پایگاه خبری تحلیلی سلام پاوه:نهادهای فرهنگی مدنی در ایران و از جمله در کردستان از آغازگران پروسه مردمی کردن فعالیت های دولت ها در حوزه های فرهنگی ادبی هنری هستند و در این میان انجمن های فرهنگی ادبی و کانون های شاعران و نویسندگان در بین دیگر انجمن ها و احزاب فرهنگی،سیاسی و اجتماعی آوانگارترین و شاخص ترین بوده اند.اگر تاریخ احزاب و انجمن های مدنی ایران را ورزق بزنید،در می یابید شاعران و نویسندگان و هنرمندان در ایران طی صد سال اخیر و بعد از مشروطه،بیشترین هزینه جانی و مالی را داده اند و سرنوشت صمد بهرنگی ها و محمد مختاری ها نمونه ی کوچکی از بسیاران است.

به مناطق کردنشین بر می گردیم که انجمن های فرهنگی آن مظلوم تر از دیگر مناطق ایران اند و شاعران و نویسندگان و هنرمندان استان کرمانشاه و اختصاصاً شهرستان پاوه نه تنها مظلوم بلکه از فراموش شدگانند و کسی برای تلاش های فرهنگی آنها تره هم خورد نمی کند و بهایی نمی دهد.

قدیم ترین تلاش ها برای راه اندازی انجمن فرهنگی ادبی در استان کرمانشاه بعد از انقلاب به شاعران و نویسندگان شهرستان پاوه بر می گردد.جمعی کوچک اما توانمند از شاعران و پژوهشگران پاوه که مرحومان محمد یوسف رسول آبادی و غازی خلیلی از سرآمدان آن بوده اند،توانستند در کمتر زمانی محیطی صمیمی و تاثیر گذار از شاعران شهر پاوه را با همراهی کاک محمد رشید امینی،هادی سپنجی،مومن یزدانبخش،فریدون بهرامی و … فراهم آورند که دستاوردهای ارزشمندی با برگزاری همایش ها و شب شعرهای مختلف به مناسبت های گوناگون و کتاب های خوبی از جمله دیوان “میرزا عبدالقادر” و ” خزانی هه له بجه” که مجموعه ای از اولین شعرهای سروده شده توسط شاعران پاوه بود را چاپ و منتشر نمایند. لازم به یادآوری است کتاب “خزانی هه له بجه” اولین اثر منتشر شده آن سالهاست که در کردستان ایران چنین تلاش بی سابقه ای بوده است.

همین جمع کوچک اما تاثیرگذار در آغازینه ی سال های ۱۳۶۴ و ۶۵ تلاش می کنند که جلسات و فعالیت های خود را رسمی تر نموده تا بتوانند هم از ردیف بودجه و اعتبارات ادارات فرهنگی استفاده کنند و هم اقدام به آموزش سیستماتیک نسل جدید و آینده با برگزاری کارگاه های آموزشی و کلاس های فرهنگی ادبی بزنند اما تلاش های این جمع فرهیخته بیش از ۲۰ سال طول کشید اما به سرانجام نرسید تا اینکه شاگردان این جمع و نسل بعدی شاعران و نویسندگان پاوه ای همت نمودند و بعد از تلاش شاید ۱۰ ساله توانستند مجوز فعالیت انجمن فرهنگی ادبی هنری را از اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان کرمانشاه گرفته و در ادامه در اداره کل ثبت شرکت ها،انجمن ها و موسسات استان کرمانشاه ثبت نمایند و در روزنامه رسمی کشور به سمع و نظر همگان برسانندو به یک نوعی به مردم ابلاغ کنند اما ادارات و ارگان های شهرستان پاوه بعد از یک سال که از مجوز و ثبت این انجمن می گذرد،

هنوز از وجود چنین انجمنی اطلاع ندارند و یا اینکه با بی تفاوتی و بی مسئولیتی به آن و اعضایش وقعی نمی نهند و با شایعات متعدد عدّه ای از خدا بی خبر و ناآگاه فضایی از ابهام و نگرانی را برای دو طرف ایجاد نموده اند که عملاً فعالیت های انجمن را به چالش کشیده و به تعطیلی ناخواسته کشانده اند. انجمن قلم معاصر کورد در واقع حاصل تلاش ها و زحمات ۳۰ ساله ی شاعران و نویسندگان پاوه است. عُصاره این تلاش ها در فعالیت های امروز انجمن دیده می شود و حضور جمعی فرهیخته از نسل دوم و سوم شاعران و نویسندگان پاوه در این انجمن باعث شده این انجمن در میان انجمن های فرهنگی ادبی هنری مناطق کوردنشین و استان کرمانشاه شاخص بوده و متفاوت تر از دیگران عمل نماید.

اما چرا اداره ارشاد شهرستان و استان کرمانشاه از این انجمن حمایت نمی کنند،سوالی است بی پاسخ که عملکرد ضعیف اداره ارشاد شهرستان پاوه در جلب و جذب هنرمندان و شاعران و نویسندگان آن را بیشتر عیان می سازد ؟ آیا اداره ارشاد شهرستان، فعالیت های انجمن های فرهنگی ادبی هنری را در راستای اهداف سازمانی خود نمی بیند ؟ آیا اداره ارشاد تاکنون برنامه راهبردی استراتژیک و برنامه های عملیاتی و اهداف و چشم انداز انجمن های فرهنگی ادبی را دیده و یا رصد نموده است ؟ آیا اداره ارشاد خود را مکلف و موظف به حمایت مادی و معنوی انجمن های فرهنگی ادبی می داند و بودجه و اعتبارات مالی را در طول برنامه سالیانه ی خود به آن ها اختصاص می دهد یا نه با بی تفاوتی از کنار آنها گذشته و صرفاً رفتاری رعیتی از آنها می طلبد و همچون اربابی قرون وسطایی از آنها فقط کار و بیلان کاری می خواهد،

بدون اینکه در راستای طرح تکریم ارباب رجوع و تکریم هنرمندان و شاعران و نویسندگان و افراد فرهیخته ی شهرستان گام بردارد ؟ اداره ارشاد آیا انجمن های فرهنگی را حامی و همراه برنامه ها،سیاست ها و اهداف خود می بیند تا اینکه مار در آستین پرورانده و آنها را دشمن خونی خود می داند ؟آیا اداره ارشاد باید مثل ماموران ساواک دوره رژیم شاهنشاهی هر روز آنها را با اتهام های واهی و حرف های باطل عده ای بیکار و ضد فرهنگ و ضد مردم و نهایتاً ضد ایران از خود براند و بی تفاوت از زحمات آن ها بگذرد؟به جرات می توانم بگویم اگر اهالی فرهنگ و هنر و ادبی در این شهرستان نباشند و فعالیت فرهنگی نکنند، اداره ارشاد به عنوان متولی اصلی فرهنگ هیچ حرفی برای گفتن ندارد . اصلاً اگر شاعران و نویسندگان و هنرمندان نباشند،

اداره ارشاد می خواهد چه فعالیت و بیلان کاری ای ارائه نماید؟ صاحبان اصلی این اداره و این سرزمین مردم و اهالی فرهنگ و هنرهستند و بدون همراهی هنرمندان و نویسندگان اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی صرفاً اداره سانسور خواهد بود و جز نوشتن چند نامه اداری و گزارش کلیشه ای حرفی برای گفتن نداشته و نخواهد داشت . مجموع دولت و وزارت ارشاد باید دست از سر فرهنگ و اهالی فرهنگ بردارند و صرفاً نگاهی نظارتی داشته باشد. وزارت ارشاد نمی تواند و نباید در اجرای فعالیت های فرهنگی خود را دخیل کند بلکه باید سیاست گذاری نموده و اجرا را به انجمن های فرهنگی ادبی سپرده و بودجه و اعتبارات را بر اساس برنامه ها و فعالیت های هر انجمن تقسیم و واگذار کند.

به وزارت ارشاد توصیه می کنم که فرهنگ مردم را به مردم و نمایندگان آنها در انجمن بسپارد چرا که مردم فرهنگی از جنس خود می خواهند و از برنامه های فرهنگی کلیشه ای و آبکی مجموعه ی دولت و وزارت ارشاد ناراضی اند و دل خوشی از فرهنگ سفارشی و آمپولی و تزریقی ندارند. به انجمن های فرهنگی هنری ادبی شهرستان نیز توصیه می کنم جدی تر و با برنامه به فعالیت بپردازند در فعالیت ها وحدت رویه داشته و همسو با سیاست های وزارت ارشاد گام بردارند. انجمن ها باید اساسنامه و آئین نامه ها و استراتژی و برنامه های عملیاتی سالیانه خود را تهیه و تدوین نمایند تا کارشناسان ادراه ارشاد آنها را رصد نموده و چشم انداز روشنی برای آنها ببینند.

اعضای انجمن های فرهنگی باید در فعالیت ها و مشارکت در کارهای انجمن جدی تر بوده و جمع گرایی را به فردگرایی ترجیح دهند و تمرین فعالیت جمعی و همگانی و دموکراسی نمایند تا رفتارهایی تشکیلاتی و جمعی از خود بروز داده و تک روی نکنند تا انجمن از مسیر خود خارج نشده و فعالیت های فرهنگی به طور تام و تمام به سوی رشد و توسعه فرهنگی مردم و منطقه و کشور جهت دهی و سمت و سو پیدا کنند.بر انجمن های فرهنگ و اعضا و هیات موسسان آنها نیز انتقادهای زیادی وارد است اما اداره ارشاد اگر همسو و همدل و همگام با آن ها حرکت کرده می تواند همراهی انجمن ها را در راستای سیاست های خود ببیند.

دیگر انجمن های شهرستان پاوه همین سرنوشت را دارند و در بی مسئولیتی ها می سوزند. انجمن نسیم فرهنگ هورامان به دنیا نیامده و ثبت نشده دارد به تعطیلی کشیده می شود و یا اینکه تعطیل شده است . هیچگونه تحرّک فرهنگی در شهرستان از هیچ انجمنی دیده نمی شود و این سکوت می رود آتش زیر خاکستر باشد و سیلی به همراه داشته که به سود هیچ کس نیست و اگر بیاید، همه ی ما را با خود می برد و در این میان فقط مردم ضرر می کنند و این سرزمین اهورایی بیشتر آماج تهاجمات فرهنگی بیگانگان خواهد بود و آن وقت است که دریغ و وااسفا و آوخ گفتن فایده ای ندارد و کاری از کسی ساخته نیست . پیشنهاد می کنم اداره ارشاد و انجمن های فرهنگی در جلسه ای مشترک آشتی طلبانه و همدلانه به بیان دیدگاه ها ، انتقادات و پیشنهادات خود در راستای هدف متعالی خدمت به فرهنگ انسانی پرداخته تا شهری فرهنگی با مردمانی فرهیخته و فرهمند داشته باشیم و بتوانیم چشم انداز خوبی برای فرزندان و آیندگان ترسیم کنیم.

پیشنهاد می کنم اداره ارشاد در همسویی نمودن مردم و فرهیختگان آنها در انجمن های فرهنگی در اولین جلسه مشترک آشتی و همدلی دو همایش بزرگ دو روزه شامل ” پاوه در گذر تاریخ ” و همایش”شاعر بزرگ کورد میرزا عبدالقادر پاوه ای” را تعریف نموده تا فعالیت چشم گیر و وحدت رویه و اتحاد و همدلی را در بین اعضای انجمن های فرهنگی ادبی هنری تزریق نماید و در ادامه شهری فرهنگی و شهروندانی دلسوز و دغدغه مند و هویت طلب داشته باشیم . امنیت عمومی و فرهنگ عمومی در وحدت رویه و اتحاد و همدلی همه آحاد مردم بویژه فرهیختگان و بزرگان قوم و اهالی فرهنگ و هنر به دست می آید.

اهالی فرهنگ و هنر و شاعران و نویسندگان و روشنفکران چراغ جامعه اند و در جهت دهی توده ی مردم نقش کلیدی و اساسی دارند، پس باید چراغ های جامعه را روشن نگه داشت و آن ها را تکریم نمود و احترام گذاشت تا جامعه ای مسئولیت پذیر و مدنی داشته و آرامش وآسایش را برای همگان به ارمغان آوریم .

به این امید/ با بهترین آرزوها/ محمد آشنا عباس منش دانشجوی دکتری تخصصی زبان وادبیات فارسی ۲۵/۰۱/۹۶ پاوه