های ساده ی بابا نان داد را که نمراتش در آن کاغذ مربعی بود,….
درسی فراتر از اینها آموختی درس زندگی; درسی که نمراتش بر قلب ادمی نوشته میشود…
بوسه میزنم بر دستان پر ازگچ در پای تخته ات و سجده میزنم بر مقام پیامبر گونه ات..
قلبت پرمهر
مهرت بردل
دلت چون روز
روزت مبارک
تقدیم به تمامی معلمان ایران زمین و بخصوص تمامی معلمین واساتید عزیز و بزرگوارم…
افسانه نادری
درود و سپاس از نوشته بسیار زیبای این بانوی مهربان.
براستی که معلمین فداکارترین افراد جامعه اند.بنده هم این روز رو شادباش میگویم بر معلمان و کسانیکه در هر عنوانی مهر و بخشندگی و فداکاری را می اموزند.